Je aarzelt soms tussen huilen en lachen
Tijdens het VRT Journaal op tv, blijf je soms lachen. Zondag 10 augustus. Een item over Didier Reynders die als minister van buitenlandse zaken naar Congo reist. Eerst legt men ons uit dat dit land kreunt onder een oorlog in het oosten, waarbij ook voor de UNO ongrijpbare rebellen aan het werk zijn. Alle waarnemers weten hoe dat komt: die rebellen worden gesteund door het Kagame-regime van Rwanda en het Museveni-regime van Oeganda, die in de internationale politiek merkwaardig sterk ontzien worden. Zij worden ervan verdacht (vooral Kagame dan) een stevige vinger in de pap te hebben in de genocide van 1994, en plunderen alleszins de bodemrijkdommen van Congolees Kivu. Joseph Kabila werd internationaal al verschillende keren tot een onderhandelde verzoening met die zogezegde rebellen (in feite buitenlandse interventie-eenheden) gedwongen, met als enig resultaat dat ze een vrijbrief kregen en een tijdlang mochten opereren in uniformen van het Congolese leger.
Nadat die informatie ons onthouden werd (waarschijnlijk nam men aan dat wij dit allemaal weten) mochten de ngo’s hun directieven meegeven aan de minister. Pax Christi / Broederlijk Delen kwam onder andere eisen dat Kabila zijn leger zou hervormen, zonder duidelijk te maken hoeveel zoden dat aan de dijk zou brengen als ook de UNO-troepen machteloos zijn (of moeten die misschien ook vervormd worden?). En een woordvoerder van 11.11.11 legde Kabila de verplichting op om de rebellen te ontwapenen.
Als je zoiets hoort dan weet je niet of je moet huilen of lachen. Huilen omdat het lot van de Congolese burgers zo triestig is, uitzinnig lachen omdat dit ons als ‘nieuws’ wordt voorgeschoteld.
Duidelijk lachen mocht je bij het item vlak daarna, het was misschien zelfs als gag bedoeld? Eerst legde de nieuwslezeres ons uit dat Nederlandse chauffeurs in de grensstreek al maar meer in België komen tanken, omdat hun benzineprijzen beduidend hoger zijn. Daarop kregen we een onthullende reportage aan zulk een pomp. Eerste vraag van de VRT-reporter: ‘Waarom komt u hier tanken?’ Antwoord: ‘Omdat het goedkoper is’.
Onderzoeksjournalistiek dus.
Eddy Daniëls, meer bij http://de-bron.org/content/je-aarzelt-soms-tussen-huilen-en-lachen#sthash.9KJWngUi.dpuf
In die streek wordt de bekende linkse slogan ‘No Borders’ al lang in praktijk gebracht: soldaten en andere bendes, ontginners van bodemschatten, vluchtelingen, avonturiers, niemand die zich wat aantrekt van een grens. Komt hier ook nog.