De teneur van dit poco artikel zal de meeste lezers ontsnapt zijn. In The Jungle, Calais, werd er brand gesticht. De brandweer had er zijn handen mee vol.
En wat vernemen we in de kwaliteitskrant De Standaard?
Nachtelijke branden in ‘Jungle’ van Calais
In het vluchtelingenkamp van het Franse Calais, de ‘Jungle’, zijn afgelopen nacht verschillende branden uitgebroken. Daarbij raakte een vluchteling lichtgewond, aldus de lokale autoriteiten. De ontruiming van het kamp en de afbraak van onderkomens worden vandaag voortgezet.
Die branden zijn een ‘traditie, vooral voor enkele gemeenschappen die hun woning in brand steken op het moment dat ze die verlaten’, aldus de lokale autoriteiten.
Uit voorzorg waren talrijke brandweerlui gemobiliseerd. Hetzelfde fenomeen was in maart vastgesteld bij de ontmanteling van de zuidelijke zone van het kamp.
Al twee derde weg
Minstens twee gasflessen zijn ontploft. De brandweer is het vuur meester, met de steun van de ordediensten. ‘We werden bekogeld met stenen en moesten de interventie uitvoeren onder bescherming van de politiediensten’, aldus een brandweerman ter plaatse.Ongeveer twee derde van de bewoners heeft het kamp al vrijwillig verlaten.
Dat weten we dan weer. Als Prachtlanders verhuizen, dan steken ze hun oude woning in brand en bekogelen de hulpdiensten. Waarschijnlijk om de goden gunstig te stemmen. Volgens welke lokale autoriteiten? Pater missionaris? Waanzin!
Met dank geleend bij DS
In andere media heeft men het over: Fires rage across migrant camp
CALAIS IN FLAMES: Massive fire erupts in French Jungle as authorities clear migrant camp (met video)
Deze beelden zijn van deze ochtend in de vroege uurtjes. En dan zijn er nog Gutmenschen die melden dat de ‘vluchtelingen’ ocharme buiten moesten slapen!
Positief nieuws over buitenslapers.
Deze voormiddag reed ik door de Brusselsestraat. Stonden daar toch twee daklozen, met hun hond, midden op de rijweg. De hond had daar een hoopje gelegd, en de twee daklozen, op gevaar af van hun leven, gaven blijk van een nooit gezien milieubesef.
Terwijl de één, met een plastic zakje, de hoop opraapte, leidde de ander, met brede gebaren, de auto’s rond de man, de hond en het hoopje.
Ik ben wat verder gestopt en heb ze wat ik in mijn zakken had gegeven. Waarop ze heel beleefd: daânke madam zegde.
Een tv beeld in de ‘Afspraak’ van een Brusselse dakloze, ze zegt tot je weet wel wie: jullie komen ons afnemen wat wij niet krijgen.