We volgen Gerda aan de hand van binnengekomen berichtjes

do 26/09/2013 19:20
Dag 24 om 8u vertrokken om zo snel mogelijk naar de grens te rijden en de ontzettend lange rij wachtende camions voor te zijn. Het was weer zigzaggend, normaal gezien konden er nog geen tegenliggers afkomen aangezien de grens tot 10 u gesloten is, maar toch waren er toch nog enkele wagens die ons net op het meest smalle stuk meestal in een haarspeldbocht moesten passeren.

En dan was het wachten tot de douane wakker was. Al onze bagage moest er aan geloven en vooral werden al de boeken die we vanuit Tibet de grens overnamen nagekeken op afbeeldingen van de Dalai Lama of citaten van hem, bepaalde reisgidsen werden gewoonweg afgenomen en/of bladzijden uitgescheurd en teruggegeven.

Uiteindelijk al lopend met al onze bagage de grens over gesukkeld, en na een brug te hebben overgestoken, vol met gewapende soldaten, in een totaal andere wereld terecht gekomen.

Je kan het je niet voorstellen dat er op een afstand van enkele 100m zo’n verschil is tussen de mensen qua uiterlijk, kleding, mentaliteit, totaal andere huizen, een en al rommel, chaos en in tegenstelling tot China waar constant mensen de straten liggen te vegen en toch ook Tibet, zijn de straten hier behoorlijk vuil, na een snelle controle door de Nepalese douane richting Kathmandu gereden met een andere bus en een nieuwe gids.

Dag 25 ik heb geopteerd voor een tweedaagse citytrip om zo toch op korte tijd een indruk te krijgen wat deze hoofdstad van Nepal allemaal te bieden heeft. Heel bijzonder is dat het hindoeïsme en het boeddhisme hier netjes kunnen samengaan en deels met elkander verweven zijn.

Eerst een bezoek gebracht aan de Durbar Square dat vol staat met tempels, paleizen en pagodes, echt overweldigend en ook een echte heksenketel.

Daar ook (in de verte) een bezoek gebracht aan de Levende Godin : de Kumari, dit is een meisje van 8 jaar dat uitgekozen en geselecteerd wordt en dit blijft tot haar pubertijd.

Zij mag geen contact hebben met de buitenwereld en enkel op afspraak mag haar familie haar bezoeken, zij mag met haar voeten ook de grond niet raken. Dit moet toch een hels bestaan zijn voor dat kind, maar natuurlijk een heel grote eer voor haar familie.

In de namiddag een bezoek gebracht aan de grote stupa van Swayambhunath of de Apen-tempel, dit is een prachtige heilige plek voor de boeddhisten en het uitzicht over Kathmandu is heel mooi.

Dag 26 het tweede deel van de citytrip ging naar de Bodnath, de grootste stupa van Nepal. Hier waan je je weer even in Tibet met de vele Tibetaanse winkels en de vele mensen die de pelgrimsronde lopen. Hier hebben we ook meer uitleg gekregen hoe een Thangka tot stand komt (is een boeddhistische schilderij op.doek), zo minutieus, zo mooi, waar heel veel tijd in kruipt om tot die prachtige doeken te komen, helaas ook tamelijk duur en onhandig om in je koffer mee naar huis te nemen.

In de namiddag naar het hindoeistische tempelcomplex Pashupatinath gegaan, binnen in de tempel mogen enkel de hindoes komen, maar buiten dit complex liggen de ghats of de rituele crematieplaatsen aan de heilige rivier de Bagmati. Vanop de oever aan de overkant van de rivier mochten we dit ganse ritueel opvolgen.

Ik voelde me daar toch erg ongemakkelijk bij en had het er toch ook vrij moeilijk mee. Je zit als het ware als wildvreemde naar een rouwende familie te kijken die afscheid neemt van een dode, hoe de dode op een rituele wijze behandeld wordt en daarna naar een andere plek wordt gedragen om er gecremeerd te worden op een stapel hout dat uren blijft branden en smeulen tot alles as is geworden. Je weet ongeveer hoe dit er allemaal aan toe gaat maar voor mij was dit toch een heel moeilijk iets om dit allemaal te vatten en werd ik toch heel zwaar geconfronteerd met het overlijden van Ray.

Morgen eigenlijk niet echt iets op het programma en ga ik.me beperken tot het rondslenteren in de Thamel, dit is de oude wijk van Kathmandu met de vele kleine winkeltjes en steegjes en proeven van de chaotische sfeer van de fietsen, brommers en auto’s die hier dus links rijden of tenminste dat wordt van hen verwacht en bots ik wel op een van de ontelbare hindoeïstische tempels.

En helaas zit de dag nadien de reis er bijna op en vertrek ik in de late namiddag terug naar huis.
Ik heb zoveel indrukken opgedaan, zoveel geleerd, eigenlijk is er zoveel op me af gekomen dat het nog enige tijd zal duren om dit allemaal te verwerken. Hetgeen ik al wel weet is dat ik de juiste beslissing heb genomen om deze reis te doen en dat ik van ieder moment genoten heb en dat er niets maar dan ook niets is tegengevallen.

Bedankt aan al degenen die me hierin gesteund hebben en me goede raad en advies hebben gegeven.
Heel veel groeten en tot in Antwerpen.