De poco media en dito pennenlikkers hebben weer iets gevonden om de Syrische president Assad en zijn regering te verketteren.    Als men hen mag geloven, dan wil hij beletten dat er ooit nog één enkele – ongewenste – Syrische vluchteling terugkeert naar zijn/haar vaderland.  Dit volgens het adagio: “Eerst werden ze aangevallen, dan verdreven, vervolgens onteigend.”

De media hebben een hetze-scenario op poten gezet omtrent de wederopbouwplannen in Syrië.  Door de verspreiding van onteigeningsbeschuldigingen moeten de Syriërs tegen hun regering opgehitst worden.

Reden der mondiale verontwaardiging: een wet – nr.10/2018 – die verleden maand gestemd werd over de heropbouw in enkele door de oorlog verwoeste gebieden.  Volgens de poco media zouden 6.6 miljoen binnenlandse vluchtelingen en 5.6 miljoen Syriêrs in de diaspora getroffen worden door een mogelijke onteigening van hun eigendommen.   En omdat de ‘vluchtelingen’ sowieso in het buitenland als verdreven oppositieburgers gekenmerkt worden, zou de regering beslist hebben hen op een zwarte lijst te plaatsen.  Ze moeten immers binnen een bepaalde tijd kunnen aantonen dat de resp. eigendommen wel degelijk hen toebehoren.  Kortom, zo luidt de boodschap, Assad ontneemt hen alle kans terug een leven in Syrië op te bouwen door hen te onteigenen.

Van enige vooringenomenheid is er vanzelfsprekend geen sprake.  Citaat woordvoerster Duitse regering, Ulrike Demmer: “Het Syrische regime en diens geallieerden hebben bewust oppositiegebieden belegerd, uitgehongerd en gebombardeerd om de verdrijving van de burgerbevolking af te dwingen (…) en nu moeten de gevluchte mensen blijkbaar met een flinterdun excuus onteigend,  huis en haard afgenomen worden.”  Haar wacht ongetwijfeld een Nikki Haleycarrière.

Dat honderdduizenden Syriërs gevlucht zijn voor het geweld van ISIS, voor het zgn. FSA (Free Syrian Army), de poco naam voor de talrijke terroristenbendes zoals o.a. al Nusra,  en consoorten naar veiliger oorden gevlucht zijn, hun huizen dan als commandopunten of wapenopslagplaatsen in beslag genomen zijn, bij hun aftocht opgeblazen werden… geen woord.

Media en westerse regeringen grijpen zoals gewoonlijk terug op informatie verstrekt door zgn. neutrale organisaties, die zonder uitzondering tegenstanders van Assad en Rusland zijn.  We denken dan bv. aan de denktank Clingendael, die zich laat financieren door anti-Assad regeringen en internationale NGO’s of andere instituten die een band hebben met de olie-industrie.  Of aan Syria Direct, die pretendeert een ” journalistieke organisatie zonder winstoogmerk te zijn, die actuele en geloofwaardige berichtgeving over Syrië produceert” en “ambitieuze Syrische en Amerikaanse journalisten opleidt.”  Syria Direct, opgericht in 2013 met haar zetel in Amman, Jordanië, wordt o.a. door de Canadese en Amerikaanse buitenministers ondersteund – in Duitsland door de Konrad-Adenauer-Stiftung.  De journalisten vertoeven niet in Syrië, schrijven en rapporteren op-zijn-Vranckx, veilig aan de eigen schrijftafel,  en zijn niets meer of minder dan ghostwriters voor hun opdrachtgevers die blijven de noodzaak van “regime change” in Syrië benadrukken.   De door de Ottomanen en “gematigde rebellen” verdreven Koerden in Afrin moeten zich zelfs niet melden als eigenaars van hun woningen… daar werden korte metten gemaakt… vermits de verdreven terroristen uit Oost-Ghouta zich daar nu huiselijk mochten neerlaten.  Maar daar is uiteraard niets mis mee, toch?

Niet toevallig bereikte de onteigeningshetze een hogere versnelling tijdens de sponsorsconferentie in Brussel, waarbij voor de xxx keer herhaald werd dat er van hulp bij de heropbouw van Syrië slechts sprake kon zijn in de gebieden bezet geleid door de westerse coalitie of door de zgn. “gematigde rebellen”.  Niemand in de media vraagt zich af hoe de broodnodige heropbouw van Syrië in de rest van het land (80%) kan gebeuren zonder hulp van buitenaf.  Evenmin wordt opgemerkt dat de Syrische regering probeert een nieuw begin te organiseren en dat daarvoor wetten moeten gestemd worden.  Men zou kunnen proberen de mening, beweegreden en plannen van de regering, van juristen en politici te publiceren, een onderzoek doen naar de wettelijke en grondwettelijke achtergrond.  Niet dus.  Liever een tendentieuze en eenzijdige interpretatie van de wettekst.

De pers heeft een opdracht: de burger informeren.  Feiten onderzoeken.  Meningen tegenover elkaar plaatsen.  Een open blik behouden.  Het tegenovergestelde is echter schering en inslag.  Wie heeft er een uitgebreide reportage over de Syrische delegatie bij het OPCW in Nederland gelezen?  Wie durft de oorlogszuchtige landen VSA-G.B.-Frankrijk, die zonder enig bewijs, een wraakactie in Syrië ondernemen, in vraag stellen?   Een koortsblaasje bij een voetballer krijgt meer aandacht dan de leugens van “onze” NAVO-partners.

De Syrische regering probeert de infrastructuur , huizen, scholen, fabrieken… te herstellen of op te richten.  Er moéten immers woningen en werkgelegenheid voorzien worden vooraleer er sprake kan zijn van een genormaliseerde samenleving.   Een wet, die eist dat de eigenaars van vernielde gebouwen, van gronden, van andere eigendommen zich melden en bewijs leveren van hun aanspraken… is dat nu zo abnormaal?  En ja, er zullen er behoorlijk wat in het buitenland vertoeven, die zowel hun “paspoort” als hun “diploma” niet konden voorleggen aan het gastland… laat staan de eigendomsakte van hun immobiliën, maar daar zal wel niemand naar gevraagd hebben…  Te stellen dat “vluchtelingen” niet de mogelijkheid hebben hun eigendomsrechten te bewijzen is gewoon de zoveelste verkettering van de Syrische regering.  Alsof er in Syrië geen officieel register van woonst en eigendom bestaat…

Eigendom wordt in Syrië door de grondwet beschermd.  Voor woningen geldt zelfs dat ijlings opgerichte noodonderkomens met een dak niet mogen verwijderd worden, zelfs als er geen bouwvergunning verstrekt werd.  Huizen van Syrische joden, die in de 50-ger jaren naar Israël trokken, zijn nog steeds hun eigendom.

Uitsluitend in het publieke en nationaal belang kan op privé grond gebouwd worden.  Zoals bij ons trouwens.  De polderdorpen rond Antwerpen kunnen ervan meespreken.  Of de dorpen rond de luchthaven van Luik.  Zo werd in de 70-er jaren menige boer in de omgeving van de hoofdstad Damascus een schadeloosstelling betaald om de stadsuitbreiding mogelijk te maken én om militaire domeinen op te richten.

En hebben de poco journalisten geen bezwaar tegen de annexatie van de Golan Hoogte?  Heeft Israël de eigenaars van de gronden, de huizen, de bedrijven opgeroepen zich te melden opdat geregistreerd kan worden dat deze wel degelijk aan Syrische burgers behoren?  Werd Syrië voor het verlies van het grondgebied vergoed?  En voor de misgelopen exploitatie van oliebronnen?    Of nu we het toch over bezette oliebronnen hebben… krijgt de Syrische regering enige vorm van compensatie voor de olievelden, die door de de Koerden en de Amerikanen bezet en uitgebaat worden?

Volgens Elia Samman, verbonden aan het ministerie van nationale verzoening in Damascus, laat de wet nr. 10/2018 toe aan de provinciale overheid “in het raam van de grondwettelijke bevoegdheden” in woongebieden heropbouwmaatregelen te nemen.  Zo worden nieuwe wooneenheden gepland waar de huizen te zwaar vernietigd en/of gevaarlijk, instabiel… zijn om nog hersteld te worden.

De eigenaars hadden de mogelijkheid bezwaar in te dienen of een vergelijkbare woning/huis bij de nieuwbouw te eisen.  Personen in het buitenland konden een advocaat volmacht geven.  Of als alternatief konden ze familieleden tot in de vierde graad de opdracht geven hen te vertegenwoordigen.  Slechts bij projecten van algemeen belang, zoals straten, scholen, ziekenhuizen e;d. zou de provinciale overheid grond kunnen opeisen.  In dit laatste geval wordt de waarde van het eigendom door een lokale commissie geschat en de eigenaars gecompenseerd.    Bovendien wordt er gemakshalve “vergeten”, dat de recente wet nr. 10/2018 in oktober van verleden jaar voorafgegaan werd door wet nr. 33/2017, die voorzag in de heruitgave van eigendomspapieren van immobiliën die beschadigd of verloren gegaan waren.  M.a.w. konden eventuele eigenaars een half jaar geleden eigendomsaktes opnieuw laten opstellen.

Onze redactie realiseert zich dat het noch voor de vermoedelijke eigenaars, noch voor de regering een gemakkelijke opgave is.  De ene om hun recht te doen gelden, de andere om gerechtigheid toe te passen.  En er zullen zonder enige twijfel aan beide kanten fouten gebeuren.  Bewust of onbewust.  Opzettelijk of per ongeluk.   De pers heeft echter de taak – of beter: de opdracht – te proberen de ware toedracht te achterhalen.  Zo niet kunnen ze evengoed in de politiek gaan.