Ierse woede tegen massamigratie krijgt politieke vorm
Twee fenomenen geven aan dat ook Ierland getroffen wordt door de massale migratiegolven: men ziet her en der tentjes opduiken in de steden en demonstraties trekken door volkswijken om te protesteren tegen de nieuwkomers. In 2022 telde Ierland 307 manifestaties tegen migratie, in 2023 zijn het er al 64. Zeker East Wall in Dublin heeft de geesten in Ierland wakker geschud: een overheidsgebouw werd in november ter beschikking gesteld van migranten zonder de wijkbewoners in deze beslissing te kennen. Honderden demonstranten trokken week na week de straat op, achter de slogan: “Ierland is vol”.
Niet alleen in Dublin kwam de woede van de Ieren naar buiten: In Drimnagh, Finglas, Ballymun, Fermoy en op zovele andere plaatsen was er protest te horen, dat nog lijkt toe te nemen. In het centrum van Dublin kwam het in januari ook tot een tegenmanifestatie, en zoals de pers schreef: bij de manifestanten véél vrouwen en mensen uit de volkse buurten die onmiddellijk met de overlast te maken hebben, bij de tegenmanifestanten vooral liberalen en middenklassers. The Irish Independent heeft het over een groeiend verzet van Ieren tegen migratie, wat ook uit recente peilingen blijkt.
Kanaliseert Irish Freedom Party het verzet?
De migratiecijfers in Ierland liegen er niet om volgens de Business Post: “het aantal mensen dat internationale bescherming zoekt is vorig jaar met 200 procent gestegen, terwijl dat in de rest van de EU met maar 25 procent was”. En zelfs de Ierse minister van Gelijkheid, Handicap, Integratie en Jeugd moest toegeven dat op de 20.000 asielaanvragen ruim 50 procent alleenstaande mannen waren geregistreerd. Heel anders, dan de regering vooraf had aangekondigd.
Waar blijft de politieke reactie? Merkwaardig is, aldus professor Eoin O’Malley (universiteit van Dublin) dat de anti-migratiedemonstranten ongeveer dezelfde demografische groep uitmaken als het electoraat van de linkse Ierse nationalisten van Sinn Fein. “De steun voor Sinn Fein gaat samen met anti-migratiegevoelens”, zegt O’Malley. Deze gevoelens staan sterk in tegenstelling met de ronduit linkse standpunten van de leiding van Sinn Fein. Sinn Fein lijkt afstand te nemen van haar arbeidersbasis, en dat zou wel eens de stimulans kunnen zijn voor een rechts populistische partij als de Irish Freedom Party van Hermann Kelly.
Merkwaardig en tegelijk interessant in dit verband is de mogelijke toenadering van Malachy Steenson tot de IFP. Steenson is één van de woordvoerders van de manifestaties tegen migratie, en trad in het verleden als advocaat vaak op als vertegenwoordiger van de Republikeinse (nationalistische) zaak. Als de Freedom Party erin zou slagen Steenson te winnen voor de partij zou dit wel eens de beslissende stap kunnen zijn. De eerstkomende verkiezingen in Ierland zijn voorzien voor einde 2024, begin 2025.
Peter Logghe