door Sacha Vliegen
“Ik bezocht het door oorlog verscheurde Syrië in 2016. Een land waar in sommige regio’s dankzij het conflict geen 3/4 jonge mannen meer zijn tussen de 18 en 45 jaar. Wat het nog erger maakt, is dat dit conflict van tevoren was gepland. De oppositie wordt sinds 2006 bewapend en getraind door de VS en haar bondgenoten. “Democratische vrijheidsstrijders” die Syrië in de westerse liberale wereld zouden brengen, zo was de propaganda die hier aan het begin van de Arabische Lente werd aangewakkerd.
Voor mij was dit in het begin ook een ver van mijn bedshow. Tot die democratische vrijheidsstrijders ineens jihadisten werden, en ook ineens een uittocht van een land werd georganiseerd (‘refugees welcome’ / ‘wir cshaffen das’). Ik kreeg de kans om er via kennissen naartoe te gaan.
Ik verwachtte een land waar mensen me zouden haten. Immers, de islam en zo, maar meer nog, op dat moment wist ik dat onze regeringen daar opzettelijk de jihadisten begonnen te steunen. In Nederland heeft dit nieuws zojuist de pers bereikt, bij mijn weten is er geen grondig onderzoek gedaan. Al Nusra, Leve Mujahidin, Land,… ze ontvingen financiering via een alliantie van de Verenigde Staten, de Europese Unie, het Verenigd Koninkrijk, Saoedi-Arabië en Israël (die ten minste 7 jihadistische milities bewapenden).
Werd ik bijgevolg met haat ontvangen? Gehinderd door de Syrische regering? Deels zeker, maar ik heb het vooral over de bevolking. Die ontmoetingen blijven me een leven lang bij. Een christelijke winkelier die gras moest eten om te overleven onder de heerschappij van Al Nusra in Homs, ontmoette 2 moeders, een Alawitische en een Soenniet, die respectievelijk 1 en 3 zonen verloren… samen bij het graf van hun zonen. Een christelijke familie gevangen genomen door ISIS waarbij de ene dochter met een rechter moest trouwen en de andere als seksslaaf werd gebruikt. Of met de leerkrachten en kinderen die een dubbel bombardement op een school overleefden (met meerdere leerlingen en ouders die op dat moment hun kinderen kwamen ophalen). Hieronder een foto. (Nvdr: was niet ingesloten)
Wat dit alles me leerde, was dat die vluchtelingen niet zonder reden ergens vandaan kwamen. Voor zover je kon zien waren hun huizen en appartementen vaak een puinhoop. Allemaal getroffen door verloren familie, en veel armoede. Niet een beetje armoede, maar effectief (niet) in staat om elke dag te eten. In dergelijke omstandigheden is 95% van de bevolking weg, inclusief degenen die klagen dat die migranten hier zo massaal naartoe stromen.
Ik had ook contact met enkele Syriërs die hier als ‘vluchtelingen’ waren. Sommigen gaven zelfs toe dat het vooral economisch gemotiveerd was. Dat kon ik ze niet eens kwalijk nemen, veel mensen zullen hier hetzelfde doen. Ze raakten vaak in een desillusie over Europa. Hun werd onder meer geprezen door algoritmes van de big tech en goed gesponsorde ngo’s Europa als een land van melk en honing. Velen hadden zelfs een christelijk Europa verwacht, stel je voor dat ze in plaats daarvan dragqueen Sammy zouden krijgen. Voor de klussen die druk bezig zijn met het sorteren van postpakketten, daar zijn ze goed voor. Voor iets meer dan €1000 netto 5 nachten 4/5u werken aan de band, ten voordele van die multinationals die ze graag zien en bijdragen aan de moraal.
Ben ik van gedachten veranderd? Nee, ik zou morgen in een referendum direct voor een ‘Fort Europa’ stemmen. Ik keek gewoon naar een andere kant, namelijk van iets verder dan de spreekwoordelijke kerktoren. Als we de situatie van Molenbeek of Borgerhout begrijpen, kunnen we niet zomaar zeggen: “dat is ginderachter hè”.
Wij, de westerlingen (of beter gezegd, de ‘powers that be’) voeren sinds 9/11 een permanente oorlog tegen de Arabische bevolking. Ik heb niets tegen die Arabieren, en bizar genoeg ook niet eens de meesten tegen mij. We hebben zelfs een gemeenschappelijke vijand. Ons eigen imperialisme/globalisme zelfs.
Zolang we Israël toestaan dat te doen, en de Arabische bevolking het slachtoffer is van een transatlantische agenda, moet je dus niet klagen over de vluchtelingen. Er zullen nog enkele miljoenen worden gevonden, geniet ervan. En verkiezingsslogans helpen niet.
Sacha Vliegen is aangesloten bij Feniks, een humanitaire organisatie. Hij plaatste deze opmerkingen op Facebook.
Het bovenstaande is een geautomatiseerde vertaling van het oorspronkelijk artikel Sober Wisdom on the Middle East from Sacha Vliegen – The Fleming Foundation