Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

We herhalen de inleiding van verleden week.  Al verblijft pater Daniël momenteel in de abdij te Postel, we handhaven de titel voor de continuïteit van zijn wekelijkse nieuwsbrief.

Goede Vrienden,

De indruk dat de wereld op zijn kop staat, is door ons kort verblijf “in het wilde westen” alleen maar sterker geworden. Alle grote woorden en uitdrukkingen betekenen precies het tegendeel. De oorlog tegen terreur en drugs is een oorlog voor terreur en drugs, ijveren voor vrede is oorlogspropaganda voeren, humanitaire hulp is bombarderen, de  stabiliteit versterken is nog meer landen ontwrichten, de “as van het kwade” bestrijden is miljoenen mensen doden, laten verhongeren en landen verwoesten… de gevierde grote westerse democratieën en rechtsstaten zijn een schaamteloze aanfluiting van ieder internationaal of humanitair recht.

Afbeelding kan het volgende bevatten: een of meer mensen

Neen, je wordt er niet vrolijk van, maar de bewustwording van de werkelijkheid geeft energie om op eigen plaats en met eigen middelen er iets aan te doen en noodlijdenden creatief te helpen. En ik heb veel hulp gekregen, waarmee we  in Syrië mensen in nood zullen blijven helpen. Heel hartelijk dank. Moge de Heer Jezus het jullie veelvuldig vergoeden.

Volgende week zal ik weer, als ’t God belieft, in Mar Yakub, Qâra, Syrië zijn. Deze avond mag ik een laatste lezing geven in het missiehuis van Scheut in Anderlecht. Daarna is het inpakken en wegwezen. Over de voordracht in Tilburg krijg je nu nog een kort verslag. Tevens geef ik nog een aantal video’s die me werden toegestuurd.

P. Daniel

Vrijdag 23  november 2018

Flitsen

Groningen

Op uitnodiging van zowel de plebaan als van de uitgever van de Blauwe Tijger mocht ik vrijdagavond in de kathedraal van Groningen een getuigenis geven. Er waren 60 à 70 mensen aanwezig. Deze statige gebedsruimte nodigde ons tevens uit om even samen te bidden. Na mijn uitleg over Syrië kwamen er vele vragen. Opvallend is dat er geen “negatieve ” reacties geuit werden. De mensen blijken steeds meer de leugens van de media te doorzien. Verder hebben we ons door onze uitgever laten inleiden in deze unieke streek aan de Waddenzee en het leven van de mens door de eeuwen heen met het water. Rust, stilte en eindeloze vergezichten van drassige weiden.(video provincie Groningen)

fotoIn de uitleg die we kregen waren we vooral getroffen door het titanenwerk van de Cisterciënzersmonniken van Aduard (samentrekking van ‘Ad sanctum Bernardum’) uit de 12e eeuw, dat een van de grootste abdijen van Europa werd. De monniken zorgden voor dijken, polders en kanalen. De abdij (Nvdr: zie impressie links) werd in 1580 verwoest.(Nvdr: Meer info hier en video hier)

Na een heerlijk logement bij onze uitgever, reden we terug langs Leuven voor het tweede congres van geopolitiek Vlaanderen–Nederland. Hier genoten we vooral van de deskundige uitleg van Willy Van Damme over het einde van de oorlog tegen Syrië. (Nvdr: U kan op zijn blog diens toespraak bekijken en beluisteren)  Deze twee dagen hebben we ruim 1000 km gereden, maar het was ook ruimschoots de moeite waard.

Tilburg

De bronafbeelding bekijkenGisterenavond, donderdag gaf eerst Janneke Monshouwer, voormalig medewerkster van de NOS een puike uiteenzetting voor een 40-tal mensen in Tilburg bij “boerke Mutsaers”. Iedere bewering illustreerde ze met een dia, die tekst en beeld gaf en toonde overduidelijk aan hoe het gewone nieuws ons totaal bedriegt. Ook in haar boeken geeft ze op iedere bladzijde de bijbehorende foto’s. Daarna sprak ik over Syrië en eindigde met een beroep op onze dubbele verantwoordelijkheid als mens en als christen. Als mens hebben wij niet het recht nuttige idioten te zijn in handen van criminele wereldleiders die niets anders dan oorlog voeren. En als christen wordt het tijd dat we echt aan het christendom beginnen en Jezus navolgen die zegt: Neem uw kruis op en volg Mij. Er heerste een grote bekommernis bij velen rond deze vraag: hoe kunnen we het gruwelijk bedrog van de wereldleiders en van onze politici ongedaan maken? De wereld wordt inderdaad geregeerd door bekende oorlogscriminelen én geobsedeerden door “humanitaire bombardementen”. Een vrouw gaf me een dagblad (“Trouw” van donderdag 22 november 2018!) met dit artikel op de eerste bladzijde: “Nederlandse hulp aan Syrië was wel militair van aard” (*zie Nvdr.). Het ontmaskert de blijvende leugens van de Nederlandse regering hierover. Er is dus wel een ommekeer bezig. Er was ook een Congolese Belg, erg zwart van huidskleur, die mij aansprak in sappig Antwerps: “Wat gij zegt hadden de pastoors al lang van de preekstoel moeten roepen!”

*Nvdr: Twee citaten uit het genoemde artikel: “Nu blijkt dat vrijwel alle door Nederland geleverde goederen door de Syrische opstandelingen voor de militaire strijd zijn ingezet. Niet alleen zijn pick-uptrucks in aanvalsmissies gebruikt, ook leverde Nederland ‘tactische vesten’ voor wapens als de M-16 en AK-47. Verder hadden onschuldige spullen als voedselpakketten, generatoren en meubels militaire waarde: vooral om het moreel van de strijders op te vijzelen. Laptops werden gebruikt voor het selecteren van militaire doelwitten.” 

“Regering wist tot in detail over de misdaden van Syrische rebellen
De Nederlandse regering was tot in detail op de hoogte van de misdaden die werden begaan door de Syrische rebellenbeweging Jabhat al-Shamiya. Dat blijkt uit een mailwisseling uit 2016 tussen Amnesty International en Buitenlandse Zaken, die is ingezien door Trouw en Nieuwsuur.”

Lees hier heel het artikel met oorspronkelijke afbeeldingen.  Verplichte literatuur voor de kritische lezer.

Dank

Ware vriendschap is een kostbaar goed en blijft ook overeind wanneer men niet over alles dezelfde mening heeft. Men kan het, naar het woord van Augustinus, oneens zijn met elkaar, zoals men het oneens is met zichzelf, waardoor de vriendschap nog wordt gekruid. Wanneer men echter vanuit eigen beperkte mogelijkheden, op dezelfde wijze wil meehelpen aan een betere samenleving in Kerk en maatschappij, ontstaat er als het ware een steekvlam. Moge dit volstaan om de vrienden te danken die me uitnodigden om even bij hen op rust te komen en te genieten van de goede dingen in het leven. Na deze eerder “Bourgondische” ontmoetingen zal ik met een dankbaar hart terugkeren naar het monnikenleven in de woestijn.

En dit nog