… In een wereld waarin er slechts complottheorieën zijn maar klaarblijkelijk geen operaties van geheime diensten is het niet alleen zinloos te vragen waarom bv. de VSA meer geld uitgeven aan hun 17 geheime diensten dan Rusland in het totaal aan zijn leger. Het is ook bij straffe van publieke belastering, vernedering en het kapot maken van de bestaanszekerheid verboden te onderzoeken of erover na te denken wie baat heeft bij de opeenvolgende gebeurtenissen, die – vanzelfsprekend – geen oorzakelijk verband hebben en die plotseling en onvoorspelbaar eindigen met een reusachtige explosie.
De cui bono-vraag mag in het universum van de massa media slechts gesteld worden als Rusland – of recent China – voor gebeurtenissen verantwoordelijk moeten gemaakt worden.
Sinds enkele jaren wordt het als kwaliteitsjournalistiek beoordeeld als feiten vrijelijk op basis van vermoedens over de zgz. gruwelijkheid en verraad van Vladimir Poetin of Xi Yinping de wereld in gestuurd worden; twee personen die, zoals goede mediagebruikers intussen wel weten, de oorzaak zijn van quasi alles wat er misgaat in de wereld.
De gepersonaliseerde aanklachten tegen Rusland en China in poco media vormen tegelijkertijd het vonnis… Als er echter een mogelijk verband bestaat met Israëls veiligheidspolitieke, militaire, of geheime diensten-belangen dan wordt onmiddellijk, volgens Bibi’s basisregel, geoordeeld dat het op de een of andere manier om structureel antisemitische en verkorte kapitalismekritiek gaat. Eender om welke feiten het gaat, ook al heeft de Mossad weliswaar een bewezen recordaantal 3000 gerichte moorden op haar kerfstok, zoals de gevolgen van terroristische aanslagen en illegale executies met groot begrip genoemd worden, als ze door de “goeden” gepleegd worden… Feiten die van de westerse waarheid afleiden; immers voor het Recht geldt de grote Georgiaanse triumviraats regel, genoemd naar George Orwell en twee maal naar George Bush, die beweert dat ook voor het internationaal recht iedereen gelijk is, maar sommigen zijn wel gelijker…
Recht is sowieso voor verliezers (“losers”) zonder kernwapens. De poco media onthouden u informatie – voor uw eigen goed, zoals dat heet – u wilt toch niet van antisemitisme beschuldigd worden?
Bv. deze verzwegen feiten: Netanyahu heeft reeds op 27 september 2018 tijdens een algemene vergadering der VN een foto van de haven van Beiroet getoond, met veronderstelde wapenopslagplaatsen van Hezbollah en daarbij juist dat gedeelte van de haven, dat nu verwoest werd. (video) Met betrekking tot de sinds jaar en dag veronderstelde, aangekondigde, bijna voltooide Iraanse atoombom (… herinner u de reden dat de VSA Irak binnen vielen…) verklaarde Netanyahu: “We zullen verder tegen Iran optreden wanneer en waar we dat moeten om onze staat en ons volk te verdedigen.” Waarmee Netanyahu niet alleen Iran zelf maar ook de sjiitische invloedssfeer in het M.O. bedoelde. Ergo: Iran, Irak, Syrië, Azerbeidzjan en vanzelfsprekend ook de sjiitische Hezbollah militie, het grootste non-staatsleger überhaupt.
Voor de explosie in Beiroet werden minstens twee laagvliegende jets boven het stadsgebied gehoord en gezien. Bovendien deelden gereputeerde westerse bronnen de Asia Times mee dat westerse verkenningsvliegtuigen over de Libanese kust ingezet waren op het moment van de explosie, maar ze zouden geen aanvallen uitgevoerd hebben. Klinkt naar voorkennis, niet passend bij een ongeluk.
Boaz Hayoun, een Israëlische expert voor explosieven en seismografie, die o.a. voor het respecteren van de explosievenregels in Israël verantwoordelijk is, stelde vast dat er 43 seconden voor de gigantische explosie in Beirut een opeenvolging van 6 onderaardse explosies met een afstand van telkens 11 seconden optraden. Het tijdschrift „Israel Defense“ beschreef ze als explosies van wapensystemen die opzettelijk of onopzettelijk in de haven van Beiroet zouden aangestoken zijn.
Bij een luchtaanval op 21 juli 2020 had de Israëlische luchtmacht de belangrijke Hezbollahcommandant Ali Kamel Mohsen Jawad op de luchthaven van Damascus gedood. De Hezbollah had daarvoor wraak beloofd en per kerende had de Israëlische defensieminister Benny Gantz gedreigd dat “Libanon de pijnlijke verantwoording voor elke aanslag, die vanuit hun grondgebied uitgaat, zal dragen“. De Libanese christelijke president en de soennitische premier hebben beiden met de Hezbollah samengewerkt.
De Israëlische regeringsleiding heeft bij verschillende stellingnames duidelijk gemaakt dat zowel Hezbollah als ook de staat Libanon voor sjiitische aanvallen op Israëlische militairen zouden bestraft worden. De krant “Israel Hayom“ citeerde de Israëlische defensieminister Gantz, nl. dat hij “de Israëlische strijdkrachten het bevel gegeven had de Libanese infrastructuur te bombarderen, mocht Hezbollah Israëlische soldaten of burgers verwonden”. De Israëlische stafchef Aviv Kochavi voegde eraan toe: “Mocht Hezbollah nog een aanval ondernemen, dan zullen wij een ongebruikelijk antwoord der Israëlische strijdkrachten aan het adres van de Hezbollah in Libanon te zien krijgen.”
Eind dec. ’19 Aviv Kochavi: “In de volgende oorlog zullen we krachtig toeslaan in stedelijke gebieden…”
De hoogst merkwaardige explosie in Beiroet gebeurde in deze vorm, met een drukgolf dus, die men slechts van atoomwapens kent, tot op heden slechts twee keer. Niet bij de explosie van ammoniumnitraat, dat zonder toevoeging van andere stoffen zoals olie of benzine, een stabiele en niet bijzonder explosieve substantie is. Maar wel bij de inzet door Israël van een nieuw wapen in Syrië en tegen de Iraanse marine dit jaar (video).
Zoals bv. de mini-Harper:
De huidige situatie in het M.O. met de alliantie van de VAE en Israël en de reeds bestaande samenwerking met Saoedi-Arabië, een alliantie van aanzienlijke soennitische krachten met de Israëli’s en de VSA maakt een actie tegen de sjiitische alliantie van Iran, Irak, Syrië en Azerbeidzjan mogelijk. Libanon is nu uitgeschakeld. Aan de strategie (zeven landen in vijf jaar- video Wesley Clark) het M.O. in chaos te storten, opdat de VSA, Israël en Saoedi-Arabië aan zet kunnen blijven, werd een volgend hoofdstuk geschreven.
Tegelijkertijd maakt deze strategie het voor neoliberale economische wereldmachten mogelijk Libanon als een tweedehandskoopje op de rommelmarkt over te nemen. Bij de lijkenpikkers: de Franse president Macron, die zich in oude koloniale machthebberfaçon, voor de “redding” van Libanon mede-verantwoordelijk verklaard heeft.
Maar ook Libanese oligarchen in Brazilië, die daar met uitgeweken kapitaal grote invloed verkregen hebben en die nu – zogezegd uit “heimwee” naar het oude land – , behoren tot de “onbaatzuchtige” redders. Dat kapitaal is immers internationaal belegd. En daarmee is het duidelijk: elke opbouwhulp zal aan de conversie van het corrupte Libanon in een even corrupte neoliberale modelstaat verbonden worden.
Bovendien ondersteunt de Israëlische militaire aanslag de nieuwe strategie der VSA onder Trump, in dewelke hij akkoord is met Joe Biden, nl. de Nieuwe Zijderoute zo veel mogelijk te saboteren, te verhinderen of te vernietigen en de Nieuwe Koude Oorlog en het totale isolement van China te verwezenlijken. (The Chinese Silk Road to Lebanon Blocked by US Allies) Libanon was al toegetreden tot de Aziatische Ontwikkelingsbank, die voor de financiering van de Nieuwe Zijderoute opgericht werd. Beiroet was een der belangrijkste zeehavens van de maritieme Zijderoute. In dat verband is de aanwezigheid van westerse verkenningsvliegtuigen bij de actie, die tegelijkertijd voor waarschuwings-, bewakings- en evaluatiefuncties ingezet zouden zijn, niet verrassend. En de inzet van het nieuwe Israëlische wapen heeft vast en zeker de (koop)aandacht van het Amerikaanse leger getrokken.
Hoe is echter het oorverdovende zwijgen in het publiekrecht over al deze feiten, strategieën en ontwikkelingsrichtingen, hoe is het complete zwijgen over de rol van Israël bij het gelijktijdige wijdverspreid neo-McCarthyisme (identiek aan de in de NAVO-sympathiserende gedrukte pers) m.b.t. elke niet-categoriek positieve uiting van de Israëlische oorlogspolitiek in overeenstemming te brengen met haar grondwettelijke plicht de bevolking over het hele plaatje in te lichten?
Juist. Helemaal niet. Zij zijn, zoals de grote Amerikaanse media, eigenlijk het propaganda-instrument van een steeds gewelddadiger Westen, die de “Democratie” voor ouderwets houdt en verder werkt aan de omvorming van de wereld in neo-feodale, bewakingskapitalistische “bestuurde” gebieden.
Nvdr: De blauwe bruggetjes verwijzen naar de bronnen. Beeldmateriaal ter verduidelijking en als feitenmateriaal toegevoegd. Ingekorte vertaling uit: https://kenfm.de/beirut-war-kein-unfall-von-dirk-pohlmann/ – Wie is Dirk Pohlmann?