… over Camerons heronderhandelingen en de ‘open grenzen’politiek van de EU:

Ned. vert.: “Het is opvallend: telkens de EU in de problemen geraakt – en dat is nogal dikwijls – wordt er gepleit voor méér centralisatie en méér EU.  Nogal wiedes dat de asielpolitiek – door Merkel op ongekende hoogtes gebracht – een dramatische mislukking is.  Niet alleen zullen miljoenen blijven toestromen – een minderheid zijn echte vluchtelingen – het is bovendien een open uitnodiging voor terrorisme. 

De oplossing? EU-geleide externe grensbewaking moeten kunnen overmacht  krijgen t.o.v. de lidstaten. Geloof het of niet, de Britse premier, Cameron, steunt dit.  Dezelfde Cameron die morgen hier zal komen praten over heronderhandelingen.  Ik hoop dat hij het beter doet dan de laatste keer want toen kreeg hij spreektijd om 01.00 uur ‘s nachts, hij sprak gedurende 7 minuten, president Hollande ging terwijl een plasje doen.  Ik hoop dus dat ze hem deze keer een beetje ernstiger nemen.  Hoewel… hij heeft praktisch niets gevraagd en het is dus waarschijnlijk dat hij niets zal (ver)krijgen.  Ik verwacht een stukje theater: een grijs-getrokken premier, die terugkeert naar het VK met de uitleg dat de onderhandelingen toch zó zwaar waren, dat hij het been zal stijf houden en hij zal misschien zelfs suggereren Brexit te steunen als hij zijn goesting niet krijgt. Even ernstig te nemen als wanneer hij met zijn vuist op tafel slaat en belooft de extra geëiste 1.7 miljoen pond extra (van VK) niet te zullen betalen en dan onmiddellijk over stag gaat.

In februari komt de charade terug, een nieuwe EU-top, een akkoord over iets pietluttig zal afgesloten worden en het referendum komt eraan in juni 2016.  In heel het continent (EU) groeit de weerstand.  15% van de Hongaren heeft een petitie getekend tegen migrantenquota, we stellen het succes van het FN vast in Frankrijk, maar tot op heden is het nergens tot een keerpunt gekomen.  Het Brits referendum kan dat moment zijn.  Het gaat niet alleen om terug de nationale democratie te krijgen, het gaat er eigenlijk om ons eigen nationaal zelfvertrouwen terug te krijgen.  Wie in de democratie der natiestaten gelooft kan in 2016 een schitterende zonsopgang zien.” 

Bernd Lucke (voormalig AfD-voorzitter) stelt dan de belachelijke vraag waarom UKIP niet meer zetels heeft in het parlement, waarop Nigel Farage antwoordt – wat algemeen geweten is – dat dit aan het Britse kiessysteem ligt.  En hij verwijt Lucke dat hij niet genoeg moed heeft zijn eigen EU-kritische mening op te volgen of uit te voeren.  Samengevat wil UKIP (e.a. critici) “een EU gevormd door handel drijvende democratische natiestaten met vriendschapsbanden,  maar zonder de vlag, het EU-lied, de EU-commissie, of het EU-parlement.”