Goede Vrienden,

De ontroerende geschiedenis van de aartsvader Jozef in Egypte vinden we in Genesis (hoofstukken 37 en 39-50).  Het is als de eerste grote roman in de wereldliteratuur. In de Latijnse liturgie werd deze geschiedenis vorige maand in de Eucharistie herdacht. De grootste kunstenaars hebben deze gebeurtenissen vereeuwigd in schilderijen, toneelstukken, muziek- en dichtwerken … Maar er is meer. Deze geschiedenis verwijst naar de oude, menselijke én de nieuwe, christelijke samenleving.

Jozef en Benjamin zijn de lievelingen van hun vader Jakob omdat zij de kinderen zijn van zijn geliefde Rachel. Zij noemde Benjamin Ben-oni (de zoon van mijn lijden, Genesis 35, 18) en zal ook sterven bij zijn geboorte. De sluwe schoonvader Laban had Jakob in de huwelijksnacht bedrogen door hem ’ s avonds ongemerkt zijn oudste  dochter Lea te geven, onder het voorwendsel dat het niet de gewoonte is een jongere dochter uit te huwelijken voor de oudste. En Jakob werkt nog eens zeven jaar om eindelijk Rachel te krijgen. Lea zal de moeder worden van Ruben, Simeon, Levi, Juda, Issachar, Zebulon (en Dina).  Jakob geeft een schitterend kleed aan Jozef en stuurt hem op pad om in zekere zin de andere broers te controleren. En Jozef brengt trouw de verhalen van zijn broers over aan zijn vader. Bovendien vertelt Jozef dan nog twee dromen waarin zijn broers en zelfs zijn ouders voor hem neerbuigen. Kortom, ruim genoeg om de grootste jaloezie te laten groeien…”Ginder komt ie aan, de dromer…” Neen, de broers zullen hem niet doden maar als slaaf verkopen aan Egyptenaren.  Zijn mooi kleed scheuren ze kapot, doen er wat bloed op van een geitenbok en laten het zo aan hun vader bezorgen: “de ouwe zal wel zien dat het van zijn lieveling is…”  Niemand van hen bekommert zich om de hartverscheurende pijn van hun vader, noch om de angst en ellende van hun broer Jozef.

Jozef krijgt vele moeilijkheden in Egypte te verduren maar God is duidelijk met hem. De vrouw van Potifar is verliefd op hem en gaat hem valselijk beschuldigen. Zo geraakt Jozef in de gevangenis. Hij wordt echter maar licht gestraft. Potifar heeft mogelijk ook wel door dat zijn vrouw de schuldige is en niet Jozef. Jozef weet de dromen van zijn medegevangenen, een bakker en een opperschenker uit  te leggen.   Hun “hoofd zal verheven worden” maar in tegenovergestelde zin. De bakker wordt opgehangen en de opperschenker wordt in ere hersteld. Jozef had de opperschenker nog zo op het hart gedrukt voor hem een goed woordje te doen zodat ook hij zou vrij komen, maar de man vergat het gewoon. Wanneer het mensen weer goed gaat, denken ze helemaal niet meer aan hun weldoeners. De farao wordt echter gekweld door twee dromen. Er zijn 7 vette koeien en daarna 7 magere koeien, er zijn 7 prachtige volle aren en daarna 7  spichtige aren. De eerste eten de tweeden op. Egypte is traditioneel het land van de wijzen, maar in heel het rijk is er geen enkele wijze die deze dromen kan uitleggen. Dan pas denkt de opperschenker  aan zijn medegevangene en Jozef wordt uit de gevangenis gehaald. Jozef geeft alle eer van het verklaren van deze dromen aan God. Hij legt uit dat er hongersnood zal komen en geeft ook de remedie: er moeten voorraden aangelegd worden. Jozef wordt meteen tot onderkoning aangesteld. “Jozef was dertig jaar, toen hij bij Farao, de koning van Egypte, in dienst kwam” (Genesis 41, 46). Het is een verwijzing naar  de leeftijd van David (2 Samuel 5, 4) en naar  de leeftijd van Jezus (Lucas 3, 23). Al in het eerste jaar van de hongersnood trouwt Jozef en krijgt een eerste zoon, Manasse (van het Hebreeuwse nasjah = vergeten): “Al mijn ellende en het gemis van mijn  hele familie heeft God mij doen vergeten” (Genesis 41, 51). Wanneer de Egyptenaren de Farao om brood vragen, antwoordt hij hen: “Ga maar naar Jozef en doe wat hij u zeggen zal” (Genesis 41, 55). Deze laatste woorden zegt Maria te Cana tot de dienaars, verwijzend naar Jezus (Johannes 2, 5).

Nu begint de bewogen geschiedenis van de zonen van Jakob die door hongersnood gedreven naar Egypte gaan om graan te bemachtigen. Jozef herkent zijn broers onmiddellijk maar zij herkennen hem niet. Hij is bijzonder hard tegen hen en verwijt hen spionnen te zijn. Om te beginnen laat hij hen al drie dagen opsluiten. In wat een ellende zijn ze nu toch verwikkeld! In deze ontreddering groeit er echter tevens oprecht berouw: “Ze zeiden tot elkaar: ‘Helaas, we hebben dit aan onze broer verdiend. Wij zagen hoe hij angstig om genade smeekte, maar wij hebben niet willen luisteren. Daarom treft ons dit ongeluk” (Genesis 42, 21). En ze beseffen niet dat Jozef hun gesprek helemaal verstaat. Jozef moet zich afwenden om niet te laten zien dat hij weent. Hij volhardt echter in zijn strenge houding en laat Simeon, de tweede oudste, voor hun ogen in de boeien slaan en gevangenzetten totdat ze met Benjamin terugkeren. Ze hebben zich immers laten ontvallen dat ze nog een jongere broer, Benjamin thuis hebben.  Jozef eist dat ze deze de volgende keer meebrengen. Onderweg naar huis merken ze dat hun geld weer in hun zakken zit. Het maakt hen nog meer ongerust. De hongersnood drijft hen terug naar Egypte. Om Benjamin  mee te krijgen zullen Juda en Ruben zich voor hun vader borg stellen voor hem.

De ontknoping is nog een bloedstollend gebeuren. Jozef laat zijn broers naar zijn  eigen paleis brengen, waar ze moeten wachten. Het maakt hen bang. Dan komt Jozef en weer buigen ze allemaal voor hem tot op de grond, zoals hij vroeger met zijn droom verteld had. Simeon  wordt vrijgelaten en ze gaan aan tafel, ieder zit precies op volgorde volgens zijn  leeftijd. Benjamin, de lieveling van hun vader, krijgt echter vijfmaal meer dan de anderen. Ze eten en drinken en worden er vrolijk van. Ze vertrekken. Jozef zal echter Benjamin op verschrikkelijke wijze in de val lokken. Ze krijgen allen hun geld weer terug in hun zakken én er nog voedsel bovenop. Bij de zak van Benjamin laat Jozef zijn eigen zilveren beker steken. Als de broers goed en wel uit de stad zijn, laat Jozef hen overvallen en beschuldigt hen van diefstal en majesteitsschennis omdat ze zijn zilveren beker gestolen hebben. Het is de beker waaruit hij zelf drinkt en waarin hij de toekomst  schouwt. De verbouwereerde broers zeggen met een goed hart dat degene van hen die dit zou gedaan hebben, gerust mag sterven en dat zij allen zijn slaven willen zijn. En wat blijkt? De beker zit in de zak van Benjamin! Allen scheuren hun kleren als teken van grote rouw en onherstelbare breuk. Is dit niet voldoende  om er een hartstilstand van te krijgen? Totaal gebroken keren ze terug  naar de stad, naar Jozef. Meteen, biedt Juda zich aan om de plaats van Benjamin in te nemen en zijn straf op zich te nemen. In een lange rede legt hij uit hoe ze van hun vader zijn  lievelingszoon mee kregen. Juda wil slaaf zijn en vraagt om Benjamin en de anderen te laten terugkeren “Hoe zou ik zonder de jongen bij mijn  vader durven terugkeren. Het leed dat mijn vader dan treft, zou ik niet kunnen aanzien” (Genesis 44, 34). En plots is er de ontknoping. Jozef maakt zich bekend.

(Volgende keer leggen we uit hoe we in deze schitterende geschiedenis een “menselijke” en een “christelijke” samenleving  kunnen herkennen).  

P. Daniël, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 4.8.23

Nvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelatenNvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten.

Flitsen

Een Duits en Zwitsers meisje die hun middelbare studies beëindigden, komen gedurende een maand met ons meeleven. Ook Mohammed, een jonge moslim uit Damascus wil enkele dagen in  ons klooster verblijven. Ondertussen is de jonge alawiet nog steeds in ons midden. Vandaag komen vijf jongeren van S.O.S Chrétiens d’Orient, waarvan enkelen voor de eerste keer.

Maandagmorgen was er een begrafenisdienst in Yabroed voor de schoonzus van de bisschop, die graag had dat we als priesters hieraan deelnamen. Samen met de patriarch en de bisschop waren we met tien priesters. Dit gaat hier nooit gepaard met een Eucharistie, maar het is wel een uitgebreide dienst. Vrouwen zijn in ‘t zwart en de mannen in wit hemd. Daarna werden we uitgenodigd om met de patriarch een tasje koffie te drinken en met de familie de eenvoudige, traditionele  maaltijd te gebruiken. De begroeting gebeurt hier niet met ‘christelijke deelneming” of iets in die aard, maar met de paaswens: “Al massiechoe qam. Chakkan qam!” (Jezus is verrezen. Hij is waarlijk verrezen!).

Hoewel het zeer warm is, wordt  er veel op het land gewerkt. De graanoogst werd afgewerkt. De grote hoeveelheid overblijvend stro gaat naar de schapen. Het fijne kaf wordt  ook gemengd met mortel, zoals de joden in Egypte deden. Verder moeten voortdurend rotsstenen worden verzameld en aangevoerd voor de bouwwerken.

Wie schreef Genesis?

Is het mogelijk dat het Mozes was, zoals de Joods-Christelijke traditie ons leert, of moeten we zoeken naar een oplossing van meerdere auteurs over een enorme tijdsperiode, zoals de documentaire hypothese stipuleert die lange tijd de consensus in de Bijbelse academische wereld is geweest?

Sommige schriftgeleerden hebben recentelijk geargumenteerd dat veel van het materiaal in de veronderstelde bronnen van de Pentateuch, d.w.z. de eerste vijf boeken van de Bijbel, redelijkerwijs geassocieerd kan worden met de tijd waarin Mozes leefde.

De komende weken willen we hier nader op ingaan. We zullen eerst de traditionele argumentatie overwegen die Mozes als de auteur van de eerste vijf boeken van de Bijbel voorstelt.

De Pentateuch
De Pentateuch, traditioneel bekend als de Vijf Boeken van Mozes, is het eerste deel van de Joodse en Christelijke canon van de Schrift. Deze vijf boeken hebben de bijzonderheid dat ze erkend worden als geïnspireerd door alle sekten van het oude jodendom (Samaritanen, Sadduceeën, Farizeeën, Essenen) en door alle grote christelijke gemeenschappen. De vijf boeken van de Pentateuch namen een speciale plaats in in de liturgie van de Joodse synagoge, net zoals de vier evangeliën een speciale plaats innemen in de Christelijke liturgie van het Woord.

Het woord “Pentateuch” komt van de Griekse woorden pente (“vijf”) en teuchos (“boekrol”, later “rol”) en werd in de vroege eeuwen door Griekssprekende Joden en Christenen gebruikt om de “vijf boekrollen” of “vijf boeken” van Mozes aan te duiden. Het verhaal van de Pentateuch beslaat een enorme periode, van het begin van de wereld tot de dood van Mozes (rond 1250 voor Christus).

Oude joodse en christelijke traditie

De oude Joodse en Christelijke traditie die Mozes associeert met de oorsprong van de Pentateuch heeft zijn wortels in de teksten van de Joodse Schrift. De belangrijkste reden waarom de Joodse en Christelijke traditie Mozes beschouwen als de belangrijkste auteur van de eerste vijf boeken van de Bijbel is het bewijs van verschillende passages in de Pentateuch en de historische boeken die spreken over Mozes die literaire activiteiten ontplooit met betrekking tot wat later bekend zou worden als de Torah (= eerste vijf boeken van de Bijbel).

• Het boek Exodus geeft bijvoorbeeld aan dat Mozes een “gedenkschrift” schreef over een zegevierende veldslag waarin de Israëlieten zegevierden over de Amalekieten. “De Heer zei toen tegen Mozes: “Schrijf dit als een gedenkteken in een boek en vertel het aan Jozua, opdat Ik de herinnering aan Amalek geheel uitwis van onder de hemel.” (Exodus 17:13-14).
• Elders beschrijft hij hoe Mozes “de woorden van de Heer” op tafelen overschreef na de openbaring op de berg Sinaï. De Heer zei tegen Mozes: “Schrijf deze woorden op, want volgens deze woorden sluit Ik een verbond met jou en met Israël” (Exodus 34:27).
• In het boek Numeri beschrijft Mozes de etappes die hij met de Israëlieten aflegde tijdens hun 40-jarige tocht door de woestijn: “Dit zijn de etappen van de kinderen van Israël die uit het land Egypte kwamen, volgens hun leger, onder leiding van Mozes en Aäron. Mozes schreef hun tocht op van standplaats naar standplaats, volgens het gebod van de Heer. En dit zijn hun plaatsen, overeenkomstig hun reizen” (Numeri 33:1-2)
• “Mozes schreef deze wet en gaf hem aan de priesters, de zonen van Levi, die de ark van het verbond van de Heer droegen, en aan alle oudsten van Israël” (Deuteronomium 31:9).
• “Toen Mozes helemaal klaar was met het opschrijven van de woorden van deze wet in een boek, gaf hij deze opdracht aan de Levieten die de ark van het verbond van de Heer droegen: Neem dit boek van de wet en leg het naast de ark van het verbond van de Heer, uw God, en het zal er zijn als een getuige tegen u” (Deuteronomium 31:24-26). Mozes gaf de boekrol aan de “Levieten” om in de ark van de Tabernakel te leggen, zodat het door de Levitische priesters (zonen van de stam Levi) aan toekomstige generaties kon worden doorgegeven.
• Er zijn ook een aantal andere teksten in de Joodse Geschriften buiten de Pentateuch die de eerste vijf boeken er op verschillende manieren aan koppelen
  • De opvolger van Mozes, Jozua, schreef een kopie van de wet van Mozes: “In die tijd bouwde Jozua een altaar voor de Heer, de God van Israël, op de berg Ebal (…) En daar, in het bijzijn van het volk Israël, schreef hij op de stenen een kopie van de wet van Mozes, die hij geschreven had”. (Jozua 8:30-32)
  • Koning David (rond de tiende eeuw v.Chr.) raadde zijn zoon Salomo aan om in acht te nemen wat er “in de wet van Mozes geschreven staat“: Toen het uur van Davids dood naderde, gaf hij zijn zoon Salomo de volgende opdracht: “Ik zal de weg gaan van heel de aarde. Wees sterk, wees een man en houd u aan de geboden van de Heer (…) zoals geschreven staat in de wet van Mozes, opdat u voorspoedig zult zijn in alles wat u doet en waar u ook heengaat” (1 Koningen 2:1-3).
  • Het boek Nehemia beschrijft de post-exilische Joodse gemeenschap die “het boek van de wet van Mozes, die de Here aan Israël gegeven had” las: Het hele volk kwam als één man bijeen op het plein voor de Waterpoort, en zij zeiden tegen Ezra, de schrijver, dat hij het boek van de wet van Mozes moest brengen, die de Heer aan Israël geboden had. Zij zeiden tegen Ezra, de schrijver, dat hij het boek van de wet van Mozes moest brengen, die de Heer Israël geboden had” (Nehemia 8:1).

In het licht van deze teksten, zowel binnen als buiten de Pentateuch, is het gemakkelijk te begrijpen waarom de oude Joodse traditie de oorsprong van de Torah associeerde met de literaire activiteit van Mozes.

We zullen volgende week zien dat het niet alleen de Oude Joodse traditie is die Mozes als de auteur van de Pentateuch zag. Ook Jezus Christus bevestigt met klem in het Nieuwe Testament dat Mozes de eerste vijf boeken van de Bijbel schreef.

Varia

• Ons vorig bericht met 4 video’s: 1.  E. Tardif, 2.Tongentaal, 3. Genezingsdienst van E. Tardif in Beiroet, 4. Evangelisatiecentrum van E. Tardif en proces tot zaligverklaring: https://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-313/
• Hoe het massaal stelen van olie, gas en voedsel door de VS gewoon blijft voortgaan. De VS en bondgenoten konden met hun oorlog Syrië niet tot hun slaaf maken en ze proberen het nu op deze wijze, die inderdaad vrij efficiënt werkt. Hoe lang zal het Amerikaanse Rijk, gebouwd op puur eigenbelang, onderdrukking en uitbuiting van andere volken zelf overeind blijven?: https://sputnikglobe.com/20230731/us-steals-convoys-of-stolen-syrian-oil-food-as-regional-tensions-seethe-1112273430.html
• De Syriër  Narjam Sarjoun roept zijn landgenoten op om ook nu eensgezind te blijven in het afwijzen van de  bron van zijn ellende: de VS!  De wijze waarop VS en EU Syrië in grote nood en armoede storten is ongezien, nadat ze dit door de oorlog van het voorbij decennium niet klaar kregen. Nu wordt massaal olie, gas en graan gestolen en een vernietigende inflatie gelanceerd opdat het volk in opstand zou komen tegen eigen regering. “Amerika is een leugenmachine”: https://www.mondialisation.ca/quel-peuple-a-achete-les-illusions-americaines-et-en-est-sorti-gagnant/5680059?doing_wp_cron=1691013493.4139211177825927734375; https://sputnikglobe.com/20230802/us-instigates-fabricated-crises-to-prolong-military-presence-in-syria—iran-1112354735.html.   
• Media en werkelijkheid blijken nog maar eens radicaal tegengesteld te zijn. ‘‘Rusland is de wereld aan het uithongeren”, zo klinkt het oorverdovend in de westerse berichtgeving. Nochtans, zelfs de wereldbank geeft de echte oorzaken van de honger aan. Terwijl de prijs voor de graanproducten met 4 tot 12 % gezakt is, is de prijs van de voedingsproducten met 10 % en meer gestegen. De echte oorzaak van de honger lijkt te liggen in het feit dat machtige speculanten enorme gebieden landbouwgrond opkopen in Afrika en elders en niet in het feit dat Rusland de uitvoer van Oekraïens graan blokkeert. Overigens gaan al deze 87 graanschepen – op 2 na -, naar landen van de EU en niet naar de arme landen. Op de recente Russisch-Afrikaanse top heeft Rusland aangekondigd dat het vorig jaar (ondanks de illegale sancties!) meer dan 11 miljoen ton graan en gedurende de eerste helft van dit jaar 10 miljoen naar Afrikaanse landen gestuurd heeft. Bovendien zal Rusland de volgende maanden 50.000 ton gratis graan geven aan elk van deze landen: Burkina Faso, Zimbabwe, Mali, Somalië, De Centraal Afrikaanse  Republiek en Eritrea (https://www.mondialisation.ca/la-russie-affame-le-monde-nous-confirme-meloni/5679966?doing_wp_cron=1690735629.7552630901336669921875).
• De VS en de EU beschikken over grote financiële, economische en politieke mogelijkheden in Afrika. Zij blijven evenwel een neokoloniaal beleid voeren en zijn niet geïnteresseerd in een meer rechtvaardige internationale orde.  Ondanks de enorme druk van het collectieve westen wenden de meeste Afrikaanse landen zich daarom nu tot Rusland, dat hun gelijkwaardigheid,  partnerschap en soevereiniteit beter erkent. Het “Amerikaans exceptionalisme” dat willekeurig kon opgelegd worden om volken te onderwerpen, loopt ten einde. VS en EU hebben hun moreel gezag in Afrika verloren, Rusland neemt onherroepelijk de fakkel over voor een multipolaire en meer rechtvaardige wereld. 48 Afrikaanse landen namen deel aan de 2^e Russisch-Afrikaanse top in St. Petersburg eind juli 2023: https://www.mondialisation.ca/sommet-russie-afrique-2023/5680002?doing_wp_cron=1690871167.2283599376678466796875;  https://www.mondialisation.ca/la-connexion-entre-la-russie-et-le-sud-mondial-lafrique-en-tant-que-partenaire-strategique/5680023?doing_wp_cron=1690869997.4404408931732177734375;
• De krampachtige pogingen van de VS om de relaties Rusland-Afrika te schaden hebben geen effect: https://www.mondialisation.ca/les-vaines-tentatives-de-washington-a-casser-le-bilan-du-sommet-afrique-russie/5680066?doing_wp_cron=1691014094.3640038967132568359375
• In Japan wordt nationaal onderzoek ingesteld na oversterfte van 400 % vanwege Pfizer vaccinatie: www.kla.tv/26547;  
• De grote gevaren van digitaal geld: www.kla.tv/13730;  
• De eugenetische plannen van de Club-van Rome (1972): www.kloa.tv/nl
• Mgr Samir Nassar, Maronitische (katholieke) aartsbisschop van Damascus beschrijft kort en klaar het drama van de Syrische christenen (en van Syrië) sinds 2011, de onrechtvaardige oorlog tegen dit land. De rijkdom van de Kerk voor de oorlog kwam voort uit de hechte families en de overvloed aan de roepingen voor het priesterschap en het religieuze leven. Na 12 jaar oorlog is er nauwelijks nog een volledige familie te vinden. Vader is geëmigreerd, gevlucht of gestorven. Moeder is depressief en ziek. Kinderen zijn elk in een ander land op zoek naar hun toekomst. De roepingen zijn  tot minder dan 1/3^e gezakt, mede door de exodus van de christenen uit het Midden-Oosten. “De vier laatste jaren zijn  de zwaarste en voor de eerste keer voelen we de bodem van de afgrond naderbij komen”: https://lesalonbeige.fr/syrie-deux-atouts-perdus/
• Ludieke voorstelling van de “traditiefobie” in de huidige Kerk. “Terwijl de Kerk er niet in lukte de mensen te doen onderhouden wat ze leerde, heeft de huidige Kerk beslist te leren wat de mensen beleven. Vroeger gaf de Kerk de zondaars vergiffenis, vandaag heeft ze besloten de zonden af te schaffen” (Nicolás Gómez Dávila): https://lesalonbeige.fr/trois-brefs-apercus-de-la-crise-de-leglise-avant-le-synode/. Anders gezegd: Franciscus, geef ons de heilige Schrift, de Catechismus en de Eucharistie terug!
• Jozef Fadel, Irakees van de  stam Al Sayyid Al Moussaoui, rechtstreekse afstammeling van Mohammed ontmoet een authentiek en eenvoudig christen, die hem aanraadt eerst eens echt de koran te lezen vooraleer het Evangelie te lezen. Jozef Fadel is getroffen door het geweldige verschil tussen de koran en het Evangelie. Hij ontmoet Christus. Na een pijnlijke strijd wordt ook zijn  vrouw christen. Hij wordt vervolgd door zijn eigen familie die hem wil vermoorden en vlucht  uiteindelijk naar  Frankrijk, waar hij openlijk getuigt van Christus:
• Videotoespraak van Mgr. C.M. Viganò (48’ Frans) over de huidige strijd in Kerk en maatschappij. De beslissende keuze ligt in  het feit of we Jezus Christus als Heer erkennen in Kerk en maatschappij ofwel de duivelse godsdienst en de cultus van Satan aanvaarden, gebouwd op schijn, leugen en vernietiging van alle menselijke en christelijke waarden. De nieuwe wereldorde als de toren van Babel zal onder zijn  eigen leugen en bedrog instorten, hoe machtig en onoverwinnelijk deze ook mag lijken. Mgr Viganò vraagt ook aandacht voor zijn  initiatief “Exsurge Domine”, waardoor priesters en gelovigen, die trouw zijn aan de kerkelijke leer maar door de kerkelijke overheid worden gestraft, te steunen: