Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Goede Vrienden,

Beiroet is als ’n tweede Hiroschima geworden. Er zijn ‘n 200 doden, ‘n 6000 gewonden, een paar tientallen worden nog vermiste. Door de explosie van 4 augustus 2020 zijn in de ziekenhuizen alle ramen, apparaten en meubilair vernield, totaal onbruikbaar. In de kerken zijn alle ramen, deuren en meubilair kapot. 1/3 van Beiroet is totaal verwoest, bijzonder de christelijke wijken. In die huizen zijn de ramen gesprongen, de deuren, meubilair en apparaten  verwoest. Niets is nog bruikbaar. Er zijn 300.000 mensen dakloos. Gelukkig blijkt er geen toxische stof in de lucht te hangen. Op de dag van de explosie liepen op straat mensen rond, bebloed van kop tot teen omdat ze toevallig voor het raam stonden. Er zijn demonstraties, mogelijk ook van buiten af aangewakkerd, om nog meer chaos te zaaien. Maandag bood de Libanese eerste minister Hassan Diab het ontslag van zijn regering aan.

Er is echter ook een grote solidariteit op gang gekomen van buiten af. S.O.S. Chrétiens d’Orient zijn nu met 20 in Libanon en iedere dag melden zich nieuwe vrijwilligers.

Onder het Libanese volk zelf is er een grote solidariteit. Jongeren zijn de straten aan het poetsen en in de huizen aan het opruimen. Laten we bidden dat deze solidariteit, onderlinge eenheid,  creatieve edelmoedigheid  het Libanese volk doen herleven om zelf moedig en rechtvaardig zijn eigen lot in handen te nemen. Moeder  Agnes-Mariam en zr Carmel hebben al een kunnen zorgen voor een “hospitainer”, wat zo goed is als een volmaakt mobiel hospitaal. Bovendien hebben ze een keuken kunnen installeren voor 500 warme maaltijden per dag. Om enig idee te geven van de kosten: voor 3 € kan een maaltijd worden aangeboden, voor 150 € kan een volledige voordeur geplaatst worden, voor 200 € kan een groot raam met aluminiumkader in een huis hersteld worden. Er is nog zeer veel nood. Wie daarbij wil helpen kan o.m. storten op ons nr: IBAN: BE32 0682 0832 4402 / BIC: GKCC BEBB  (Abdijlaan 16    B-2400 MOL-POSTEL;  Belfius, Pachecoln 44,  Brussel) (met vermelding: voor Libanezen van Beiroet)

Voor wie Spaans verstaat: ziehier een sterke verklaring van moeder Agnes-Mariam voor Radio Vaticana:

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan. Nederlands is quasi onbegrijpelijk. Schakel beter over naar Engels

P. Daniel

Flitsen

Met het hoogfeest van de Tenhemelopneming van Maria zitten we volop in oogsttijd. Het is hier de gewoonte de eerste vruchten ’s morgens bij het altaar te plaatsen om gezegend te worden. Er is iedere dag een nieuwe voorraad: peren, appels, moerbeibessen, tomaten, radijs, mais, komkommer, druiven, pepers, paprika… .

Augurken, pompoenen, wortels, kolen moeten nog komen, alsook de granaatappels moeten nog een tijd kunnen groeien en van groen naar rood worden, maar de oogst belooft goed te zijn. En nu heeft ons conciërgegezin voor de Arabische “artemisia”  gezorgd die in de bergen groeien. We kregen hierover overvloedige informatie. Deze (“artemisia annua”) wordt al lang met succes gebruikt tegen malaria en zou nu ook tegen corona efficiënt zijn (zoals we al vermeld hebben : XV/14-vrijdag 3 april 2020). Dit eenvoudig middel zal uiteraard fel bestreden worden (zoals het efficiënte hydroxychloroquine) door de big pharma omdat het hun (gevaarlijk) vaccin overbodig maakt. Ziehier uitvoerige informatie die we kregen over artemisia annua: https://maison-artemisia-bf.com/;   https://blog.kokopelli-semences.fr/presentation-de-lartemisia/). http://investor.mateon.com/news-releases/news-release-details/mateon-therapeutics-fund-observational-studies-artemisinin

http://www.rfi.fr/en/africa/20200624-artemisia-shows-promise-against-covid-19-in-lab-tests-say-researchers

Moedig protest

In het dorp Dheban (ten Oosten van de Eufraat, Deir Ezzor) had dinsdag 11 augustus 2020 een bijzondere samenkomst plaats van leden van de plaatselijke Al-Akibat stam. Zij stellen de VS en bondgenoten (Syrische Democratische krachten, SDF…) verantwoordelijk voor de chaos, aanslagen  en moorden in de  streek, die al sinds 2017 onder controle van de VS coalitie staat. Zij eisen respect voor de eenheid en soevereiniteit van Syrië en zeggen dat deze streek door eigen volk moet bestuurd worden. Ze geven de VS coalitie één maand de tijd om Syrië te verlaten. (…)

En nu kondigt de Al Buassi clan in Hassaka aan dat zij volledig solidair zijn met het volk in Deir Ezzor. Zij scharen zich onder de vlag van de  Syrisch Arabische Republiek en zullen alles doen wat in hun macht ligt om samen met het Syrische leger en de president Bashar al Assad te zorgen voor een volledige overwinning en een bevrijding van het land van alle bezetters. (…)

Terug naar de oorsprong (III)

Eerbied voor ieder menselijk leven, bijzonder voor het meest kwetsbare, iedereen gelijk, dezelfde waardigheid voor man en vrouw, het huwelijk als wederzijdse totale overgave in liefde aan elkaar, de maagdelijkheid… niets daarvan was in het heidense Romeinse Rijk terug te vinden. De christenen hebben dit geleidelijk ingevoerd, niet door geweld of protestmarsen, maar door hun geloof en het voorbeeld van hun leven.

In een vorige bijdrage hebben we dit nader toegelicht. Uiteindelijk hebben de christenen hiermee de maatschappij in haar verschillende aspecten grondig omgevormd.

Werk

Een van de  grootste christenhaters is de Romeinse filosoof Celsus die in 178 hiervoor een “Uiteenzetting over de waarheid” schreef (Alèthès logos) en waartegen Origines (+ 253/5) een grondige weerlegging  zal uitwerken. Lang voor Fr. Nietzsche (+ 1900) vond Celsus het christendom alleen goed voor dwazen, ongeletterden en slaven. Met minachting keek hij neer op een God-Mens die in een stal geboren werd uit een eenvoudig meisje en het grootste deel van zijn leven timmerman was. Handenarbeid was voor de lagere klasse volgens de Romeinen. Wie enig aanzien wilde genieten hield zich daar niet mee bezig maar genoot van stevige drinkgelagen, pleziertjes en uitspattingen allerhande.

De arbeidsethos van de christenen was geheel anders en voorzag werk en vrije tijd voor iedereen. God heeft de wereld geschapen in zes dagen en rustte de zevende dag. Christenen wisten zich de rentmeesters van deze schepping. Zij hadden de taak de schepping te onderhouden en verder te zetten.

David was schaapherder geweest, en de aartsvaders waren herders.  Paulus was tentenmaker,  fier dat hij voor zijn eigen levensonderhoud kon zorgen met handenarbeid. Hij leerde dat iedereen moet werken: “Als iemand niet wil werken, zal hij ook niet eten” (2 Thessalonicenzen 3, 10). Werken hoort bij de verder gaande schepping en verlossing van deze wereld en draagt bij tot de vreugde en de waardigheid van de mens.

Constantijn zal in 321 de verplichte rustdag invoeren, voor iedereen, voor joden, christenen en heidenen. Hij noemt deze vrije dag “de dag van de Zon”, om ook de heidenen er bij te betrekken.

Mozaïek van Constantijn in de Hagia Sophia, ca. 1000. Bron: Wikimedia
Mozaïek van Constantijn in de Hagia Sophia, ca. 1000. Bron: Wikimedia
Basilius van Caesarea - Wikipedia

Voor Basilius de Grote (+ 379) wordt het samengaan van bidden en werken een levensideaal, waardoor christenen bovendien in staat zijn voor behoeftigen te zorgen. Bij overstromingen en aardbevingen roept hij de rijken op zich in te zetten met hun mogelijkheden voor de noden van anderen. Hij zelf had zijn  rijkdom al aan armen uitgedeeld en liefdadigheidsinstellingen opgericht. Hij mag gerust als een van de grondleggers van de sociale leer van de Kerk beschouwd worden.

Benedictus van Nursia - Wikipedia
Benedictus van Nursia, Wikipedia

In navolging van de oosterse monniken en woestijnvaders zal Benedictus (+ 547), de vader van het westerse monnikendom zijn gemeenschappen bouwen op de leuze “ora et labora” – bid en werk.  Door ontginningen, landbouw, veeteelt, en nieuwe technieken zullen zij een wezenlijke bijdrage leveren aan de westerse beschaving. Zo is werken niet alleen een menselijke levensconditie maar ook een eer, een vreugde, een vooruitgang, een dienst aan anderen.

Zorg dragen voor anderen

De Romeinse traditie van filantropie was niet gericht op het helpen van de armen maar was eerder een soort egoïstische zelfbevestiging om de vrede en het onderscheid tussen de verschillende klassen in stand te houden. Christelijke liefdadigheid was eerder het tegendeel. Reeds in het Oude Verbond was er een besef van de universele bestemming van de aardse goederen.  God heeft de schepping aan de mensheid gegeven en de rijkdommen zijn eigendom van  iedereen. En Israël is het erfdeel van het joodse volk. Als iemand ruimschoots over het nodige beschikt, moet hij meedelen met anderen die niet voldoende hebben. Zo zal Paulus ook inzamelingen verzorgen voor de armen in Jeruzalem (2 Korintiërs 8-9; 1 Korintiërs 16, 1-3). De eerste christenen organiseerden “diaconieën” om armen te helpen, slaven vrij te kopen, gevangenen te bevrijden… In die zin was het helpen van behoeftigen een deel van de cultus en van de liturgie zelf. De inzameling gebeurde tijdens de Eucharistieviering.  

De Goede Herder, catabomben Rome, Wikipedia

Het apostolisch geschrift De Herder van Hermas (Midden 2e eeuw) staat helemaal in het teken van de boete. Het geven van aalmoezen werd daarbij beoefend als een vorm van boete, om vergeving van eigen zonden te bekomen. De aartsdiaken Laurentius werd samen met paus Sixtus II aangehouden en stierf de marteldood in 258. Omdat Laurentius verantwoordelijk was voor de humanitaire hulpverlening eisten de Romeinse soldaten dat hij de “schatten van de kerk” zou gaan halen en aan hen overhandigen. Laurentius ging heen en kwam terug met enkele armen en zei: “ziedaar de schatten van de Kerk”.

Dit verhaal geeft perfect de houding weer van de eerste christengemeenschap. Later zal de Kerk met succes allerlei liefdadigheidsinstellingen oprichten, die op deskundige en niet zelden heldhaftige wijze de armen en meest behoeftigen hielpen: weeshuizen, ziekenhuizen, herbergen voor pelgrims. Ook besmettelijke zieken werden verzorgd met gevaar voor eigen leven. Julianus de Afvallige werd in 360 de enige keizer en trachtte gedurende de twee jaren van zijn heerschappij het christendom in de kiem te smoren en het heidendom opnieuw in te voeren. Heidense tempels werden heropgebouwd, de aanbidding van de zon hersteld en de cultus van de heidense goden weer ingevoerd. Hoezeer Julianus de Afvallige het christelijk geloof ook bestreed, hij erkende dat de christelijke liefdadigheid, waardoor alle behoeftigen onbaatzuchtig werden geholpen, voor heidenen een voorbeeld was. Hij wilde dit ook invoeren maar kon buiten de Kerk een dergelijke onbaatzuchtige inzet niet realiseren. De Kerk zou ook de betekenis van de verhouding tussen “patroon” en ”cliënt” grondig veranderen. Een rijke Romeinse patroon hielp een cliënt uit eigenbelang opdat deze laatste zich zou inzetten voor hem, door bv. de patroon te verheerlijken of een vuil werkje voor hem te verrichten. Het kwam bij de Romeinen niet op iets te doen voor iemand die niet kon bijdragen aan eigen eer of macht. En nu werd de Kerk de patroon van de armen zonder dat ze daar iets anders voor in de plaats verwachtte dan gebed. De christelijke liefdadigheid kwam uiteindelijk voort uit het geloof in God, die liefde is en ons alles gratis geeft en het geloof in Jezus die zichzelf helemaal gegeven heeft voor ons. Een christen weet zich geroepen God en Jezus hierin na te volgen.

De “Stad Gods”

Met de bisschop van Hippo, Augustinus (354-430) is het Romeinse Rijk al gedurende  ongeveer een eeuw christelijk geworden en zal het christelijk geloof zich steeds meer over de hele wereld verspreiden.

Nadat keizer Jovianus (+ 364) de wetten van Julianus de Afvallige herroepen had, maakte zijn opvolger Theodosius I (+ 395) het christelijk geloof zelfs tot de officiële staatsgodsdienst. Wanneer op 24 augustus 410 Alaric Rome inneemt en gedurende drie dagen plundert, was dit het begin van het einde van het west Romeinse Rijk (476).  Voor velen een traumatische schok. Het “onoverwinnelijke Rome” was gevallen voor de Visigoten. Was de uiteindelijke oorzaak hiervan niet dat de cultus voor de heidense goden was verwaarloosd en het christelijk geloof deze plaats had ingenomen? Waren de christenen uiteindelijk niet de oorzaak van de val van het Romeinse Rijk? Velen wilden dit graag geloven maar Augustinus laat dit niet over zich heen komen. Hij begint te schrijven aan de laatste grote verdediging van de Kerk tegen het heidendom.

De civitate Dei - Wikipedia
Openingstekst, ca. 1470, Wikipedia

Hij zal er van 413 tot 426 aan werken: De Civitate Dei – De stad Gods. Het zal het meest gekopieerde werk worden van Augustinus met een enorme invloed.  (Nvdr: een handschrift in het Latijn, dd. 1451-1500, is on line te bekijken bij de Erfgoedbibliotheek Brugge, Flandrica) Hij geeft hierin een “theologie van de geschiedenis” door onderscheid te maken tussen een hemelse en een aardse stad.

Neen, het gaat niet rechtstreeks over de Kerk en de  staat maar over twee geestelijke krachten, gebouwd op twee verschillende vormen van liefde: de liefde tot God en de liefde voor zichzelf. Cain, de broedermoordenaar is de stichter van de aardse stad. Augustinus schildert de bouwvalligheid van iedere aardse beschaving en het blijvende karakter van de  stad van God. Geen enkele grote beschaving kan stand houden met het uitmoorden, plunderen en overheersen van andere volkeren. Rome is gevallen wegens zijn eigen misdaden en al zijn heidense afgoden waren niets anders dan hersenschimmen, die geen enkele macht hadden. Meteen rekent Augustinus af met een heidense theologie, de oude mythologieën en de misleidende filosofische sekten. Het erkennen en dienen van de ene ware God, die zich geopenbaard heeft aan het joodse volk en in Jezus Christus zelf Mens geworden is, leidt tot ware deugd die blijvend is.

“Ondertussen moet het duidelijk zijn, en spreekt het misschien vanzelf dat het idee dat ieder mensenleven telt, dat alle mensen gelijk geschapen zijn, dat ieder leven heilig is en dat iedereen vrij moet zijn om zijn geweten te volgen, geen politieke ideeën zijn; het zijn christelijke ideeën. Geen enkele cultuur had deze waarden ooit belichaamd voordat er een christelijke cultuur was” (*)

(*) Mike AQUILINA, James L. PAPANDREA, Hoe het Christendom de beschaving heeft gered… en dit opnieuw moet doen, ’s Hertogenbosch, Betsaida/De Boog, 2020 (Oorspronkelijke uitgave: How Christianity saved Civilization: and must do it again, Manchester, Sophia Institute Press, 2019), blz. 149

(wordt vervolgd)

En dit nog: