Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

http://i0.wp.com/willyvandamme.files.wordpress.com/2012/06/img_3407.jpg?resize=242%2C163Goede Vrienden,

De oorlog in Syrië is een door het westen opgemaakt feuilleton, “Arabische lente” genaamd, zogenaamd voor de bevrijding van het volk, maar in feite om het land te onderwerpen en uit te buiten.

Afbeeldingsresultaten voor 72 virgins cartooon

Wegens de onverwachte eensgezinde weerstand krijgt het feuilleton telkens nieuwe afleveringen. De IS-strijders  verdwijnen en worden vervangen door Hayat Tharir al-Sham (HTS), de nieuwe naam voor Al Qaida, met thuisbasis in Idlib. Hierin is ook Europa vertegenwoordigd, o.m. met tieners die hopen in Syrië te sterven en rechtstreeks het paradijs te krijgen met 72 maagden (voor zover de voorraad strekt?). Wat aan de vrouwen en meisjes die strijdend sterven beloofd wordt, is niet bekend.  Deze strijders kunnen wel gedood worden maar de ideologie blijft helaas voorlopig nog leven.

Ook het oorspronkelijke plan van een verdeling van het land in kleine confessionele gebieden die elkaar blijven bestrijden, onder de stuwing van een islamitische kalifaat, wordt vervangen door een geforceerd onafhankelijk Koerdistan. Het is een mogelijke nieuwe bron van terrorisme maar zou ook onverwacht een positieve wending kunnen krijgen (bv. wanneer de Koerden zich realiseren dat ze gemanipuleerd worden en dan normale relaties beginnen met Bagdad en Damascus). De schijn van vredesgesprekken in Genève wordt hoog gehouden, maar in Deir-Ezzor wordt gevochten voor de rijke oliebronnen, niet met diplomatiek overleg, maar met vernietigingswapens. Met tromgeroffel verlaten de VS en Israël de UNESCO (dat alfabetisering, cultureel erfgoed enz … promoot) onder allerlei voorwendsels maar in werkelijkheid omdat dit de eerste organisatie van de VN is die het internationaal recht respecteert, in 2011 Palestina als volwaardig lid erkende en hiermee aan de Amerikaans-zionistische druk weerstond. En na zeven jaar onderbreking is de Arabische Farmaceutische Unie weer in het “Pan-Arabische Syrië”, in Damascus, samengekomen voor haar 108ste sessie, met vertegenwoordigers van Libanon, Egypte, Soedan, Libië, Tunesië, Jordanië, Algerije, Palestina en Jemen. Zij wil in alle omstandigheden Syrië blijven steunen. Ondertussen heeft het westers feuilleton met zijn opeenvolgende afleveringen in Syrië honderdduizenden onschuldigen vermoord, miljoenen op de vlucht gedreven en het land verwoest. Het imperialisme van een corrupte elite is onverbeterlijk maar het volk blijft weerstand bieden en behoudt zijn waardigheid. Dit is de hoop voor de toekomstige generaties op vrijheid en welvaart. De westerse honden blaffen maar de Arabische karavaan van een rijke beschaving trekt verder.

P. Daniel

Vrijdag 20 oktober 2017

Nog een “nalezing”

De grote hoeveelheden ajuinen en aardappelen zijn geoogst. Een deel van de aardappelen moet nog nagekeken worden om de gekwetste en rotte  aardappelen te verwijderen. Vijgenbomen staan her en der verspreid over het hele terrein. De mooiste zijn geplukt voor de verkoop, met steeltje! Zo is het ook gebeurd met de druiven uit de twee wijngaarden. Alle overblijvende vijgen en  druiven moeten nu nog geplukt worden want alles wordt gebruikt of verwerkt, ook die waar de vogels vóór ons al van gesnoept hebben.

Tenslotte zijn er de granaatappels waar deze week hard aan gewerkt is. De “zoete” zijn voor onmiddellijk gebruik. Er kan ook een aangename frisdrank van gemaakt worden. De “zure” worden verwerkt tot een soort jus, dat hier en in Libanon erg gegeerd is op de salades. Het waren 25 kisten granaatappels. Iedere bol moet opengebroken of opengesneden worden en de pitten met hun overvloedig sap moeten er uit gehaald of uit uitgeklopt worden. Hier kan iedereen aan meehelpen ook de kinderen, die er vaak een spel van maken. De pitten worden dan geperst om al het sap er uit te halen. Het sap wordt gekookt en dan een tijd gedroogd in de zon. Nu hebben ook de granaatappelbomen nog een grondige “nalezing” nodig. En zo gaan we stilaan naar de zeer grote oogst van de olijven en de amandelen. Met deze laatste zullen we dit jaar helaas nog niet veel werk hebben. Deze bomen hebben te veel geleden van de oorlog en zijn nog erg moe. Ze brengen dit jaar nog maar heel weinig op. Hoe zou je zelf zijn na meer dan zes jaar oorlog? We zijn blij en dankbaar dat de andere oogsten zo goed waren.

SOS Christenen van het Midden Oosten

Vorige week kwamen een aantal jongens en meisjes, verantwoordelijken van SOS Chrétiens d ‘Oriënt  op verschillende plaatsen in Syrië, kennismaken met onze gemeenschap. Deze week kwam het verantwoordelijke meisje voor deze  streek samen met een andere vrijwilligster terug om te zien welke hulpprogramma’s van hieruit opgezet kunnen worden. Het is een Franse organisatie, de voorzitter is Charles de Meyer en ze willen de christenen op goede wijze helpen, nl opdat ze ter plaatse kunnen blijven. Deze vereniging werd in 2013 opgericht nadat terroristen Ma’aloula hadden ingenomen en flink verwoest. Er zijn nu meer dan 800 vrijwilligers uit heel Frankrijk, die actief zijn in Jordanië, Libanon, Syrië, Egypte en Irak. Ieder land heeft zijn eigen uitdagingen. Voor de vrijwilligers blijkt het nu in Syrië iets moeilijker en gevaarlijker te zijn dan in Irak. Zij zetten zich in voor noodhulp, medische zorg, bescherming van het christelijk patrimonium, opvoeding en goede informatie. Het zijn vooral humanitaire programma’s op langere termijn. We zijn blij dat zij met ons en wij met hen kunnen samenwerken voor de bevolking van deze streek. We zullen zien wat mogelijk is.

Visie

Een Vlaams spreekwoord zegt “dromen zijn bedrog”, maar mensen en gemeenschappen die geen plannen meer maken, gaan dood. Een volk zonder dromen sterft. De werkelijk-heid moet uiteraard steeds centraal staan. Laten we het visie noemen. Over enkele weken komen de jonge professoren terug die hier onlangs een stevige cursus gegeven hebben om goede “managers” te vormen. Een deel van het eindexamen bestond er in een humanitair project goed uit te werken. Ondertussen is in de gemeenschap de visie gegroeid om de verschillende projecten verder uit te werken en onder te brengen in één “centrum voor traditionele kunsten”. Het Syrische volk is (hopelijk nog erg) gehecht aan zijn traditie: aard, kunst, wetenschap, beschaving…Zo willen we trachten verschillende “ambachten” volgens de oude Syrische traditie een beetje te laten herleven: keramiek- en pottenbakkerij, oude muziek en oude muziekinstrumenten maken, tapijtweverij, (sier)kaarsenmakerij, en de traditionele zeep. Voor elk van deze “ambachten” of “kunsten” zijn er deskundigen ter beschikking. Natuurlijk zal dat tevens een financiële investering vragen, waarvoor we ook rekenen op milde steun van weldoeners.

Ondertussen hebben onze fraters even de handen vol met het opstellen van een Engels rapport voor de voedselorganisatie van de UNO, de FAO. Deze organisatie wil (als een goed rapport kan ingediend worden) 2 groepen van elk 1000 vrouwen helpen om voldoende voedsel voor zich en hun omgeving te produceren: in de landbouwstreken van Homs en Damascus. De vrouwen worden ondersteund met een deskundige opleiding, krijgen zaaigoed en al het nodige materiaal en worden ook begeleid. Moge Gos zegen overvloedig over hen komen.

Syrië, wieg van de mensheid

De media trachten doorgaans sensatie te verwekken met het allerlaatste nieuws in een uitvergrote vorm. Wanneer dezelfde gebeurtenis later bekeken wordt, blijkt de eerste voorstelling soms beschamend ver van de werkelijkheid verwijderd. Vooral voor Syrië lijkt een ruimere blik en een dieper inzicht bijzonder leerrijk.

Syrië is niet alleen de wieg van het joods-christelijk geloof maar ook van de menselijke beschaving. Het huidige Syrië is maar een klein kunstmatig deeltje van het Syrië uit de oudheid, nl.  het zogenaamde Aramese rijk, dat zich uitstrekte van de Middellandse Zee en de  Tigris in het noorden, over Anatolië en Noord Arabië. Het huidige Antakia in Turkije, het oude Antiochië, was eeuwen lang de hoofdstad van Syrië totdat de Omayyaden in de 7e eeuw Damascus maakten tot de hoofdstad van hun kalifaat. De heilige Paulus zal vanuit Antiochië het christelijk geloof over de toenmalige wereld verspreiden. De heilige Petrus is zeven jaar bisschop in Antiochië vooraleer hij naar Rome trekt. En de rijke oliebronnen van Mossul en Kirkuk, die de wereldheersers nu onrechtmatig voor zich willen grijpen, behoorden tot Syrië totdat de Fransen na WO I met de kolonisatie begonnen, gepaard gaande met gruwelijke verwoestingen en  massaslachtingen.

Engeland zou Irak krijgen en Frankrijk Syrië, maar Frankrijk beloofde het Syrische Mossul en Kirkuk aan Engeland te geven als de Engelsen hen met luchtbombardementen hielpen bij de onderwerping van Syrië. En zo geschiedde. Zelfs Cyprus behoorde eens tot het oude Aramese rijk. En altijd heeft het Syrische volk op heroïsche wijze weerstand trachten te bieden. Het  was bereid zeer zware offers hiervoor te brengen, diep overtuigd van de rijkdom van zijn cultuur en de waarde van zijn soevereiniteit. Het Syrische volk draagt de fierheid van zijn roemrijke historische beschaving in het bloed, wat wij slechts geleidelijk hebben begrepen.

Voor machthebbers was de verovering van dit op alle gebied rijke en centrale Syrië doorheen de eeuwen nagenoeg onweerstaanbaar. De Achaïmenieden uit Perzië heersten hier vanaf 539 v. C., totdat Syrië hiervan door Alexander de Grote in 333 v.C. bevrijd wordt om daarna even door de Leukieden bestuurd te worden. Vanaf 312 v. C. wordt Syrië ingelijfd in het  Arabische rijk van de machtige Nabateen. Het is een periode van vrede. Met de opkomst van het christendom waren de  Romeinen de wereldheersers. Het was een tijd van gruwelijke christenvervolging. Vanuit het bezette Palestina vluchten vele christenen naar Syrië.  Even was er het rijk van Tadmor, (begin 3e eeuw), wat de Grieken en Romeinen Palmyra noemden. Na de val van het Romeinse rijk werd Syrië ingelijfd in het Byzantijnse rijk, totdat Syrië en Egypte zich hiervan wisten te bevrijden. Syrië wordt Arabisch en Arabisch werd ook de officiële taal. Het kalifaat van Damascus duurt ongeveer een eeuw, van midden 7e tot midden 8e eeuw. In deze tijd is de invloedrijke heilige Johannes van Damascus even medewerker van het ministerie van financiën totdat hij monnik wordt van Mar Saba.

Het kalifaat van Damascus wordt opgevolgd door het kalifaat van Bagdad onder de heerschappij van de Abbasiden, ’n half millennium lang (van midden 8e tot midden 13e eeuw). Het was een lange periode voor Syrië van redelijke rust en welvaart. Al van eind 12e eeuw tot begin 16e eeuw besturen de Mammelukken vanuit Kairo het verenigd Syrisch-Egyptisch rijk. Het is de tijd van de kruisvaarders, die uiteindelijk door hen verslagen worden. De overheersing van de Ottomanen van begin 16e tot begin 20e eeuw was verschrikkelijk. De Turken deden wat zij ook nu hebben gedaan: de culturele en economische rijkdom van Syrië plunderen, wetenschappers en kunstenaars ontvoeren en als zij niet nuttig wilden zijn, vermoorden.

Met de val van het Ottomaanse rijk schaart Turkije zich aan de kant van de Europese kolonisatoren. Twee onderhandelaars, Mark Sykes voor Engeland en C.F. Georges Picot voor Frankrijk beslissen met het verdrag Sykes-Picot van 16 mei 1916 dat Frankrijk Syrië  krijgt en Engeland Irak. Met een regel worden de lijntjes van de grenzen getrokken. De betrokken volkeren zelf hadden geen enkele inspraak, de soevereiniteit van de landen werd met voeten getreden.

Syrië kwam in verzet tegen deze Europese agressie, die drie decennia zou duren en vormde een Syrisch Nationaal Congres. Frankrijk antwoordt met massale vernietiging en moorden. In 1946 volgde de onafhankelijkheid van de officiële Syrische Republiek. Dan volgen nog enkele onrustige jaren waarbij de ene president de andere opvolgt. Syrië en Egypte vormen de Republiek van de Arabische Unie. In 1967 valt Israël Syrië, Jordanië, Egypte en Palestina binnen en bezet de Syrische Golan met de waterbronnen waardoor ze de Syrische bevolking zwaar treffen.  De  stad Quneitra wordt praktisch door de zionisten weggevaagd. In oktober 1970 wordt Hafez al-Assad met een militaire putsch president,  regeert met de Ba’ath partij en zorgt voor  stabiliteit. In 2000 wordt hij opgevolgd door zijn zoon Bachar, die herkozen wordt in 2007. In 2011 beginnen terroristische groepen, door het buitenland gesteund, het land te ontwrichten tot nu toe. Het Syrische  volk (ook de Syrische vluchtelingen in het buitenland) kiezen in 2012 opnieuw massaal voor Bachar al Assad als president onder een meer-partijen stelsel. Leugens over Syrië worden deskundig in de media wereldwijd verspreid én geloofd, behalve in Syrië zelf. Syrië krijgt geleidelijk meer steun voor zijn weerstand tegen de westerse barbaarsheid en in de Arabische wereld groeit er een stabiliteit.

Syrië is het middelpunt van de geopolitiek in het Midden Oosten en de Amerikaanse hegemonie wil zich ook hier vestigen. Deze duldt geen gelijkwaardigheid, onafhankelijkheid of soevereiniteit. Syrië moet een onderworpen vazal worden van Amerika-Israël, NAVO en hun bondgenoten. Daarvoor wordt een totale oorlog gevoerd, niet alleen door directe militaire interventie maar ook met behulp van terroristische groepen, door politieke sancties en door propaganda. Voor het zionistische Israël speelt het geen rol welke terroristische groepen het zijn die tegen Syrië vechten. Geen enkele terroristische groep vecht tegen Israël omdat de zionistische staat ze allemaal steunt. Er zijn mogelijk honderdduizenden terroristen, waarvan velen gehersenspoelde tieners zijn, geen Arabisch spreken en niet eens weten in welk land ze zijn. Israël zou liefst Iran, dat goede relaties heeft met Syrië, geheel vernietigen en daarom is de internationale druk op Syrië zo groot om deze relaties te verbreken.

Het Syrische volk blijft eensgezind zijn harmonieuze samenleving verdedigen en daar alle nodige offers voor brengen. De militaire overmacht van het westen kan Syrië wel verwoesten en uitmoorden maar niet tot slaaf maken. Het Syrische volk blijft zijn vrijheid, onafhankelijkheid en soevereiniteit bewaren. Het is overwinnaar door zijn morele kracht, waardoor het  nu kan werken aan zijn materiële heropbouw en zijn onderlinge verzoening. Syrië, als een vuurtoren in de branding, blijft de rots van de weerstand tegen een onoverwinnelijk gewaande Amerikaanse hegemonie, die vroeg of laat zal eindigen. Alle aardse rijken zullen instorten, alleen de echt menselijke  waarden, de waarden van het Evangelie van Jezus en het Rijk Gods zijn blijvend.

Laten we ophouden ”nuttige idioten” te zijn

In Syrië en vele landen wordt een totale oorlog gevoerd met wapens die mensenlevens vernietigt, uitgevoerd door barbaarse marionetten, geleid door een perverse elite. Onze wekelijkse berichten zijn o.m. bedoeld om  niet mee te doen met  dit duivelse spel.

Nvdr: Gifgasbeschuldigingen… God, vergeef het hen niet want ze weten maar al te goed wat ze doen.  Ze… de politici, de media…  Vergiffenis zonder berouw kan niet.

In andere landen wordt een geestelijke oorlog gevoerd die de morele waarden van het leven aantast, eveneens geleid door een elite, bezeten door dezelfde duistere machten. Eén aspect hiervan is de vernietiging van de rijkdom en de verscheidenheid van de menselijke seksualiteit als bron van leven gevende vreugde voor de mens, geschapen naar Gods beeld en gelijkenis. Ook in ons land worden onophoudelijk initiatieven opgedrongen die trachten jonge kinderen zo vlug mogelijk slaaf te maken van vluchtige seksuele lusten, die hun levensvreugde wegnemen.  Nu is het een “jongerengids” die ongevraagd aan kinderen van 11-13 jaar wordt meegegeven. Het comité van bezorgde ouders en grootouders wijst dit radicaal af. Deze gids druist vooreerst in tegen het “subsidiariteitsbeginsel”. Ouders en school hebben allebei hun eigenheid en verantwoordelijkheid maar de ouders zijn wel de eerste verantwoordelijken voor de opvoeding en de school moet hen daarin helpen en de kinderen niet in een richting dwingen die ze niet willen. De school moet de opvoeding door de ouders steunen en niet tegenwerken. Dit laatste is onwettelijk.

Vervolgens zijn dergelijke initiatieven een vervorming van de ware, alomvattende opvoeding tot vreugdevolle seksualiteitsbeleving. Ze zijn een inbreuk tegen de  waardigheid van de mens. Of de kinderen dat dan niet leuk vinden? Mogelijk wel. Kinderen in het hart van een kerncentrale met lichtjes en knopjes laten spelen, zullen ze zeker ook wel heel leuk vinden, maar de gevolgen kunnen dodelijk zijn. Dit geldt ook voor deze spelletjes. Kinderen hebben het recht opgevoed te worden tot een waardige en algehele seksualiteitsbeleving waardoor ze uiteindelijk in staat zijn als mannen en vrouwen zich totaal te geven en in het huwelijk niet alleen een lichamelijke maar ook een geestelijke eenheid te vormen, tot blijvende vreugde van zichzelf en anderen. Beschaving is tenslotte de overgang van een leven vanuit natuurlijke (dierlijke) neigingen naar een leven, geleid door een goed gevormd geweten, nl door een juist inzicht en een bijbehorende  vaste wil.

Je kunt alles laten begaan en zeggen: “och, dat is de tijd nu eenmaal”. Dan ben je als “mens van goede wil” of als “vrome gelovige” een van de vele “nuttige idioten” die handig door duistere machten gebruikt worden om de levensvreugde in een samenleving te doden. Je kunt ook reageren door bv. deze actie te tekenen: http://www.citizengo.org/nl/ed/102244-actie-stop-onze-kinderen-willen-we-zelf-opvoeden?tc=ty&tcid=41545497

P.S. Het Thomas More-genootschap Brugge houdt op woensdag 25 oktober 2017 een bezinning en voordracht te Brugge in het Begijnhof nr. 30 om 14.00 u.  Dr. Luc Kiebooms zal spreken over de schitterende “Theologie van het lichaam” van Johannes Paulus II (info: vermeerschrene@gmail.com).

En dit nog

https://www.geotrendlines.nl/assad-westerse-wereld-wordt-gehersenspoeld-syrie/

  • Boekvoorstelling van onze vriend Jens De Rycke: Dagboek van granaten in Damascus, vrijdag 27 oktober 20.00 u, Salons De Boeck, Jacob Jacobsstraat 39, Antwerpen : https://www.facebook.com/events/429099237491868/
  • Zelf hoop ik mijn boek(en) te kunnen voorstellen op de boekenbeurs op 30 oktober 2017 om 13.00 u en een tiental dagen in ’t land te blijven. En misschien ontmoeten we elkaar, niet met behulp van een e-mailadres maar van aanschijn tot aanschijn?

P. Daniel