Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Goede Vrienden,

De verwoestende oorlog onder leiding van de  VS tegen Syrië heeft o.m. 5 miljoen mensen uit het land verjaagd. Een verwoestende orkaan heeft deze week in de VS op één dag 5 miljoen mensen tot vluchtelingen gemaakt. De tragedie in Syrië heeft het volk nog meer één gemaakt en vastberaden om het land en de  samenleving weer op te bouwen. De orkaan in de  VS heeft een grote solidariteit onder de mensen bewerkt.

Ieder onheil is een oproep tot bekering, opdat we betere mensen zouden worden in het licht van God die ons geschapen heeft naar Zijn Beeld.

En zoals Mikhaïl Gorbatchev, een man van het Sovjetsysteem, met zijn perestroika de fundamentele vernieuwing heeft bewerkt waardoor Rusland nu beter is dan ooit, zo kan D. Trump, de man die door het Amerikaans imperialisme wordt geleid, met zijn dwaze uitspraken en daden het einde inluiden van een decennia lange vernietigende wereldoverheersing, tot heil van het Amerikaanse volk en van heel de wereld.

Inmiddels zijn de laatste Astana-gesprekken (14-15 september 2017) weer afgelopen met een sterke verklaring vanwege Rusland, Iran, Turkije omtrent de onafhankelijkheid, de soevereiniteit en de territoriale integriteit van Syrië en de bevestiging van de vierde erkende veilige zone, nl. Idlib.

Syrië zal het eerste en enige land worden dat in onze tijd op zulk een vastberaden en heldhaftige wijze weerstand heeft geboden aan de westerse waanzin. De oorlog tegen Syrië is nog niet voorbij, maar alles wijst er op dat weldra het volk, het leger, de regering en zijn president als de overwinnaars zullen beschouwd worden, weliswaar dank zij de zwaarste offers en zijn honderdduizenden martelaren.

P. Daniel

Vrijdag 15 september 2017

Hoog in het massieve rotsgebergte

Van zondagavond tot dinsdag voormiddag waren we met vijf fraters te gast in het Syrisch katholiek klooster Mar Moussa el Habashi, de heilige Mozes, de Ethiopiër. Bij gelegenheid van ons kort bezoek enkele weken geleden had de kleine gemeenschap er op aangedrongen dat we eens langer zouden blijven. Deze Mozes was eens een monnik in Mar Yakub die in de 6e eeuw als kluizenaar in deze voormalige Romeinse toren ging leven. Geleidelijk werd het klooster uitgebouwd en nu zijn er enerzijds het mannenklooster en hoger op, het vrouwenklooster, dat op dit ogenblik evenwel onbewoond is.

Mar Moussa is juist 37 km van ons verwijderd en behoort tot het dorp Nebk maar ligt helemaal afgelegen in de bergen. Voor de oorlog trokken jongeren er van hier naartoe rechtstreeks over de bergen. Het onthaal was weer heel hartelijk. Er waren twee broeders (en drie mannen) en twee zusters. Af en toe komen er weer gasten. Driemaal wordt er in de oude kerk gebeden, met veel stilte. Voor de maaltijden wordt verwacht dat ieder meehelpt. Ze hebben een kleine kaasmakerij, die ons erg interesseerde vermits wij in onze nieuwbouw een ruimte hebben voorzien eveneens voor een kleine kaasmakerij die juist nu met de productie begon. In een moment van gezamenlijk delen vernamen we dat hun leven in drie punten kan samengevat worden: spirituele verdieping van het toebehoren aan Christus, de gastvrijheid en de handenarbeid. Het meest indrukwekkend is wel de stilte. Hun leven verloopt tussen het eeuwige zwijgen van de indrukwekkende bergtoppen. Op de weg naar het klooster wordt er op bordjes herhaaldelijk aan herinnerd dat dit een plaats van stilte is. Er is trouwens ook niets te horen. Wie van een ernstige verslaving verlost wil worden, zal in deze natuur wellicht meer efficiënte bevrijding vinden dan in  een gespecialiseerde  kliniek. Aan het klooster geraken is al een hele prestatie. Eerst is er een asfaltweg, dan een weg met rotsstenen die al flink klimt en tenslotte is er een steile trap die langs de rotsen naar boven slingert. En nu hebben we de trappen geteld: 342. Van het mannenklooster is er naar het vrouwenklooster nog eens een lange trap naar beneden, dan een brug over een duizelingwekkende ravijn en een steile trap, naar schatting samen een 150 treden. We kregen  de nodige sleutels mee om zelf het vrouwenklooster te bezoeken. Het is helemaal op dezelfde wijze op en in de rotsen gebouwd.  En om in het mannenklooster binnen te geraken moet je door een kleine rotsholte kruipen om u dan rechts nogmaals door een enge rotsholte te wringen. Ik ben lang niet de enige die me hierbij meermaals gestoten heb. De kamers zoals de keuken, de afwasplaats en de logeerkamers zijn rotsholten die van het nodige werden voorzien. De meesten van ons hebben ’s nachts op het hoogste terras geslapen en (al of niet) kunnen genieten van een achter de bergen  langzaam opkomende zon die vlug  een brandende vuurbol wordt. Tijdens de maaltijden hebben we hartelijk gedeeld over lijden en hoop in de oorlog. Blijkbaar vonden de  terroristen het ook te moeilijk om tot hier te geraken, zodat het klooster gespaard bleef. Het klooster van Mar Moussa blijft een uitzonderlijke parel van natuurlijke schoonheid in het Syrisch gebergte, een tijdeloos monument van steen en stilte.

Kruisverheffing

De Kruisverheffing op 14 september is in het oosten een groot feest en gaat al terug op een traditie van de 6e eeuw. De hl. Helena, moeder van keizer Constantijn heeft de drie kruisen  teruggevonden waarop Jezus en de twee andere veroordeelden gestorven zijn. Bovendien is deze dag de stichting dag van onze gemeenschap. Voor de oorlog werd dit met veel personaliteiten gevierd. Voorlopig houden we het nog bescheiden. De oorlog is nog niet helemaal gedaan en er zijn nog te veel ongure elementen in het land die betaald worden om ontvoeringen te plegen en het land verder te ontwrichten. Er zijn nog te vele “slapende cellen”.  Met de byzantijnse pastoor en enkele christenen uit het dorp hebben een plechtige viering en een feestmaaltijd gehouden.

Deir Ezzor

De zuivering van Deir Ezzor gaat verder. Nu is ook de luchthaven bevrijd. Daar hebben soldaten en burgers zo heldhaftig weerstand geboden de voorbije drie jaar dat het kan vergeleken worden met Leningrad 1941. De Russische raketten, met grote precisie afgeschoten van op de vloot van de Zwarte Zee (650 km verder), blijken het hele afweersysteem van IS vernietigd te hebben waardoor het Syrische leger met succes de bevrijding kon verder zetten.

Nvdr: De VSA en Koerden ‘verboden’ het Syrische leger de Eufraat over te steken.  Dit om te beletten dat het Syrische leger de olievelden bereikt en terugneemt van de IS-terroristen. Die trokken zich daar niets van aan… de Russen ook niet.  Benieuwd wat volgt.

Vorige keer heb ik vermeld hoe twee van onze fraters het eerste hulpkonvooi in het sinds drie jaar belegerde gedeelte van Deir Ezzor konden brengen. Ik gaf enkele indrukken van wat ik van hen vernam.  Ziehier nu hun uitgebreid verslag met foto’s:

https://www.maryakub.net/2017/09/10/first-humanitarian-aid-convoy-to-deir-ez-zor-syria-since-three-years-siege/

Twee vragen blijven over. De bevrijding van Deir Ezzor is voor het einde van de oorlog van het allergrootste belang. Waarom krijgt dit plots in onze media geen aandacht? Vervolgens hebben “de grote democratieën” tijdens de oorlog in Syrië regelmatig plechtig opgeroepen tot humanitaire hulp vooral wanneer hun “gematigde rebellen” in het nauw zaten. In het belegerde gedeelte van de stad zijn de voorbij jaren velen gestorven, niet alleen door de beschietingen en mijnen van de terroristen maar vele kinderen stierven door gebrek aan eten, drinken en medicamenten. De nood van de bevolking is bij de bevrijding nu immens  groot. Waarom haasten Syrië, Rusland en wij ons om dringende hulp te bieden en komt er geen gram voedsel noch één druppel water van de westerse landen?

Van opium naar captagon

Vanaf het begin van de oorlog werden systematisch dorpen door gewapende bendes overvallen. Mensen werden gedood of ontvoerd, huizen werden leeg gehaald en verwoest, infrastructuur werd vernietigd. Regelmatig kwamen vluchtelingen hier toe en vroegen hulp of onderdak. Ziehier wat een man toen voor ons getuigde. Hij zag een rebel met een mitrailleur op een open terreinwagen die willekeurig mensen in de straat neermaaide. Toen hij zelf door een kogel van een soldaat getroffen werd, barstte hij in een schaterlach uit en zeeg bloedend neer. De ooggetuigen voegde er aan toe: dat is het werk van Captagon. We wisten toen niet waarover het ging maar ondertussen is een en ander duidelijker geworden.

Nvdr: Ter  illustratie deze video’s over door het Syrisch leger gevangen genomen Al Nusra en Al Sham terroristen:

Wat opium was voor de oorlogen in Vietnam en Afghanistan in 1970-80, is nu Captagon voor de oorlog tegen Syrië. Daarmee wordt door de wereldheersers de oorlog tegelijk gefinancierd én gevoerd. De Saoedische prins Abdel Mohsen Ben Wallid Ben Abdel Aziz werd op 27 oktober 2015 samen met vier medeplichtigen opgepakt op de luchthaven van Beiroet toen hij met zijn koninklijk vliegtuig wilde vertrekken samen met 2 ton captagon en een grote hoeveelheid cocaïne, verborgen in 40 diplomatieke valiezen.

Een jaar eerder, in april 2014 waren al 15 miljoen pillen onderschept in de haven van Beiroet. De prins was natuurlijk zo onschuldig en onwetend als een misdienaartje, maar die vier slechteriken werden streng gestraft. Op 16 februari 2016 besliste Saoedi-Arabië op zijn beurt om Libanon te straffen omdat het de Captagon-handel in de openbaarheid had gebracht: de bijdrage van 3 miljard aan de Libanese veiligheidsdiensten werd ingetrokken.

“Captagon, in 1963 ontdekt en door de ONUDUC geklasseerd onder de groep van stimulerende middelen van het type amfetamine (ATS) met een chemische samenstelling op basis van Fenethyline, is het kracht gevend  middel bij uitstek van de djihadisten, de vrienden van de  VS en Saoedi-Arabië, die er overvloedig gebruik van maken om hun aards paradijs te veroveren” (Rene Naba, mondialisation.ca,  22 augustus 2017:  http://www.mondialisation.ca/liban-le-captagon-le-nerf-de-la-guerre-de-syrie-un-puissant-facteur-dabrutissement-des-zombies-criminogenes-petro-monarchiques/5605082).

Nvdr: Terzake wijdde er twee jaar geleden een reportage aan: Klik op “Captagon” voor het herbekijken van de uitzending.

En zoals de “strijd tegen de drugs” pas voor goed de drughandel deed floreren, zo heeft “de strijd tegen het terrorisme” het terrorisme overal doen groeien.

Van westerse flaters naar een Syrische overwinning

In de zomer van 2012 zou Bahar al-Assad ten val komen of vertrekken. Iedereen wist dit. De westerse staatshoofden en ministers (vooral de Franse) wedijverden om de  sterkste uitspraken ten einde met hun profetische vooruitziendheid alvast het onwetende volk voor te bereiden. Wie dit durfde tegenspreken werd smalend voor een “Assad-fan” uit-gescholden en voor een vijand van de democratie. De westerse warhoofden wisten wat ze zeker niet wilden, maar wisten niet hoe die leegte dan moest opgevuld worden, tenzij met chaos.

Inmiddels zijn al deze westerse luidsprekers opgeruimd en krijgt de Syrische president van zijn volk meer steun dan ooit voorheen. Toch bleven de westerse discours het door de CIA voorgeschreven deuntje tot in den treure herhalen, zonder enige voeling met de werkelijkheid. En zo is het resultaat nu precies het tegendeel van wat de westerse heersers met miljarden hebben nagestreefd. De Syrische regering is niet ten val gekomen en het volk is samen met leger, regering en president meer één dan ooit.  Syrië is niet ontmanteld in kleine confessionele mini-staatjes die onder elkaar oorlog blijven voeren zonder einde. Iran en Hezbollah zijn niet verzwakt, laat staan uitgeschakeld maar juist sterker geworden en Iran zal, zoals  Rusland, voor lange tijd als trouwe bondgenoot in Syrië blijven. Syrië zal een model worden van weerstand tegen het VS-Israël imperialisme, de overgang markeren van een unipolaire naar een multipolaire wereld en met zijn eigen creativiteit land en samenleving heropbouwen. Syrië zal zich daarbij niet naar het westen maar naar het oosten richten zonder de ziekelijke drang van altijd meteen het aller-nieuwste te moeten hebben. Laat het voor het westen een goede les zijn. Zelfs wanneer de wereldheersers er tot heden in geslaagd zijn de bodemrijkdommen van zovele landen die ze eerst ontwricht hebben in beslag te nemen, toch heeft het hen maar heel weinig voordeel gebracht. Immers al hun energie, kennis, geld en mogelijkheden blijven ze steken in de ontwikkeling van spitstechnologie om nog vlugger, nog efficiënter, nog massaler te kunnen moorden en vernietigen.

Afbeeldingsresultaat voor Destroying a Nation. The Civil War in Syria, 2017)(Nuttige lectuur, die ik zelf (nog) niet gelezen heb, lijkt mij het boek van de Nederlandse diplomaat en deskundige van de Arabische wereld: Destroying a Nation. The Civil War in Syria, 2017)

Afbeeldingsresultaat voor Destroying a Nation. The Civil War in Syria, 2017)

Nvdr: Ter verduidelijking, onderstaande video maakt geen deel uit van b.g. boek.

En dit nog:

Het westen is alleen geïnteresseerd aan humanitaire hulp voor gebieden die onder controle van de terroristen staan :

https://www.controinformazione.info/alloccidente-interessa-soltanto-inviare-aiuti-nelle-zone-controllate-dai-terroristi-in-siria/

P.S. Van vele vrienden verneem ik dat ze deze berichten doorsturen of afprinten voor hun vrienden. Eentje die telkens weer nieuwe belangstellenden krijgt, vraagt nu te vermelden dat je gewoon je email aan mij kunt geven als je deze berichten wil ontvangen. Zo simpel is dat, bij welzijn en leven: maesdaniel3@gmail.com

P. Daniel

*Syrische emigranten, die in Tsjechië wonen