Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Om misverstanden en verkeerde verwachtingen te  vermijden geef ik nu enige toelichting  op ons  wekelijks schrijven. Onze berichten hebben over het algemeen vier delen. We beginnen steeds met gebeurtenissen uit het leven van de gemeenschap Mar Yakub, die enerzijds als contemplatieve gemeenschap leeft, weliswaar in gezinsverband, anderzijds zo goed mogelijk de noden van de Syrische bevolking tracht te lenigen. Kinderen in (grote) moeilijkheden worden opgevangen. Dit verslag is uiteraard subjectief maar toch willen we een zo goed mogelijk beeld geven van wat er die week zoal beleefd  werd.

Vervolgens geven we een of andere gedachte over de ontwikkeling van de oorlog tegen Syrië en/of een belangrijk gebeuren op geopolitiek vlak. We willen ons helemaal niet uitgeven als deskundige politieke analist. Wij verzetten ons tegen een openbare opinie die het aanvaardbaar vindt dat er permanent oorlog gevoerd wordt, de hele wereldbol rond. Daarvoor worden al decennia lang door een machtige mediacampagne de grofste leugens  verzonnen. De hele mainstream pers doet hieraan mee.

Wij willen mensen oproepen niet langer nuttige idioten te zijn die onwetend en naïef de meest moordende acties van criminele wereldleiders steunen om het ene onschuldige volk na het andere uit te moorden en hun land te verwoesten. Dit wordt voorgesteld als “humanitaire” tussenkomst en hulp terwijl het in feite gaat om de bodemrijkdommen te  bemachtigen, waarover dan in alle talen gezwegen wordt.

Verder richten we onze aandacht steeds meer op de dramatische morele ontwrichting van het westen en de  Europese beschaving, waardoor mensen in gemeenschap en individueel in hun ongeluk gedreven worden.Werkelijk, het westen is het noorden kwijt! Hierbij willen we de goede bewegingen steunen die weerstand  bieden en onverschrokken de menselijke en christelijke waarden verdedigen tegen de stroom in. We hopen zo bij te dragen aan een brede en authentieke stroming van bewustwording voor een rechtvaardig en gelukkig leven van jong en oud, vanaf de conceptie tot aan de natuurlijke dood.

Tenslotte geven we een keuze uit de overvloed aan informatie die me wordt toegestuurd. Waar een journalist slechts van kan dromen, dat krijg ik zomaar in de schoot geworpen. Vrijdags verstuur ik een bericht en enkele dagen later krijg ik die tekst teruggestuurd, geïllustreerd (soms zeer overvloedig) met de nodige video’s. En daarbij nog veel andere nuttige informatie. Hartelijk dank.

P. Daniel

Nvdr: Onze bewondering voor de Chrétiens d’Orient is grenzeloos: in onderstaande video bent u nogmaals getuige van hun belangeloze inzet, met als leidraad christelijke naastenliefde. Zij verdelen voedselpakketten met een waarde van minimum 50 euro en gasvuurtjes in Khabab.

Vrijdag 21 juni 2019

Flitsen

De dagorde kan hier ieder ogenblik veranderen. Het is niet zozeer de gemeenschap die de regels volgt maar het zijn de regels die het leven van de gemeenschap volgen. En zo werd deze week grotendeels bepaald door het plotse sterven van een nauwe verwante, de vader van een van onze trouwe toegewijden.

Een mini synode

“Samen  op weg” gaan is de letterlijke betekenis van “syn-ode”. Zo waren we zaterdag in Sadad voor de regelmatige ‘synode’ van de priesters van Qalamoon. We kwamen halverwege de misviering (Syriac orthodox) binnen, voorgegaan door de jonge priester Michaiel, naar aanleiding van de 40e dag van het overlijden van Jean Vanier. Wanneer we toekwamen waren er vier priesters en vier diakens, die ons onmiddellijk uitnodigden bij  het altaar. De Syrisch orthodoxen zijn zeer open tegenover anderen, in tegenstelling tot de Grieks orthodoxen. In de lange dienst is er veel afwisseling. Iedere priester, diaken, en het volk zingt afwisselend gebeden in de vaste Aramese toon. De boeken bevatten ook de Arabische en Engelse vertaling zodat ieder aan bod kan komen. De groep “Imaan wa noer” (geloof en liefde, foi et lumière) van minder validen (gesticht door Jean Vanier) was aanwezig. Verschillenden van hen hadden we vroeger al ontmoet bij hen thuis. Het was een hartelijk begroeten.  Daarna was een ontbijt voorzien, een heel aangename ontmoeting samen met de minder validen. Vervolgens  maakten we een wandeling doorheen de dorp om enkele oude kerken te bezoeken die inmiddels gerestaureerd waren. Telkens werd samen gebeden en gezongen in die kerk. Naast de 8 officiële kerken zijn er nog 8 kerken door een bepaalde familie gebouwd en onderhouden. In een van die kerken van de 10e eeuw is een heel oude steen met een aanroeping in het Aramees van “In naam van God, de Barmhartige”. Dit is de bekende uitdrukking van de moslims, die ze dus van de Syrisch-Aramese christenen hebben overgenomen. De wanden van de kerken zijn overvloedig beschilderd met taferelen van het laatste oordeel, van heiligen en van het “inslapen” van Maria… Een van de kerken toont hoe Maria haar gordel geeft aan de apostel Thomas die later dan de  anderen toekomt bij haar sterven. Het is deze gordel die vereerd wordt in een van de kerken van Homs, waarvan het oudste gedeelte al in het jaar 59 zou gebouwd zijn.* Waren er voor de oorlog ‘n 20.000 christenen in Sadad, nu zijn er nog een 5.000.**

*Nvdr: u ziet hier een 3D laser scan van de kerk en crypte. De tweede video stamt uit gelukkiger tijden. De moslim gemeenschap bood een mozaïek aan uit dankbaarheid voor het redden van hun levens. Er worden verschillende mirakels toegeschreven aan O.L.Vrouw met de gordel.

**Nvdr: ter illustratie deze beelden, waarin ISIS en “gematigde rebellen” hun moordlust op de christenen botvierden onder het mom “bevrijding van dictatuur Assad”. In de derde video ziet u de Chrétiens d’Orient die, na de bevrijding door het Syrische leger, hulp bieden:

In de eigenlijke besprekingen van de priesters kwamen allerlei moeilijkheden aan bod waarvan ééntje al vlug alle aandacht kreeg. Aanklachten (vooral valse) tegen priesters, tegen het christelijk geloof en tegen de Kerk schijnen ook hier goedkoop te zijn. Hiertegen werd een goed initiatief overeen voorgesteld: een gezamenlijke website   voor geloofsverdediging en krachtige geloofsverkondiging.  Iedere priester zal aan zijn bisschop (Syrisch- orthodox, Syrisch-katholiek, Grieks-orthodox, Grieks-katholiek…) hiervoor de zegen vragen.

Toen we met de pastoor van Qâra terugreden vroeg hij of we nog mee wilden op bezoek gaan bij een christelijke familie met een minder valide jongen. We werden heel gastvrij ontvangen en hebben daarna ook uitvoerig gebeden voor het gezin en de jongen, waarna de ouders met nadruk vroegen spoedig nog eens terug te komen.

Oogsten als in een familiebedrijf

De oogst wordt hier binnen gehaald als in een familiebedrijf. De kinderen zijn in vakantie en helpen volop mee.   Zo doen ook gasten in alle vrijheid. Het is een mix van werken en spelen, in- en ontspanning. Deze week is de kersenoogst bijna  voltooid. Van de 33 bomen voor de oorlog zijn er nog 23 over maar ze leveren tot heden een overvloedige en uitstekende oogst op: ongeveer 300 kg en er moeten nog verschillende bomen geplukt worden. De besten worden in mooie dozen gedaan en worden gedeeltelijk  weggegeven, gedeeltelijk verkocht. De voedselprijzen zijn  hier erg laag (wat goed is voor een bevolking die gewurgd wordt door onrechtvaardige internationale sancties) maar alle beetjes helpen. Verder is er een grote hoeveelheid look geoogst en tegelijk zijn er al enkele abrikozen rijp, die geplukt worden.

Ontroerend afscheid

Maandagmorgen werd ons dringend gevraagd te bidden voor de vader (80 j) van Ibrahim, die stervende is. Ibrahim is oblaat, hoort en woont bij ons en is als landbouwingenieur eindverantwoordelijke  voor ons terrein. De hele familie is verbonden met deze gemeenschap. Het is trouwens een van de oudste families van Qâra, die al eeuwen nauw meeleeft met deze gemeenschap. We hebben met enkelen  in de kerk, op afstand dus, de mooie gebeden voor de stervende gebeden. Gedurende die tijd is hij blijkbaar ook gestorven. Er werd besloten het lichaam niet in het ziekenhuis te laten maar onmiddellijk over te brengen naar onze kerk. Voor die gelegenheid verplaatsten wij de wekelijkse nachtaanbidding van donderdagavond naar deze avond. Dinsdagvoormiddag celebreerden we  de eucharistie en daarna werd het lichaam overgebracht, eerst naar zijn huis in Qara. Het is hier de gewoonte dat de overledene nog een laatste maal thuis komt. Als oud-kolonel en bekende historicus (hij schreef een boek over Qâra)  was hij een graag geziene en goede man. Zowat heel de christelijke gemeenschap (van 250 mensen) kwam samen in en rond zijn huis. De vrouwen zijn in onberispelijk zwart gekleed en zonder hoofddoek. Nadat we daar een tijd gebeden hadden en vooral de vrouwen emotioneel afscheid hadden genomen reden we naar de kerk waar de pastoor, de vicaris (en ik) voorgingen in de slotgebeden. Ook vele moslims van het  dorp waren aanwezig. Vandaar reden alleen de mannen naar de begraafplaats voor de eigenlijke begrafenis. In de twee zalen die met de kerk en de binnenkoer een gesloten geheel vormen, werd de maaltijd gehouden, afzonderlijk voor de vrouwen en de mannen. Iedereen is welkom. Wie gegeten heeft staat op een geeft zijn plaats aan een ander. Hoewel er een duidelijke scheiding is tussen vrouwen en mannen, wordt van ons toch verwacht dat we even bij de vrouwen binnen gaan om de moeder en de overige familie te condoleren. De drie volgende avonden komen de mensen de familie nog doorlopend condoleren. Donderdag was het Sacramentsdag*** die sinds de 18e eeuw ook in het oosten gevierd wordt. Deze viering  in de parochiekerk diende tevens als eucharistie  op de derde dag van het overlijden. Tevens was er na de eucharistie een kleine  processie met het Allerheiligste Sacrament.  Tenslotte komen alle gelovigen naar voren waarbij de priester de ciborie even op hun hoofd zet.

De thuisblijvers plukten ijverig verder aan de kersen en ’s avonds hielden we de eucharistie van Sacramentsdag met enige tijd aanbidding. Juist op deze avond hielden we dus geen nachtaanbidding. Eerlijk gezegd, iedereen was ook doodmoe.

***Nvdr: ter illustratie: Gregoriaans gezang tijdens Sacramentsmis, uit Johannes 6:57, Qui manducat carnem meam et bibit sanguinem meum in me manet et ego in illo. Dicit Dominus ( hier meer info):

Wereldleiders als maffiabazen

Het ene volk na het andere wordt in de diepste ellende  gestort. Van Vietnam, Nicaragua, Servië, Afghanistan ging het naar Irak, Libië, Oekraïne, Jemen, Syrië, Venezuela. En nu stapelen de dreigingen en provocaties tegen Iran zich op. Twee olietankers zouden deze  maand aangevallen zijn in de straat van Oman: de Japanse Kokuka Courageous en de Noorse Front Altair. Donald Trump weet het zeker: Iran heeft hen aangevallen en moet nu (nog meer) gestraft worden! Yutaka Katada, president van de compagnie die eigenaar is van de Japanse olietaker ontkende vrijdag in Tokyo formeel dat Iran enige aanvallen pleegde. Ook de Duitse minister van buitenlandse zaken Heiko Maas laat voorzichtig horen dat er geen bewijs is. En er is geen enkel bewijs. Iran heeft trouwens  daartoe geen enkele reden, terwijl de VS op alle mogelijke manieren provocaties blijven uitlokken als voorwendsel voor een oorlog tegen Iran. Dit “incident van de golf Oman” lijkt sterk op het “incident van de golf van Tonkin” van 4 augustus 1964  dat de VS zelf uitlokten om Noord Vietnam te kunnen bombarderen.**** Daarna zijn de VS valse beschuldigingen blijven gebruiken om de hoger genoemde landen aan te vallen, een na een. Het incident van Oman heeft alle kenmerken van een “made in USA” met de zionisten achter de schermen. Het zijn ook zij die er alle belang bij (menen te) hebben en die het heftigst op oorlog aansturen.

****Nvdr: een duik in het vergeten verleden:

Het neoconservatieve Israeli-Angelsaksische rijk met zijn vazallen doet er alles aan om als een supermacht op militair, politiek en economisch gebied de absolute wereldheerser te zijn. Hierbij willen de  VS de auteurs van de  geschiedenis zijn, terwijl de anderen over hun geschiedenis dan mogen spreken en schrijven.

Gerelateerde afbeelding
Engelen van de Apocalyps in glasraam

Als “uitzonderlijk” volk beschouwen de Amerikanen zich ook als de engelen van de  Apocalyps met de goddelijke zending om alle volkeren die zich niet naar hun wil en belangen plooien, meedogenloos te straffen. Ze hoeven zich hierbij niet te houden aan internationaal recht. Met de “consensus” van hun vazallen bepalen zij zelf voor iedere situatie wat recht en wat krom is. In dit licht of deze duisternis beschouwt het westen zich nog steeds potsierlijk als “de vrije wereld”, het “model van de democratische beschaving”,  “het Rijk van het Goede”, dat de  wereld beschermt tegen “de As van het Kwade” (Rusland, China, Iran, Syrië, Venezuela, Noord Korea…). Over de eigenlijke motieven van deze gewetenloze maffiaoorlogen, lees of hoor je in de officiële pers geen woord. De olievoorraden van Iran en Irak zijn groter dan die van Saoedi-Arabië en 5 x groter dan die van de VS. De voorraad van  natuurlijk gas van Iran is 2,5 x groter dan  die van de  VS en Venezuela heeft de grootste olievoorraden ter  wereld. Iran zou langs Irak en Syrië goedkoop gas kunnen leveren aan Europa. Daarom moest Syrië vernietigd worden, officieel voorgesteld als “humanitaire hulp” aan het volk tegen een erge dictator.

Afbeeldingsresultaat voor usanctions

En begin vorige week had pater Numa Molina, s.J., de kans om even zijn confrater, paus Franciscus, op de hoogte te brengen van wat er echt in Venezuela gebeurt. Hij is pastoor in het hart van de hoofdstad Caracas en leeft met en temidden van de  armen. Hij zegt duidelijk dat de grote moeilijkheden niet komen van binnen uit maar van buiten af, o.a. van de  Amerikaanse sancties die het volk willen uithongeren. Meteen maakte hij duidelijk dat ook de bisschoppen en het Vaticaan het lugubere spel van het Amerikaans verstikkend imperialisme meespelen en nooit enig verzet aantekenen  tegen dit dodelijk interventionisme. (Papa Francisco recibe testimonio del padre Numa Molina sobre efectos del bloqueo económico)

Voor Syrië geven de maffiabazen op het wereldtoneel nu ruiterlijk toe “Bachar heeft gewonnen” maar het is hun zoveelste poging om volk en regering tegen elkaar op te zetten en ondertussen toch nog te proberen Syrië te vernietigen en iedere herinnering uit te roeien, zowel op historisch als archeologisch vlak. Zij zeggen verder: “de oorlog is voorbij”, maar het is om hun zoveelste nieuwe oorlog te kunnen camoufleren. Om een einde te maken aan het lijden van het Syrische volk moet eerst de waarheid erkend worden.

Woensdag heeft het Syrische leger met behulp van de  bevolking weer een opslagplaats van wapens  gevonden ten O. van Deir Ezzor in een voormalig centrum van IS. Er waren bommen bij van Israëlische makelij. De illegale militaire aanwezigheid blijft gehandhaafd om het land nog zoveel mogelijk te ontwrichten, het westen blijft de gerecupereerde terroristenleiders steunen, de vluchtelingen die willen terugkeren worden zoveel mogelijk gehinderd, de dreiging van gifgasaanvallen door terroristen blijft, de verstikkende economische en financiële sancties blijven gehandhaafd, het stelen van de olie uit de rijkste oliebronnen aan de Eufraat gaat gewoon verder, de “As van het Goede” zorgt er ook voor als sadistische pyromanen dat systematisch de graanoogsten verbrand worden en tenslotte worden aan de lopende  band dreigingen en provocaties gericht aan Syrië en zijn bondgenoten. Dr. Paul Craig Roberts*****, die als gewaardeerd econoom vele jaren in de hoogste kringen van verschillende  Amerikaanse regeringen vertoefde, zegt dat Vladimir Poetin één grote fout maakt. Na iedere brutale agressie of criminele aanval van de  VS, tracht Poetin de  VS leiders telkens weer te wijzen op het internationaal recht  en beroep te doen op hun geweten. Welnu, aldus deze econoom, mijn  jarenlange ervaring heeft me geleerd dat de Amerikaanse elite geen enkel geweten heeft. Als met de dood van een half miljoen kinderen de kans stijgt dat de VS de bodemrijkdommen van een land kunnen bemachtigen, zal deze elite zonder verpinken zorgen dat een half miljoen kinderen de hongerdood sterft.

“De deskundigen die morgen vergeten zijn wat ze vandaag beweerden, de mensen van het woord en de pen, die het uitmoorden van een volk en zijn  land verbergen, zorgen ook voor een volledige stilte op radio en TV over hun massale verwoestingen. Ze vervalsen de  werkelijkheid en de  verantwoordelijkheid hiervoor, ze negeren welbewust de Syrische weerstand, ze vervormen het beeld van een nationaal leger dat ze voorstellen als een “pro Bachar macht” of een “pro regime militie”,  waarmee ze aan het echte lijden achteloos voorbijgaan” (M. Raimbaud, 18 juni 2019, https://francais.rt.com/opinions/63057-infox-intox-poker-menteur-par-michel-raimbaud; Michel Raimbaud is Frans oud ambassadeur  van Soedan en Mauritanië, prof. aan het Centrum voor Diplomatieke en Strategische studies, officier in de Nationale Orde van de  Verdienste, ridder van het Erelegioen. Zijn laatste boek: Les guerres de Syrie, Ed. Glyphe, juni 2019).

*****Nvdr: Lees ook op Roberts webstek: Amerika is niet langer een natie (Engels)

En dit nog: