Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

De westerse beschaving heeft vanuit Europa eens haar licht laten schijnen over heel  de  wereld, al was het soms met donkere plekken.

De grootheid en rijkdom hiervan op vele terreinen van wetenschap en techniek, maatschappelijk leven en sociale voorziening, kunst  en cultuur zijn onmiskenbaar. De resultaten hiervan waren – hoewel niet even zeer, voor iedereen en altijd – de schoonheid, de goedheid, de waarheid en het geluk van een samenleving. De voornaamste bronnen hiervan waren het Joods-Christelijk geloof met zijn vervulling in Jezus Christus en de Grieks-Romeinse cultuur met zijn  filosofie en zijn  recht. Hierna kwamen nog Germaanse invloeden.

Hoe is deze beschaving zich nu aan het ontwikkelen? Steeds meer gaan we naar een openlijke verwerping van het christelijk geloof, van de waarheid,  van recht en rechtvaardigheid. De resultaten hiervan zijn lelijkheid, gruwelijk geweld, leugen en een groeiend aantal depressieven en ongelukkigen tot jongeren en kinderen toe. De honderden miljoenen kinderen die vóór hun geboorte vermoord worden, vormen een gruwel van de huidige “moderne beschaving” die oneindig veel erger is dan gelijk welke holocaust die de geschiedenis van de mensheid ooit heeft gekend. De grootste wereldleiders en hoogste wereldorganisaties verkondigen openlijk monsterleugens om onschuldige volken en landen uit te moorden en te vernietigen. Bovendien wordt de eigenheid en het geluk van de afzonderlijke personen vernietigd. God en zijn schepping worden publiek ontkend, de tien geboden en de moraal verworpen, de identiteit van man en vrouw, huwelijk en gezin ontwricht, de waarheid van Jezus Christus en het Evangelie alsook van Maria en de Kerk bespot. Alle pijlers voor een gelukkig leven en samenleven als schepping Gods, worden onderuit gehaald. Hierbij gaat het niet om een plaatselijke ontsporing of een natuurlijk protest. Het is een wereldwijd georganiseerde opstand, gevoerd door de machtigste leiders en grootste wereldorganisaties, gesteund door de rijkste personen  en groepen, betaald met het belastinggeld van de volken. En deze decadente samenleving is zo gestructureerd dat  ze nog een onbeperkt aantal andere vormen van waanzin en onheil kan voortbrengen.

De dramatische strijd waarin we verwikkeld zijn, is de eindoorlog van Satan tegen God, het rijk van de duisternis tegen het Rijk Gods.

Sommigen verheerlijken de president van de  VS “als de koning die het rijk van Israël” volgens Bijbelse beloften zal herstellen in het licht van het einde der tijden.  Inderdaad, het kwade schijnt wereldwijd zijn volheid te bereiken en het einde der tijden lijkt nabij. De Koning die het Rijk van Israël en heel de schepping zal herstellen is echter geen brutale wereldheerser met vernietigende  wapens, maar Jezus Christus, de gestorven en verrezen Heer, die de gruwel van het zionisme, het satanisme en de  goddeloze vrijmetselarij zal vernietigen. De Wederkomst van Jezus Christus is nabij. Bereiden we ons hierop voor of slapen we verder?

P. Daniel

Vrijdag 23 Augustus 2019

Flitsen

Permanente hervorming

We trachten aan een hervorming te blijven werken, zowel geestelijk als materieel. We leven niet alleen in een woelige tijd maar vooral in een verregaande  goddeloze atmosfeer, die vooral vanuit het westen agressief wordt opgedrongen. Het is onze taak om de geest van Jezus’ Evangelie steeds authentieker te beleven, tot voortdurende loutering van onszelf én tot getuigenis voor anderen. Vandaar de opdracht om geestelijk bijzonder waakzaam te zijn, omdat de Heer Jezus ieder ogenblik kan wederkomen. Ook de liturgische diensten worden eens doorgenomen en, waar nodig,  aangevuld zoals ze eigenlijk  moeten gebeden worden. Materiële hervorming betekent dat er veel gebouwd en gebroken wordt. Op dit ogenblik wordt aan een tiental projecten gewerkt: de oude “médicinale” en de nieuwe, de vleugel van het mannenklooster St Jozef, in het klooster zelf wordt aan  verschillende  verbouwingen of verbeteringen gewerkt en ook in de nieuwbouw. Het brengt veel stof en soms ook veel lawaai mee, vooral wanneer met een slijpschijf de (goedkope, Turkse?) marmer wordt effen geschuurd. Nagenoeg heel de vloer van het klooster wordt  zo proper gemaakt. Ondertussen worden ook nog de vijgen geoogst, op enkele bomen na, waarvan de vruchten nog niet helemaal rijp zijn.

Uitstap van de gemeenschap

Op woensdag zouden we allen samen onze eerste en laatste daguitstap van deze vakantie maken. Hoewel, drie zusters bleven thuis omwille van de vele werkzaamheden die aan de  gang zijn. ’s Morgens vroeg deden we een kort gebed in de refter, aten wat en trokken met twee auto’s naar de zee in Tartous*. Het is twee uur rijden. De zusters en kinderen werden naar het strand gebracht waar zij eerder al eens vertoefd hadden en  de broeders zochten een ander strand. Met het einde van de  vakantie is het aan zee vrij rustig. Overal zie je huizenblokken in aanbouw, afgewisseld met grote serres en langs de  weg die grote cactussen met hun zoete sappige vruchten als (stekelige) appeltjes. Zodra we in de zee zwommen, kwam er al een Russische helikopter laag overgevlogen en daarna nog twee. Van op de grond werden ze enthousiast toegewuifd.

*Ter illustratie van Tartous:

Terwijl de zusters en de kinderen gerust gelaten werden en zich vele uren in  de zee konden ontspannen kwamen moeder Agnes-Mariam en zr Carmel ons kort na de middag ophalen. De eigenaar, een christen, kwam met een schaaltje brandende wierook naar ons toe en vroeg of ik die wilde zegenen. Na wat verbruikt te hebben vertrokken we kort na de middag. Helaas, ‘n 50 km vóór Qâra hadden we zware autopech: een verbrande motor en verlies van olie. We stapten alle zeven uit. Onmiddellijk stopte een luxewagen en de chauffeur wilde ons helpen. Daarna stopte een vrachtwagen en twee vrolijke  moslims stelden voor ons naar Qâra te trekken. En dat deden ze met een snelheid van ‘n 25 km per uur. Ondertussen reden de zusters en de kinderen ons voorbij. Deze mannen waren van Tartous en wilden dat we een volgende keer bij hen langs zouden komen. Zij wilden ook geen enkele vergoeding, alleen een zegen van de abouna, waar ze blijkbaar veel eerbied voor hadden. Indien er in Jezus’ tijd moslims bestaan hadden, zou Hij misschien over deze twee gezegd hebben: “Deze moslims zullen u voorgaan in het Koninkrijk Gods”! ’s Avonds hebben we samen de vespers gezongen uit dankbaarheid voor deze dag en voor allen die we ontmoet hebben.

Afbeeldingsresultaat voor bijbel psalm 104:15

Brood en wijn

Ziehier een antwoord aan hen die zich afvroegen wat het betekent dat er na de mis brood, wijn en olie gezegend worden, zoals ik vorige keer schreef. Op het einde van een Eucharistie  bij een groot feest (zoals 15 augustus) in de byzantijnse liturgie wordt brood  gezegend. Dit is een verwijzing naar de wonderbare spijziging waarmee Jezus het volk te eten gaf. De wijn verwijst naar de vreugde omdat hij volgens  psalm 104, 15 het hart van de mens verheugt. De olie verwijst naar de kracht van de heilige Geest. In de oudheid werden de gelovigen dikwijls gezegend met gewijde olie tot vreugde en tot genezing.  Ieder krijg een flink stuk brood dat hij/zij in wijn dompelt (dit is niet het eucharistisch brood!). Het is  een uitnodiging voor allen om aan de  vreugde  van het feest  deel te nemen.

Bevrijding van Idlib

Weken lang heeft het Syrische leger getracht iets te doen aan de hel van Idlib, maar zonder veel succes. Bovendien zijn er vele soldaten gesneuveld. Met Turkije werden afspraken gemaakt dat zij mee zouden zorgen dat er veilige zones zouden komen waarlangs de mensen kunnen vluchten  en zich in veiligheid brengen. Bovendien zouden er zones komen waar de terroristen hun zware wapens zouden weghalen. Zonder succes. De terroristen en hun broodheren (VS, Turkije, NAVO) bleven zware aanslagen uitvoeren en de mensen beletten te vluchten. President Erdogan was blij te mogen meespelen met Poetin voor de vrede in Syrië maar in feite bleef hij alles doen om een deel van N. Syrië in te palmen in zijn Ottomaans Rijk. Tenslotte hebben de  VS en Turkije samen een voorstel uitgewerkt opdat er een flinke “bufferzone” opgelegd wordt waarin niemand zou mogen opereren, ook dus het Syrische leger niet. Een spitsvondigheid om de terroristen te helpen zich te reorganiseren en de stroom van wapenlevering te blijven ontvangen. De reactie van Syrië, Rusland en China is een radicaal neen.  Maria Zakharova, woordvoerster  van het Russische ministerie van buitenlandse zaken zei vorige week donderdag dat Rusland onverkort blijft eisen dat de soevereiniteit en territoriale integriteit van Syrië gerespecteerd worden. Geen enkel land mag enige activiteit in Syrië uitoefenen zonder instemming van Syrië, ook niet onder voorwendsel van de  bestrijding van het terrorisme. Een dag eerder had haar Chinese ambtgenote Hua Chunying in dezelfde zin een duidelijke verklaring afgelegd.

Vanaf het einde van ons noveengebed voor de vrede in Syrië heeft het Syrische leger een grote overwinning behaald in Idlib door de verovering van Khan Shaykhun. Het is de grootste stad  van de provincie. Idlib zelf is slechts het kleine administratieve centrum. Turkije wilde de terroristen nog voorzien van een omvangrijk konvooi met belangrijke leveringen van wapens en munitie. De Russen hebben evenwel het eerste deel van het konvooi dat uit terroristen bestond, gebombardeerd, tot grote woede van de Turkse president Erdogan. Hiermee heeft Rusland aan Turkije  duidelijk gemaakt dat Turkije niet onbeperkt terroristen kan blijven helpen. De politiek van Erdogan zal voor zijn land én voor zijn  terroristen uiteindelijk ook een grote flop worden. Tegenover de vastberaden wil van het Syrische leger schijnt nu ook de NAVO  wat terughoudender te worden en de  terroristen niet meer rechtstreeks te willen steunen. Al blijft de bevrijding van Idlib een zeer moeilijke opdracht (ook omdat niemand weet hoeveel duizenden terroristen daar zitten), er is eindelijk een ommekeer gekomen, en het zou  nu wel eens vlug* kunnen  gaan, wat we van harte hopen.

*Nvdr: Inmiddels werd heel de Noord-Hama enclave met vijf stadjes bevrijd. (Video 1, 2 en 3 met tijdreconstructie van het Noord-Hama/Idlib offensief). De terroristen gaven zich over, sloegen op de vlucht of zochten bescherming bij de Turkse observatiepost in Morek, van waaruit de terroristen in het verleden bevoorraad werden, die nu helemaal omsingeld, resp. belegerd wordt door het Syrische leger. (…) De Turken weigeren hun zgn. “observatie”post te verlaten. (Video 4) Geruchten doen de ronde dat het Syrische leger op een seintje wacht om de observatiepost aan te vallen. (…) Lijkt ons eerder onwaarschijnlijk. In elk geval heeft Turkije daar niets meer te “observeren” vermits heel de regio nu terug deel uitmaakt van het Syrisch regeringsgebied. Naar verluidt zou één van HTS’ splintergroepen, Jaysh Al-Izza, (in betere tijden door de VSA gesteund met o.a. anti-tank TOW raketten) zichzelf ontbonden hebben. HTS ligt onder vuur bij de kameraden-terroristen wegens deloyaal gedrag. (Video 5). Onze redactie zou graag een vlieg op de telefoonlijn tussen Erdogan en Poetin zijn… (Moskou verliert Geduld mit Ankara)

Onze ‘kwaliteitspers’ zal wellicht de komende dagen bij de verdere bevrijding van Idlib trachten  de bekende kwakkels nog eens op te laten: vermelding van de chemische aanval in Khan Shaykhun, zonder te  zeggen dat het opgezet spel is van de  terroristen, het bombarderen van scholen en ziekenhuizen, zonder te zeggen dat het hoofdkwartieren van terroristen zijn. Vooral zullen er weer emmers krokodillentranen vloeien om de zogenaamde ‘humanitaire tragedie’ door het Syrische en Russische leger toegebracht aan de bevolking. Hierbij zal geen woord geschreven worden over de massaslachtingen van de  VS coalitie en de hel waarin de bevolking van Idlib tot heden geleefd heeft, dank zij de ruime steun van het westen aan de terroristen. En  niemand zal in het openbaar een kritische vraag stellen aan onze  gerenommeerde en gedecoreerde  journalisten. Wanneer de grootste menselijke catastrofe, althans volgens onze  journalisten, eenmaal voltrokken is, nl.  de bevrijding van Idlib, zullen de Syriërs dansen van vreugde*  in de  straten, zoals dit eerder in Aleppo, Douma, Deir Ezzor en Daraa  al gebeurde. Of zal onze VRT uit eerlijke schaamte deze allerbelangrijkste bevrijding stilzwijgend laten voorbijgaan? 

*Nvdr: Juist. In Qamhana en Al Sqeilbiyye, waar ze niet meer moeten vrezen voor terroristische aanvallen, toont de masochistische bevolking haar vreugde over de terugkeer van de dictator Assad…

  

En dit nog: