Vandaag is dat buiten je internationaal paspoort, je rijbewijs, bloedkaart en resem diploma’s, die je meestal ergens kwijt geraakt, je slimme draagbare telefoon, waarop je de contactgegevens van de gids, de ferry, de busverbindingen, Western-Union-agentschappen, én onderduikadressen kan raadplegen.
Vroeger, toen 12 miljoen Duitsers uit Midden- en Oost-Europa verdreven werden, had men nog geen smartphone… Slechts snuisterijen – dingen zonder commerciële waarde – herinneringen aan gelukkiger tijden… zoals een houten plankje met daarin een huiszegenspreuk, overleefden de “Flucht”. Een tentoonstelling voert ons terug in het verleden, naar de tragische afloop van WOII, naar het vergeten, genegeerd, doodgezwegen leed van de verdreven Duitsers.
Wie zich interesseert voor de vlucht en verdrijving der Duitsers kan via onderstaande bruggetjes het trieste relaas bekijken. Wij plaatsen de eerste video van een reeks van 5; de volgende afleveringen vindt u onderaan via de bruggetjes.