Het wonder van de trap

In Santa Fé, New Mexico, staat een kapel, een kapel met een trap. In 1852 wensten de Zusters van Loretto een meisjesinternaat te bouwen met daaraan verbonden een kapel. Niet zomaar een kapel; de Sainte Chapelle in Parijs stond ervoor model. Een Franse architect moest de kapel realiseren. Deze liet zich echter ver- en afleiden door een plaatselijke schone met als gevolg dat haar jaloerse echtgenoot de architect vermoordde.

File:The land of sunshine; a handbook of the resources, products, industries and climate of New Mexico (1904) (14780203512).jpg
Links school, in het midden de kapel.

Het lukte dan toch de kapel te bouwen, ook zonder de deskundige leiding van de architect. Met één uitzondering: de trap naar het koor onder het dak. Had hij de trap vergeten? Wou hij die alsnog invoegen? Het probleem bestond eruit dat er niet genoeg ruimte was voor een normale trap of een klassieke wenteltrap. De zusters vroegen iedereen om raad. Andere architecten, schrijnwerkers werden geraadpleegd. Iedereen was het eens: de plaatsing van een trap was en bleef onmogelijk – er was gewoon geen plaats voorzien!

Bleef slechts nog één oplossing: bidden! De zusters baden een noveen en smeekten de H. Jozef om hulp! De rest van het verhaal leest als een mirakel. Negen dagen later meldde een man zich aan bij de zuster-overste. Hij stelde zich niet voor, beloofde echter de trap te bouwen. Het enige wat hij nodig had waren een paar grote tobbes met water. Als de zusters in de kapel gingen bidden, zagen ze inderdaad de tobbes, gevuld met water én met hout. De mysterieuze timmerman werkte echter uitsluitend als er niemand in de kapel aanwezig was. En zie, de trap geraakte afgewerkt, zonder spijkers of schroeven, met ineen passend hout en lijm, zonder ondersteuning die normaal gangbaar is bij wenteltrappen.

Hij wilde geen loon. Hij wilde geen dank, geen etentje, hij verdween zoals hij plotseling gekomen was. Weg. Niemand kende hem, niemand wist waar hij vandaan kwam. Zelfs een advertentie in de krant bleef zonder resultaat. Nog eigenaardiger was dat geen enkele houtleverancier zich kon herinneren het hout van de trap geleverd te hebben. Hout, dat evenals de timmerman, geen herkomst had.

De zusters waren ervan overtuigd dat de hemelse Timmerman hun gebed verhoord had.

De kapel is particulier bezit, maar open voor het publiek, opdat iedereen het mirakel van de trap met eigen ogen kan zien.

De drogere uitleg over de trap vindt u hier. In deze tijden van wetenschappelijk onderzoek en bewijs geven we de voorkeur aan een “wonder”!