Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Deze overweging willen we wijden aan het kostbaarste “geheim” van het christelijk geloof, nl. de Eucharistie. Neen, het gaat niet over een vrome ritus voor enkele ‘pilarenbijters’. Dit “mysterie” was vanaf het begin van het christendom het hart van iedere gemeenschap van christenen. In de huidige samenleving blijkt ze nauwelijks nog enige betekenis te hebben voor het openbare leven. Zo was het aanvankelijk ook in het Romeinse Rijk. Christenen lieten zich echter door een heidense overheid niet voorschrijven of en hoe zij Eucharistie zouden vieren. Zij gingen ondergronds en organiseerden vieringen in de catacomben, in de grootste verborgenheid.  Het Romeinse Imperium stortte in, terwijl Kruis en Eucharistie overeind bleven.

Doorheen de eeuwen werd Eucharistie op de meest verschillende wijzen genoemd én gevierd: Dankzegging, Laatste Avondmaal, Maaltijd des Heren, Breking van het Brood, Heilig Offer, Heilige en Goddelijke Liturgie, Mis…In de sobere en donkere Romeinse kerken was een viering indrukwekkend door zijn eenvoud. In de kathedralen en barokkerken werden de vieringen omgeven door de overvloedige luister van processies, wierook en gezangen met orgelspel, waarvan de klanken langs het plafond rolden. Meer dan een halve eeuw geleden genoot ik als priesterstudent van pauselijke vieringen op het St Pietersplein te Rome, speciaal op hoogfeesten. Het was telkens weer een ongelooflijke pracht aan polyfonische gezangen, schitterende gewaden, processies en wierook, met een benedictijnse waardigheid. Het Woord Gods werd gezongen met een heldere stem en een indrukwekkende melodie.

Meest ontroerend zijn wellicht nog de verslagen uit de concentratiekampen aan het einde van de oorlog, toen de nazi’s hun greep op de gevangenen moesten lossen. Had iemand een beetje brood en wijn kunnen bemachtigen, dan werd in een verdoken hoek Eucharistie gevierd. Een priester sprak enkele Schriftwoorden en de consecratiegebeden, waarna een vredewens en de heilige communie. Een goddelijke lichtstraal voor gevangenen in de barak van een hel.

Rond 155 geeft de heilige martelaar Justinus volgende eenvoudige  beschrijving: “(Op de ‘dag van de zon’) komen alle bewoners samen… Er wordt gelezen uit de gedenkschriften van de apostelen of de geschriften van de profeten… (dan) spreekt hij die voorgaat een woord van vermaning en aansporing… Vervolgens staan wij allen gezamenlijk op en spreken onze gebeden uit… voor onszelf en voor allen die elders zijn. Wij bidden dat wij waardig bevonden zullen worden nu wij de waarheid hebben leren kennen… (dan) groeten wij elkaar met een kus. Dan wordt aan de celebrant brood en een beker water en wijn gebracht… hij brengt lof en eer aan de Vader van het al door de naam van de Zoon en de heilige Geest en hij spreekt een lange dankzeggen (Grieks: eucharistia) uit … (en) heel het aanwezige volk zegt: Amen… dan geven …diakens aan ieder die aanwezig is van het  eucharistisch brood en de wijn  en het water. Zij brengen het ook aan de afwezigen” (Justinus, Apologiae 1, 65).

Het Oude Verbond is vol met voorafbeeldingen van de Eucharistie. Melchisedech, een heiden, biedt Abraham brood en wijn aan (Genesis 14, 18-20). Hij is koning van Salem, een “vredevorst” met verwijzing naar Jeruzalem (psalm 76, 3). Hij zegent Abraham op mysterieuze wijze en Abraham geeft hem 1/10e deel van alles. “Hij (Melchisedech) lijkt op de Zoon van God. Hij blijft voor altijd priester” (Hebreeën 7,3). Een sterke verwijzing naar de Eucharistie is het offer van Abraham, die bereid is het dierbaarste, nl. zijn enige zoon Isaak te offeren (Genesis 22). Zijn geloofsgehoorzaamheid volstaat. Het echte offer zal Jezus zijn, de nieuwe Isaac, die op het laatste ogenblik niet gespaard zal worden. De voornaamste voorafbeelding van de Eucharistie in Het Oude Testament is de Uittocht van het joodse volk uit de slavernij in Egypte, met de doortocht door de Rode Zee, de tocht door de woestijn en de intocht in het Beloofde Land. Het volk laat zich herhaaldelijk verleiden om te morren bij moeilijkheden en daarbij zijn bevrijding en zijn beloften te vergeten. Dan wordt hun “brood uit de hemel” gegeven in de vorm van “een fijne korrelige laag” en misprijzend vragen ze “wat is dat?” (Exodus 16, 15; Hebreeuws: man hoe = wat dat?) Het werd “manna” genoemd. Jezus zal zich openbaren als het echte brood uit de hemel (Johannes 6, 31 vv) en velen zullen er zich eveneens aan ergeren. Uittocht uit Egypte, de woestijntocht en de intocht in het Beloofde Land zijn tevens het beeld van ieder volk en van het leven van ieder mens.

Ook het Nieuwe Testament is helemaal gericht op de eucharistie, het hoogtepunt van Jezus’ leven, dat beschreven wordt als een “opgaan naar Jeruzalem” om daar het doel van zijn komst, zijn levensoffer te volbrengen tot vergeving van de zonden. De vermeldingen over een “wonderbare spijziging” zijn een voorafbeelding. Mattheus, Marcus en Lucas vertellen de instelling van de Eucharistie en Johannes spreekt in hoofdstuk 6 uitvoerig over “het brood van het leven” en de noodzaak van het eten van Jezus’  Lichaam en het drinken van zijn  Bloed. In de plaats van de instelling van de Eucharistie geeft Johannes de beschrijving van het Laatste Avondmaal met de voetwassing waarbij Jezus knielt tot op de grond. Tenslotte vermeldt ook Paulus uitdrukkelijk de instelling van de eucharistie (1 Korintiërs 11). Wanneer de paaslammeren op vrijdagnamiddag geslacht worden, sterft Jezus op het kruis als hét Paaslam voor altijd. Hiermee werd de Eucharistie een historische werkelijkheid, die alle voorafbeeldingen vervult.   

In de tijd van de Kerk wordt dit offer voortdurend hernieuwd en sacramenteel gevierd onder de  tekenen van brood en wijn. Offeraar en Offer  – zij het onbloedig – zijn  dezelfde en de priester handelt als “een andere Christus” en in  naam van de Kerk. Dit zal blijvend gevierd worden tot aan het Bruiloftsmaal aan het einde  der tijden en de vervulling van de verzuchting van het slot van de Openbaring: “Kom, Heer Jezus”.

Doorheen de eeuwen is de fundamentele structuur van de Eucharistie met enkele gebaren en woorden onveranderd gebleven: een dienst van het woord met de lezingen, homilie en voorbeden en een dienst van de eucharistie met brood en wijn, consecratie en communie. In de Latijnse kerk waren de vieringen eerder rationeel en sober. In de oosterse kerk meer mystiek en uitgebreid met vele litanieën,  processies, wierook en iconen. Zij beschouwen deze vieringen als een aansluiten bij een hemelse liturgie die al lang begonnen is en daarna ook verder gaat. Het is evenwel hetzelfde  levensoffer van Jezus Christus tot verzoening van alle zonden. Deze totale gave van zichzelf is tevens de kern van ieder mensenleven.

Eucharistie is in feite alles en alles is eucharistie. Eucharistie vormt het hart van de Kerk en van de mensheid, van de geschiedenis en van het universum. Heel de geschiedenis, vanaf de schepping tot aan de Wederkomst des Heren is hierop gericht.

P. Daniel

Een groot Syrisch feest

Wanneer ’s morgens op weekdagen kinderen in de gemeenschap rondlopen, weet je dat ze van een of ander moslimfeest genieten dat hen een paar schoolvrije dagen geeft. Zo was het vorige week: het feest van de geboorte van Mohammed. Blijkbaar wordt dit ook regionaal georganiseerd en vorige vrijdag werd dit feest groots gevierd in Qâra. Vooraf kregen we bezoek van een imam met een delegatie die ons plechtig een officiële uitnodiging op naam overhandigde en er mochten 5 personen mee komen. Ze drongen er echt op aan om hieraan deel te nemen. Vrijdagavond was ik erg grieperig en had liever het bed gekozen. Dat dan niemand zou aanwezig zijn vonden we ook niet aanvaardbaar. En zo reed Ibrahim met ons, de fraters, naar de grote moskee. Het feest was niet in de centrale moskee, die erg klein is. Deze was aanvankelijk een heidense tempel maar werd door de heilige Helena, die het Kruis van Jezus in Jeruzalem gevonden  had, omgevormd tot de  St. Nikolaas kerk. En je ziet het heel duidelijk dat het een kerk was.   

Het feest vandaag had plaats in een veel grotere moskee. Heel de straat was afgezet voor verkeer en van op afstand zag je al een massa schoenen voor een gebouw liggen met een grote groep mensen. Wij hadden onze uitnodiging niet bij maar dat bleek ook niet nodig. Allen kregen we vooraf een mondmasker dat we onder onze  kin aanbrachten.  Veruit de meesten gebruiken blijkbaar hun gezond verstand en hadden geen mondmasker op. Enkele honderden zaten opgepakt op de grond. Iemand nam me bij de hand en leidde me naar voor tot bij de genodigden, bij de zetels tegen de muur. Vier jongeren zorgden voor een ritmische zang die niet alleen de hele moskee maar ook half Qara deed daveren.  Er was een jongen helemaal in het wit gekleed, die sierlijke dansen uitvoerde. Ondertussen kwam de ene imam na de andere een toespraak houden. Overal koekjes,  zoetigheden en flesjes water.  En meteen werden aan iedereen potjes pudding, met fruit versierd, aangeboden. Op een plank, zo groot als een deur, werd een enorm gebak aangedragen. Het leek wel een bruiloftstafereel van Breugel.  En weer kwam iemand mij halen om me naar de hoofdgast te loodsen. Samen moesten we het grote gebak aansnijden.

Inmiddels hadden we afgesproken nog even te blijven en dan een “zalige feestdag” te wensen in de overtuiging dat we daarmee aan onze plicht voldaan hadden. Het officiële gedeelte bleek echter stilaan naar zijn  einde te lopen. Weer werd ik uitgenodigd om me naast de hoofdgast te plaatsen voor het slotgebed. Er werd blijkbaar voor allerlei noden gebeden, voor mensen die geen onderdak hebben,  voor jongeren dat ze zouden kunnen trouwen en een gezin stichten… De imam die ons had uitgenodigd en die ook heel de avond leidde, drong er op aan dat we zouden blijven voor het avondmaal, maar dat wilden we toch liever aan ons laten voorbij gaan. De genodigden trokken al naar een ander groot huis in de buurt. Hoe zij allemaal hun schoenen terug gevonden hebben is mij een raadsel. Gelukkig bracht iemand mijn plastieken crocs.

Wij zouden nog even gaan groeten en vertrekken. We werden in een zaal geleid met kussens en bordjes vol heerlijk fruit en glaasjes drank. De imam die ons uitgenodigd had begon al meteen een banaan te pellen en bood ze aan, die ik smakelijk heb opgegeten.   Dit bleek echter maar als een aperitief te gelden. We werden naar een andere zaal geleid voor een overvloedige maaltijd. Zo zaten we bij de zangers aan tafel. Nog altijd hadden we geen kans gehad om afscheid te nemen. Zelfs na deze maaltijd werden we nog naar een andere grote zaal geleid, eveneens met kussens en schaaltjes uitgelezen fruit, o.a. druiven dubbel zo groot als normaal. Ondertussen kwam de ene na de andere ons bedanken omdat we aanwezig waren. We zagen ook enkele bekenden die samenwerken met de hulpverlening van Mar Yakub voor Syrië. Het was werkelijk een groot Syrische feest in familiale sfeer, waarbij wij als christenen van harte verwelkomd en beschouwd werden als broers van eenzelfde familie. We kunnen  het moeilijk een familiefeest noemen omdat vrouwen en meisjes afwezig blijven. Dit is blijkbaar alleen een feest voor mannen.

Nvdr: Wij hebben geen beeldmateriaal van de festiviteiten in Qâra, maar om u een idee te geven bieden wij u deze video over feestsfeer in Aleppo aan:

Omdat we hier niet meedoen met de coronahysterie, kon ik mijn griep daarna gewoon zoals altijd “uitzieken”. In plaats van in angst naar de “spoed” gevoerd te worden en in de “intensieve” levensgevaarlijke behandelingen te ondergaan, zoals dit blijkbaar herhaaldelijk in het westen gebeurde, doorleefde ik op een paar dagen het gewone ziekteproces met zijn verschillenden symptomen op natuurlijke wijze,  met de eigen Arabische artemisia, bittere thee van zatar, een heerlijke siroop van moerbeiboombladen, vitamine D en zinc, bertram, een beetje handenarbeid in de zon, bidden en slapen…

Moskou, Damascus  en het wereldgebeuren

Meer dan drie uur lang sprak de Russische president Vladimir Poetin  en  beantwoordde vragen, op donderdag 21 oktober 2021 tijdens de jaarlijkse samenkomst van de Valdai discussieclub in Sotsji (HomeRussia & Former Soviet Union). En de thema’s die hij behandelt geven dikwijls aan wat er zoal op wereldvlak gebeurt of gaat gebeuren. We herinneren ons nog hoe hij eind 2015 in de algemene vergaring voor de Verenigde Naties aankondigde dat hij Syrië zou helpen in zijn strijd tegen het terrorisme en enkele uren later was een kleine maar efficiënte Russische legermacht in Syrië, die een ommekeer in de oorlog bewerkte. Dat het westen probeert nu Oekraïne bij de NAVO te brengen noemt Poetin een werkelijk probleem. Kan Rusland toelaten dat de NAVO zich installeert op de stoep van zijn voordeur? Meteen heeft Moskou alle activiteiten met de NAVO beëindigd en het bureau van de NAVO in Moskou gesloten, terwijl de Russische diplomatie meestal erg bezonnen is. Dit betekent dat Moskou het decennia lang getreiter van de NAVO meer dan beu is en dat de NAVO, als ze nu gesprekken willen, zelf het initiatief moeten nemen of de Russische ambassadeur in Brussel moeten contacteren.

De westerse obsessie om kinderen te laten kiezen of ze jongen of meisje willen zijn,  noemt Poetin een borderline misdaad tegen de mensheid onder  de dekmantel van vooruitgang. Er bestaat een onderscheid tussen mannen  en vrouwen en dat is een biologische werkelijkheid. Pogingen om door indoctrinatie deze gegevenheid uit  te wissen noemt hij monsterlijk.

In de huidige drang om eigen cultuur uit te wissen, zogenaamd om het racisme te bestrijden, ziet hij alleen maar een toename aan discriminatie, waar niemand gelukkiger van wordt. In die zin wil hij ook het zo misprezen “conservatisme” positief blijven beschouwen. Immers, het conservatisme verhindert ons dat we wegzakken in chaos, aldus de president.

In het huidige neoliberale kapitalistische systeem ziet hij de motor voor steeds meer ongelijkheid onder de bevolking. En dat You Tube twee kanalen van Russia Today heeft gesloten vindt hij een onrechtmatige beperking van de vrijheid van meningsuiting.

Moskou zet ondertussen in alle stilte grote schreden waardoor de unipolaire wereld verdwijnt. Volgens de bekende onderzoeksjournalist Thierry Meyssan zorgt Moskou dat Syrië en zijn president weer hun plaats kunnen innemen op het wereldpodium, dat Turkije uit Syrië verdreven wordt en dat Israël en Iran zich met elkaar verzoenen (https://www.voltairenet.org/article214432.html).  De plotse ommekeer in de Angelsaksische pers kan tellen. De zondagseditie van “The Guardian”, nl. “The Observer” (26 september 2021) titelde: “Assad, door het westen als banneling verkocht, de sleutel voor de vrede in het Midden Oosten”. En de kop van “Newsweek”, 22 oktober 2021 luidt: “Bachar is terug!” Tevens heeft de ontmaskering plaats van de monsterleugens van de voorbije tien jaar over  de chemische aanvallen, de bomvaten op eigen volk…Plots wordt de president van deze  beschuldigingen ontheven. Onze gevierde specialisten van de VRT zullen deze propaganda mogelijk nog wel even opvoeren, maar ook zij zullen zich uiteindelijk toch bij de waarheid moeten neerleggen.

De Jordaanse koning Abdulla II en sjeich Mohamed ben Zayed van de Verenigde Emiraten hebben met de Syrische president contact opgenomen en de hoge vertegenwoordiger van de UNO voor de vluchtelingen, Filippo Grandi is in alle stilte naar Damascus gekomen. De bevrijding van Deraa (Z. Syrië) is beslecht en de vechtjassen hebben besloten niet naar hun vrienden-terroristen in Idlib te verhuizen maar zich terug in de maatschappij te laten opnemen. Inmiddels heeft wel het Turkse parlement beslist om met zijn troepen tot 2023 in Syrië en Irak te blijven, tegen alle internationaal recht in. Het is maar de vraag of ze dit ook kunnen realiseren, gezien hun dubbelzinnige houding tegenover de NAVO en tegenover Rusland.

De VS zijn niet meer de meesters van de wereld. Het Syrische en vooral het Libanese volk zullen nog veel moeten lijden vooraleer ze in vrede en welvaart kunnen  genieten van de bodemrijkdommen waarover ze beschikken. De toekomst is evenwel hoopvol en Rusland zal hierin een hoofdrol spelen, of men dit wil of niet. Voor Syrië is Moskou alvast het voorbije decennium een zeer betrouwbare bondgenoot gebleken die met succes de soevereiniteit en de territoriale integriteit van het land heeft verdedigd tegen een verpletterende overmacht van westerse en andere mogendheden in.

De roep naar een “Neurenberg 2” wordt steeds sterker

Met een grote groep van top-wetenschappers uit de hele wereld alsook met een groot aantal advocaten heeft de Duits-Amerikaanse advocaat Reiner Fuellmich reeds alle noodzakelijk bewijsmateriaal verzameld om hen die de huidige “pandemie” en de  bijbehorende maatregelen wereldwijd hebben weten op te leggen, met de dood, armoede, uitsluiting en lijden voor ontelbaren tot gevolg, voor het gerecht te dagen en aan te klagen. Voor hen gaat het zelfs over de grootste misdaad uit de geschiedenis van de mensheid, mede omdat ze wereldwijd is. Deze advocaten hebben in verschillende landen al enkele concrete processen met succes gevoerd, maar zij menen dat er uiteindelijk een nieuw Neurenberg nodig is. Omdat er zovele staatshoofden, regeringsleiders, ministers en hoge functionarissen bij betrokken zijn, verwachten ze dat de gewone rechtspraak dit niet aankan.

Tussen 1945 en 1949 werden in Neurenberg, Duitsland, rechtszaken gehouden die erop gericht waren kopstukken van de nazi’s verantwoordelijk te houden voor de Holocaust. Er waren 13 procedures. Drieëntwintig artsen en bestuurders werden beschuldigd van het plegen van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid voor het doden van gevangenen in concentratiekampen en het uitvoeren van gedwongen medische experimenten op hen. Zeven beklaagden werden ter dood veroordeeld, negen werden veroordeeld tot gevangenisstraf en zeven werden vrijgesproken.

De voormalige Romeinse magistraat, Angelo Giorgianni, afdelingsvoorzitter van het Hof van Beroep van Messina, coauteur van het boek “Massamoord van de Staat – De verborgen waarheden van Covid-19”, heeft ontslag genomen om niet gehinderd te worden in zijn vrije meningsuiting. Begin oktober 2021 nam hij deel aan een manifestatie tegen de “groene pas”. Het soevereine volk eist nu gerechtigheid van de heersende klasse voor de doden, de ontberingen en het lijden dat ze veroorzaakt. Hij noemt de experimentele injecties met mRNA “misdaden tegen de mensheid”, schrijft Rairfoundation.com. Ook hij eist  dat de elites die het volk schade hebben berokkend, zogenaamd om het te beschermen tegen het coronavirus berecht worden in een “nieuw Neurenberg”.

En dit nog

*

*

  • In Sotsji (Rusland) vond deze maand voor de 18e  keer de jaarlijkse samenkomst plaats van de club van Valdai over de wereldwijde omwentelingen van de 21e eeuw. Pepo Escobar geeft een interessant overzicht: sotchi-sonde-lutopie-dun-monde-multipolaire/5661674
  • De Blauwe Tijger over het omvattende netwerk in Nederland van pedofilie en ritueel misbruik, dat blijkt tot in de hoogste kringen te reiken: https://www.youtube.com/watch?v=pPYP49Ed4j4
  • In Nederland blijkt er een partij te zijn die waardigheid, vrijheid en rechten van  de burgers consequent verdedigt. Gideon van Meyeren in the Trueman Schow:  https://youtu.be/EfyVAmfEiCo

*