“Wanbeleid, budgettair gefoefel, rotte compromissen en korte-termijn-dagjespolitiek worden toegedekt.”

“… Voor de dieper liggende oorzaken van de lamentabele budgettaire situatie van de Belgische staat moet men het globale malgoverno overzien, dat, ironisch genoeg, werd ingezet met De Croo’s partijgenoot Verhofstadt, nu in Europa actief. We kennen de geschiedenis ondertussen: Verhofstadt is de man die in 2005 onze energievoorziening met kerncentrales en al volledig verpatste aan het Franse Suez, onder het Europese motto dat de liberalisering van de energiemarkt de consument ten goede zou komen. Alle winsten liepen vanaf dan netjes naar het moederhuis in Parijs. De ijdele hoop dat de vrije markt voor lage elektriciteitsprijzen zou zorgen, verdampte snel toen dit feitelijk monopolie de opeenvolgende regeringen gewoon zijn wil oplegde…

Ondertussen had de Belgische kernuitstap, in het regeerakkoord van 1999 met de Groenen aan tafel bedisseld, de positie van Suez alleen maar versterkt, naarmate bleek dat de transitie naar ‘duurzame energiebronnen’ nooit binnen de termijn zou gehaald worden. De groene dagdroom van de kernuitstap bleek, ironisch genoeg, een ideale levensverzekering voor het Franse Suez-monopolie… “

Lees Johan Sanctorums:

Hoe Alexander De Croo die morgen in de spiegel keek en Churchill ontwaarde