John Stockwell, voormalig directeur van de CIA, legt uit hoe deze te werk gaat:
“Er zijn nog andere functies. Sommige kleuren meer binnen de wettelijke lijntjes dan andere. Eén ervan is heimelijke oorlogen voeren. Een ander is het verspreiden van propaganda om de gedachten, meningen van de mensen te beïnvloeden. En dit is een belangrijke functie van de CIA. Spijtig genoeg overlapt dit het verzamelen van informatie. Stel je bent in contact met een journalist. Je geeft hem echte verhalen. Je krijgt informatie van hem. Je zal hem ook info geven. Je zal ook werken aan zijn zwakheden om hem te kunnen recruteren, om hem je tussenpersoon te maken opdat je hem onder controle kan houden, zodat je niemand boven hem zal moeten plaatsen, hem kan instrueren iets te plannen voor bv. volgende dinsdag.”
Vraag: “Kunt u dit ook doen met verantwoordelijke journalisten?”
Stockwell: “Ja. Het kerkcomité maakte dit bekend in 1975. Woodward en Bernstein plaatsten enkele jaren later een artikel in Rolling Stone*… 400 journalisten werkten samen met de CIA, daarbij inbegrepen enkele van de grootste namen in deze bedrijfstak, om bewust verhalen in de pers te plaatsen.”
Vraag: “Kunt u me een concreet voorbeeld geven hoe u de pers op deze manier gebruikt hebt? Hoe u een verzonnen verhaal plantte en het gepubliceerd kreeg?”
Stockwell: “Wel bv. in mijn oorlog, de Angola Oorlog, die ik hielp te dirigeren, was 1/3 van mijn staf gewijd aan propaganda. Ironisch maar waar werd het, buiten het gewelddadige gedeelte, “covert action” genoemd. (Vert.: een geheime operatie om de loop der politieke gebeurtenissen te beïnvloeden). Ik had propagandisten over heel de wereld. Vooral in Londen, Kinshasa en Zambia. We namen verhalen, die we zelf schreven, en publiceerden die in de Zambia Times. Vervolgens copieerden we ze uit die bron en zonden die naar een journalist, die op onze loonlijst stond in Europa, die dan op zijn beurt verzon dat het verhaal hem bereikt had via zijn correspondent in Loesaka, die het had vernomen uit de Zambia Times. We hadden de regering van Zambia als medeplichtige om deze verzonnen verhalen in de kranten te publiceren…. We plantten zo tientallen verhalen over Cubaanse gewelddaden, Cubaanse verkrachters met fotomateriaal. We haalden zo quasi elke krant in het land. De zgz. verkrachters werden geëxecuteerd. En ja, we gebruikten absoluut gemanipuleerde foto’s. We hadden geen weet van misdaden in Cuba. Het was pure, rauwe, valse propaganda om een illusie te creëren, een illusie van communisten die baby’s als ontbijt aten… ”
U kan de rest van zijn getuigenis volgen via de icoontjes onderaan voor de ondertiteling, vertaling of geschreven tekst. Hoeveel van ‘s werelds brandhaarden werden zo verwekt, aangemoedigd en verspreid? Wie moest er gedemoniseerd worden via een geslaagde tussenkomst in Irak, Libië, Syrië, Oekraïne…. ?