De offers van Peter

Ook hij liet zich overtuigen.  Het ‘besnuffelen’ heeft resultaat gehad. Het heeft lang geduurd maar eindelijk gaf hij toe, Vlaanderen ten bate.  Hij, Peter De Roover, vriend van Bart en Jan.  Ze hebben serieus aan zijn mouw moeten trekken.  Want zomaar de status van eindredacteur van het wereldvermaarde blad Doorbraak opgeven voor een fluwelen zitje, dat doe je niet onbezonnen.  Verzaken aan een lerarensalaris voor een parlementaire pree, daar moet je een idealist voor zijn.  Niet meer op de bühne van de Vlaamse Beweging, niet meer op de barricaden van de Vlaamse strijd, niet meer moeten vluchten voor achtervolgende persmuskieten.  Daar moet je je voor kunnen wegcijferen.

Peter De Roover, boegbeeld van de geduchte VVB.  Met zijn welsprekendheid, zijn gevatheid, zijn dossierkennis, zijn empathie en charisma.  Gerespecteerd door de tegenstanders, geliefd door medestanders, vooral door  het andere geslacht – euh… (er zijn daar tegenwoordig verschillende interpretaties van)… het vrouwelijke geslacht…, al wordt die liefde niet – alleszins niet merkbaar – beantwoord.  Waardoor minder zelfbewuste vrouwen de indruk kunnen hebben dat hij een vrouwenhater is.

Binnen de VVB is hij een icoon.  Ere-voorzitter, inspirerende leider van het Kenniscentrum, de VVB denktank met nuttige idioten die gratis hun diensten ter beschikking stellen van de grootste niet-partijgebonden vereniging van en voor Vlaanderen ten bate van de grootste partij van Vlaanderen.  Nuttige idioten? Niet-partijgebonden? Dossiers met gedegen opzoekingswerk werden nadien gepubliceerd en gebruikt door de N-VA.

Kwatongen durven zelfs beweren dat de VVB het filiaal, de wachtkamer van de N-VA is.  De meeste ‘extremisten’ hebben immers de deur toegeslagen nadat professor Eric Defoort er een korte tijd aan het roer stond om orde op zaken te stellen.  De professor vindt dat ‘rechts’ slechts op een GPS mag behouden blijven en dat ‘conservatief’ als kwaliteitsbeschrijving van een goede lakverf op het etiket mag staan.  Maar niet als ideologische strekking. TAK en  Voorpost werden door hem  afgeschilderd als aftandse relicten die beter aan bezigheidstherapie zouden doen… eens Vlaanderen onafhankelijk wordt.  TAK en Voorpost mogen op hun twee oren slapen: met de N-VA is het gevaar daarvoor geweken.

Spookschrijver (Ned. vertaling ‘ghost writer’) voor vriend Bart.  Slippendrager van vriend Defoort en vriend Jan. Einde mei wordt hij volksvertegenwoordiger in het federale parlement.  Hij meent dat hij ‘te oud is om goed te gaan luisteren’ en dat hij ‘niet neutraal is maar ook niet meer onafhankelijk’.  Alsof hij deze kenmerken tijdens de laatste jaren van zijn carrièreplanning uitgedragen heeft.

En zijn overstap  ‘vraagt een offer, laten we daar eerlijk in zijn’.  Hij geeft geen verdere uitleg over welke offers hij moest brengen om dik tegen zijn goesting op een verkiesbare plaats van de N-VA te prijken.

Moed houden Peter! Wij weten die offers te waarderen, Peter.  In het kieshokje houden we echter nog een stok achter de deur!

Florent Van Ertborn

7 gedachten over “De offers van Peter

  1. Ik ben lang lid geweest van de VVB. Daar zij het etiket “onafhankelijk” op gekleefd hadden. Ik ben kort na het aantreden van Eric Defoort afgehaakt. Dat is nog steeds zo. Na dit gelezen te hebben heb ik daar helemaal geen spijt van en blijk voor mij althans mijn beslissing de juiste zijn geweest. Het was op aanraden van een Vlaams Blok/Belang overloper dat ik lid werd van de VVB. De toen volksvertegenwoordiger en gemeenteraadslid in Brasschaat voor het VB vond het lidmaatschap van de VVB een absolute noodzaak voor een VB’er. Later is veel duidelijk geworden, om zijn parlementair pensioen binnen te rijven is hij 3 jaar senator gaan spelen voor N-VA. Nu hij op pensioen is vult hij zijn dagen als schepen voor N-VA in Brasschaat. Zoals in het bovenstaand artikel staat “de VVB is de wachtkamer voor N-VA” klopt in deze voor 100% of als een zwerende vinger. De redactie weet uiteraard over welke verrader het gaat.

  2. Hij heeft een linkse kop. Zuiver op de foto te oordelen zonder te weten wie hij is had ik gedacht dat hij een groene was.

  3. Ik zou zeggen “welkom” in het legertje van de correcte politiek waar eigenbelang een primaire rol speelt . Het VB is zoals een zelfreinigende bakoven , de rommel verwijdert zichzelf zodat het VB puur blijft , ontdaan van alle correcte restjes

    • “Het VB is zoals een zelfreinigende bakoven , de rommel verwijdert zichzelf zodat het VB puur blijft , ontdaan van alle correcte restjes.”

      BRAVO Rene! Dat is goed gezegd. Bij het koken komt het schuim ook bovendrijven dat dan met een visspaan verwijdert wordt. Zelfreinigend of met een helpende hand, zo blijft enkel kwaliteit over.

  4. Peter De Roover wil zeker niet op een ezel lijken door consequent en eerlijk bij zijn standpunten te blijven, waardoor zijn inzet niet naar behoren gevaloriseerd zou worden.

    Welk offer hij met zijn overstap heeft gebracht is mij een raadsel.
    Ik heb namelijk altijd gevonden dat zijn standpunten veel nauwer verbonden waren met de standpunten van het Vlaams Belang dan met deze van de NV-A.
    Door schaamteloos zijn huik naar de wind te hangen wekt hij alleen maar afkeer op.
    Ik zou dan ook willen besluiten met een uitspraak van hem zelf;”Aan een frisse bron zal een paard zich graag laven,maar als hij aan droog zand likt,is het een ezel”.

  5. @mdb
    Misschien is het te wijten aan het late uur, of moet ik zeggen ultra vroege uur, maar ik geloof nooit dat een ezel aan droog zand zou likken als hij dorst heeft. Een ezel is niet dom. Die eigenschap heeft de mens onterecht aan het dier gegeven. Dus is het eerder de mens die dom is (of slecht ingelicht) als hij zegt dat een ezel dom is. Een ezel zal niet, zoals een paard, gewillig doen wat een mens verlangt maar dat is eerder te wijten aan zijn koppige natuur. Ezels zijn echter in verhouding wel sterker dan paarden vandaar dat ze vroeger met paarden gekruist werden om zo muilezels te krijgen: gemakkelijker handelbaar (zoals een paard) en sterker (zoals een ezel).

  6. Aan mij krijgt de VVB zeker ook nooit nog een lidkaart verkocht.
    Het is immers duidelijk tot welke strekking ze behoren, en hebben, net als de partij waar ze zo van houden, al hun principes overboord gegooid.
    Van deze boer geen eieren meer voor mij.

    Tussen haakjes: Hartelijk proficiat me jullie eerste verjaardag, Golfbrekers.

Reacties zijn gesloten.