We spreken eens niet van de gewelddadige islam, maar over de zoete, zachte verleiding van de islam zoals Houellebecq hem in zijn boek ‘Soumission’, ‘Nl. onderwerping‘ beschrijft.
De auteur tekent een blauwdruk van hoe het de islam lukt om Frankrijk en in het verlengde, het Westen, te onderwerpen wanneer een verstandige moslim dat Westen pakt op zijn zwakke punten en die zijn: ontwortelde, gehersenspoelde metropool bewoners, waarvoor alles eender is EN haar politieke elite die de groeiende kloof tussen het volk en diegenen die dat volk vertegenwoordigen – politici en journalisten – niet opmerkt.
We zijn in 2022. In Frankrijk zijn twee sterke partijen. Het FN en de partij van de moslimbroederschap. De laatste onder de leiding van de charismatische Mohammed Ben Abbes. Hij had een visioen dat Rome en Augustus heet en hij streeft naar de islamitische versie van dat visioen.
Omdat de linkse en Gutmenschen een zege van het FN willen verhinderen, effenen ze de weg voor Abbes.
De hoofdfiguur in de roman, een misnoegde, nihilistische, in het leven teleurgestelde professor in de filosofie, François, is de stille waarnemer van de verandering in de Franse maatschappij. Het boek beschrijft stap voor stap de bekering van de maatschappij tot de ware leer. Dit door de overtuigende argumenten van Abbes intellectuele wegbereiders. De religie van de gematigde islam lokt Houellebecqs helden met zingeving en verlossing van plichten. Voor diegenen die vasthouden aan het patriarchaat stellen ze de kinderzege in het vooruitzicht, want zij die de kinderen hebben, hebben de toekomst.
Die moede en uitgebluste maatschappij ontdekt de voordelen van de onderwerping. Eindelijk niet meer zelf moeten denken, eindelijk geen beslissingen meer moeten nemen. Vrouwen wordt de spreidstand tussen kinderen, keuken en loopbaan bespaard. Ze kunnen de strijd voor gelijkheid opgeven en zijn meteen meer ontspannen. De mannelijke bekeerlingen mogen terug patriarch zijn. Ze worden met geld en vrouwen beloond. De veelwijverij maakt meteen een einde aan de werkloosheid omdat vrouwen terug thuis kunnen blijven als jong seksspeeltje of wat oudere kokkin. Andere rollenverdelingen zijn eveneens denkbaar in die wereld die uit buigzame mannen en vrouwen bestaat.
De linkse liberalen, dewelke die kernstructuur nooit beviel, laten het afweten. Ze sussen en willen geen oproer.
De linksen, gefixeerd op hun antifascisme, geven evenmin weerwerk omdat de vijand nu eenmaal rechts staat.
De kudde stoort zich niet meer aan antisemitische uitvallen. De rechten van de vrouw en de homoseksuelen waren slechts belangrijk als de tijdsgeest dat vond. Ze viel bereidwillig om als de wind uit de andere richting kwam.
Zelfs het hoofdpersonage, François, bezwijkt uiteindelijk voor de verlokking om zijn waardevolle genen door te geven. Zijn wedde wordt verdrievoudigd, hij krijgt de jongste en mooiste vrouwen aangeboden, hij mag – na zijn ontslag – terug doceren en krijgt ruim de tijd om aan zijn monografie te werken. Hij hoefde voor dit alles slechts Schachada te zeggen, het woord dat hem voor altijd opneemt binnen de islam. Daar is geen weg uit terug.
De tijdsgeest in onze literatuur zorgt natuurlijk ook dat we kunnen genieten van soft porno. Geen gebrek daaraan. François krijgt namelijk behoorlijk wat vrouwen in zijn bed en daar mogen we mee van genieten.
Het boek toont duidelijk aan dat diegenen die geen religie, noch familie, noch sibbe heeft – waarvoor onze held terzijde de joden gelukwenst – en geen waarde als vrijheid kent, het nakijken heeft bij alle ideologieën en sneller dan men denkt onderuit gaat. De belofte om de leegte te vullen kan van overal komen.
Het boek is geen slag in het gezicht van de islam maar eerder van de linkse wereldverbeteraars. Het leert ons dat onderwerping geen leer heeft. Het is een persiflage op een intellectuele cultuur waarbij alles om het even is.
Anna Bijns
Nvdr: Het non-fictie vervolg op dit boek kent u: de moslimaanslag op Charlie Hebdo. De Tijd noemde het een schandaalroman. De schrijver besloot na de aanslag geen reclame meer te maken.
‘Gevoeligheden‘, nietwaar?
Wie “soumission” en Houellebecq intikt bij YT vindt talrijke ‘meningen’. De meesten zijn te lang om hier te plaatsen.
Nu nog een boek, maar binnenkort de werkelijkheid, als je zag wie daar in Parijs allemaal rondliep, van totentrekkers tot fundamentalistische moslims tegen terrorisme maar niet tegen de islam zal het niet lang duren of hij (de schrijver van het boek) krijgt nog gelijk
Het scenario van de ondergang van het “Avondland” werd reeds begin jaren zeventig beschreven door Jean Raspail in zijn boek “Le camp des saints”.
Men moet geen genie zijn om zich rekenschap te geven dat dit scenario momenteel in volle uitvoering is.
Het is wel spijtig dat in al die boeken nooit wordt ingegaan op de “drijvende krachten ” achter deze ondergang, en op de “verraders” die hier volop aan meewerken.
Men kan blijven zeuren en zagen over de islam, maar het zijn de occulte machten en hun handlangers die moeten worden ontmaskerd en geneutraliseerd.
Het is dankzij hun samenzwering dat wij hier nu opgescheept zitten met deze vreemdelingeninvasie.
Zelfs in rechtse en nationalistische partijen durft men het blijkbaar niet aan de occulte machten en de verraders te ontmaskeren.
Zolang dat de juiste en volledige diagnose van de kanker niet mag gesteld worden, blijven we afstevenen ,op de ondergang.