Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Kerstmis doet  ons verlangen naar vrede en huiselijke warmte. Ieder jaar roepen de kerstklokken ons op  om te komen knielen voor het Kind in de kribbe,  dat Gods Vrede aan de mensheid bracht. We willen ons laten doordringen met Gods goedheid en geluk voor alle mensen. De ramshoorn in het Oude Testament riep op de grote Verzoendag de gelovigen op om hun hart naar God te keren en zich te bekeren. In de tijd van de kerk werd de ramshoorn vervangen door de klokken. Dit jaar klinkt het middernachtgelui echter als het bulderen van  kanonnen, die ons waarschuwen voor dreigend gevaar en ons oproepen voor de strijd! Ze herinneren ons aan het feit dat Jezus niet gekomen is om beate vrede hier op aarde te brengen maar voor een harde geestelijke strijd (cfr Mattheus 10, 34). De vijand is al tot onze eigen rangen doorgedrongen, heeft het hoofdkwartier veroverd en het opperbevel overgenomen.

Zo klinkt de ramshoorn

Inderdaad, de Vaticaanse verklaring Fiducia supplicans (vertrouwen afsmekend), over de pastorale betekenis van zegeningen  van kardinaal Victor Manuel Fernandez, prefect van de Dicasterie van het geloof (18 december 2023) is een oorlogsverklaring aan alle trouwe katholieken. Deze “Congregatie voor de Geloofsleer”, zoals ze voorheen heette, werd door Franciscus grondig veranderd. Bekwame en toegewijde kerkleiders werden aan de deur gezet en vervangen. De huidige prefect, vriend van Franciscus, wilde rector worden van de katholieke universiteit van Argentinië. Dit werd toen verhinderd omwille van zijn dubbelzinnige houding tegenover homoseksualiteit. Franciscus heeft juist deze man tot hoofd van de nieuwe “Dicasterie van het geloof” benoemd. De tekst wil uitdrukkelijk de nieuwe stijl van Franciscus van “inclusiviteit” en “pastorale barmhartigheid” promoten en verwijst niet minder dan twintig maal naar een van zijn uitspraken. Voor de verantwoording van deze nieuwe interpretatie van zegening is er echter geen enkele verwijzing naar de Schrift, naar het kerkelijk leergezag of naar de kerkvaders.

Op 15 maart 2021 had dezelfde Vaticaanse instantie al een antwoord gegeven op dezelfde vraag: Heeft de Kerk de macht om een zegen te geven over de relatie van personen van hetzelfde geslacht? Antwoord: neen. In een korte duidelijke verantwoording wordt gesteld dat men als zondaar een zegen van de Kerk kan ontvangen om de kracht en het inzicht te ontvangen volgens Gods wil te leven. De Kerk kan echter geen zegen geven over twee vrouwen of mannen die leven in een homoseksuele relatie om hun relatie goed te keuren. Dit zou een innerlijke tegenstrijdigheid zijn. Gods zegen kan niet afgesmeekt worden over wat tegen Gods wil ingaat. Dezelfde kerkelijke instantie geeft nu, geen drie jaar later een omslachtige verklaring uit om precies het tegendeel te verkondigen: het kan wel, in private kring, als een vergelijking met de huwelijkszegen vermeden wordt!

Kardinaal Gerhard Ludwich Müller, die zelf van 2012 tot 2017 prefect van deze Conghregatie was, geeft uitleg over het onstaan en de inhoud van Fiducia Supplicans. Deze verklaring heeft niet de gewone weg gevolgd. Ze werd niet besproken en goedgekeurd door de kardinalen die met dit dicasterie verbonden zijn. Het is een onderonsje van Fernadez en Borgoglio. Dit is ver verwijderd van wat verkondigd wordt in de synode van de synodaliteit. Het is een nieuwe leer volgens het pastoraal onderricht van Franciscus. Een paus kan een nieuw accent leggen wanneer dit verantwoord wordt door de Schrift, de kerkelijke documenten en kerkvaders. Dit is echter hier helemaal niet het geval. Er wordt voor deze nieuwe interpretatie geen enkele verantwoording gegeven in deze zin. In de Bijbel is het eerst God die zegent. Als Schepper zegent Hij de schepping met vruchtbaarheid. Hij zegent zijn uitverkorenen die een zegen zullen zijn voor de mensheid. Ook de mens wordt uitgenodigd God te zegenen om zijn gaven. In het Hebreeuwse woord voor zegen (beracha) zit het beeld van de kameel die knielt (‘berech = knie). De zegen werd een “offer van lofprijzing” en moest de offers vervangen in de tijd dat het joodse volk geen tempel meer had om offers te brengen. Daarom is de zegen die een mens geeft  een daad van aanbidding en gehoorzaamheid opdat Gods wil zou vervuld worden, tot heil van de mensen zelf en tot Gods glorie. De nieuwe zegen die voorgesteld wordt in deze verklaring noemt kardinaal Müller daarom ook  een heiligschennis en godslastering (https://lesalonbeige.fr/cardinal-muller-benir-les-couples-homosexuels-constitue-un-acte-sacrilege-et-blasphematoire-contre-le-plan-du-createur/) .

Talrijke bisschoppenconferenties hebben zich al uitsgesproken  in deze zin: het is onmogelijk om homoseksuele relaties te zegenen. Aldus de bisschoppen van Malawi, Zambia, Nigeria, Kenya, Togo, Ghana. Zij zeggen dat zulks tegen de wil van God ingaat, alsook tegen de leer van de Kerk. Kardinaal Ambongo, aartsbisschop van Kinshasa, tevens voorzitter van het symposium van de bisschoppenconferenties van Afrika en Madagascar heeft gevraagd dat al deze bisschoppenconferenties zich hierover zouden uitspreken om eensgezind een richtlijn te geven voor gans het continent (https://lesalonbeige.fr/fiducia-supplicans-lafrique-en-route-vers-un-bouclier-pastoral-continental/). Verschillende bisschoppn (o.a. van Oekraïne, Zwitserland, Zuid-Afrika) verwierpen al uitdrukkelijk deze  verklaring. Ook een groep van 500 katholieke priesters van Engeland hebben zich uitgesproken tegen deze  verklaring en gesteld dat de leer van de Kerk onveranderlijk is (https://lesalonbeige.fr/fiducia-supplicans-des-eveques-contre-la-confusion-suite/; https://vitaminexp.blogspot.com/2023/12/orthodoxie-en-orthopraxie-hangen-samen.html). Aartsbisschop Tomash Peta  van Astana (Kazakhstan) en zijn hulpbisschop Athanasius Schneider verwerpen radicaal deze verklaring en roepen Franciscus op deze in te trekken (https://lesalonbeige.fr/fiducia-supplicans-des-eveques-interdisent-la-confusion/). De Hongaarse katholieke bisschoppenconferentie heeft eveneens dit document ondubbelzinnig afgewezen en dergelijke zegeningen door de priesters verboden. (https://lesalonbeige.fr/et-maintenant-les-eveques-de-hongrie/)

https://www.pillarcatholic.com/p/african-bishops-v-fiducia-supplicans

Bergoglio wordt nu de “woke-paus” genoemd

We zijn dus niet de enigen en ook niet de eersten die ons aanmelden voor de strijd. Het beste dat we kunnen doen is de bevelen van een vijand die onze zefvernietiging nastreeft, massaal weerstaan en weigeren. De kerstklokken roepen ons dit jaar op tot de strijd. 

P. Daniël, Qâra, Syrië, 29.12.23                                                         

Aandacht

Vrienden die mijn emailsysteem grondig hervormen, hebben me in het begin van de week al gemeld dat er in mijn nieuwe mailbox een honderdtal ongelezen berichten wachtten. Toen ik mijn mailbox wilde openen kreeg ik het bericht dat dit niet mogelijk is in Syrië. In sommige landen, waaronder Syrië, wordt dit dus geblokkeerd!  Even later heeft ‘n halve eeuw jongere confrater toch een weg gevonden en kan ik beginnen lezen.

Vandaar: alvast hartelijk dank aan allen en wederkerig mijn oprechte wensen en gebeden voor een vredevol 2024.

Flitsen

  • Zondag werd liturgisch een rijk gevulde Kerstviering. Het morgengebed bevatte de 9 lezingen die de voornaamste aankondigingen van de komst van de Messias weergeven. Daarop werd de byzantijnse Eucharistie gevierd van de heilige Basilius. In de namiddag waren alle beschikbare krachten nodig om in de keuken en de refter een gepaste feestelijke atmosfeer te scheppen. Na de vespers van Kerstmis hielden we de traditionele “Caminata”. Deze wil uitdrukken hoe Maria en Jozef in  Behtlehem van huis tot huis gingen om te vragen of hun Kind daar geboren mocht worden. Dit jaar gingen we niet de kamers van zusters en broeders af, maar bleven beneden rond de fontein. Daar vroegen Jozef en Maria aan elk of ze welkom waren. Hierna was er nog bezoek van een aantal goed bevriende moslims die ons een Zalig Kerstfeest kwamen wensen en die een kaarsje aanstaken bij Jezus in de kribbe. Daarna volgde de Latijnse nachtmis waarbij onze oblaten en bevriende families aanwezig waren. Na middernacht bleven we in de kerk nog kerstliederen zingen uit verschillende landen vooraleer naar de feestelijk versierde refter te gaan. Het samenzijn eindigde rond 3 uur in de morgen nadat ieder een geschenkendoos ontvangen had met enkele nuttige voorwerpen of kleding.
  • Terwijl de Latijnse kerk op 26 december de martelood van Stefanus  gedenkt, viert de oosterse kerk dat Maria “Moeder van God” is (Theotokos, als dogma verklaard op het concilie van Efese 431).  Elizabeth noemde Maria reeds “de Moeder van mijn Heer” (Lucas 1, 43). Maria heeft niet alleen een lichaam gebaard maar een Persoon, die God is.
  • Eindelijk zijn de zonnepanelen toegekomen en kunnen geïnstalleerd worden zodat het groot tekort aan elektriciteit kan verholpen worden.
  • Donderdag kwamen jongeren van Mamura en gaven een kerstrecital, waarbij ook jongeren van Qara en Ma’alula aanwezig waren. De groep van Mamura was in de voormiddag al aanwezig in de Eucharistie en deed prima dienst als koor. Het recital zelf werd een echt volksfeest met kerstliederen

Nvdr: Ter illustratie van de kerstsfeer in Syrië:

Kerstmis in de kerk O.L.Vrouw van de Melkitische Grieks-Katholieke Kerk
Gebeden en missen in de kerken van Damascus ter gelegenheid van Kerstmis
Kersttijd in Aleppo
Kersttijd in Aleppo
Kerstavond met het Anglo Koor in Aleppo uit solidariteit met de kinderen van Palestina

Over de waarheid van de Bijbel (17)

Wie was Mattheus de Evangelist: extern bewijzen (buiten het Nieuwe Testament)

Nadat we de voorbije weken de interne bewijzen (verwijzijngen naar de Evangelisten in het Nieuwe Testament) gaven betreffende de vier Evangelisten willen we ons de volgende weken buigen over de externe bewijzen. Dit zijn geschriften (buiten het Nieuwe Testament) van tijdsgenoten van de vier Evangelisten die tonen dat het wel degelijk Mattheüs, Marcus, Lucas en Johannes zijn die de vier Evangelies geschreven hebben. Ze geven een ruimere kijk op het karakter van elke Evangelist, hoe zij hun Evangelie geschreven hebben en wie hun eerste doelgroep was.

We identificeren de identiteit van de vier Evangelisten om de onwetenschappelijke kritiek te stillen die beweren dat de Evangelies niet geschreven werden door de Evangelisten maar door anonieme schrijvers die zich de namen van de Evangelisten zouden toegeeigend hebben. Laten we nader kennis maken met de tijdgenoten van de Evangelisten.

Kerkvaders

Laten we de christelijke geschriften buiten het Nieuwe Testament onderzoeken. Deze zijn geschreven door oude christelijke leiders die voor het grootste deel na het leven van de apostelen leefden, en die bekend staan ​​als de vroege kerkvaders. De kerkvaders bieden ons een fascinerend inzicht in de christelijke wereld van de eerste eeuwen na Christus. Laten we eens kijken wat ze te zeggen hebben over de oorsprong en het auteurschap van de vier evangeliën. Aangezien moderne geleerden beweren dat we niet weten wie de evangeliën heeft geschreven, zouden de kerkvaders waarschijnlijk niet veel over dit onderwerp te zeggen hebben.

Niets is minder waar! De vroegste christelijke geschriften buiten het Nieuwe Testament zijn feitelijk volledig ondubbelzinnig en volkomen unaniem over wie de vier evangeliën hebben geschreven. Sterker nog, sommige van deze geschriften zijn afkomstig van auteurs die de apostelen zelf kenden, of die slechts één generatie verwijderd waren van de apostelen. Nogmaals, dit is wat wetenschappers extern bewijs noemen.

We zullen kort kijken naar het externe bewijsmateriaal voor de oorsprong van de evangeliën. Helaas kunnen we niet alles onderzoeken; we hebben gewoon niet genoeg ruimte. Laten we ons in plaats daarvan concentreren op het vroegste en meest geografisch verspreide bewijsmateriaal. Hieronder volgt een lijst met geschriften uit de periode onmiddellijk na het Nieuwe Testament (tweede tot derde eeuw na Christus). Deze bronnen zijn belangrijk omdat ze de vroegste voorbeelden zijn die we bezitten van wat christenen, die slechts één of twee generaties verwijderd zijn van het Nieuwe Testament, te zeggen hebben over wie de Evangeliën schreef.

Sommige van deze kerkvaders kenden de apostelen persoonlijk (zoals Papias), of kenden mensen die de apostelen kenden (zoals Irenaeus en Clemens van Alexandrië). Merk ook op dat het bewijsmateriaal uit het hele Romeinse Rijk komt: Klein-Azië (het huidige Turkije), Italië, Frankrijk, Noord-Afrika en Egypte. Wanneer getuigen uit de oudheid uit zulke geografisch diverse regio’s het met elkaar eens zijn, moet hun getuigenis zeer serieus worden genomen. Kijken naar het vroegste externe bewijsmateriaal dat we bezitten over de oorsprong van de vier evangeliën.

De vroege Kerkvaders en de oorsprong van het Matteüsevangelie

• Papius van Hierapolis (Klein-Azië): “Mattheüs schreef de uitspraken in het Hebreeuwse dialect en iedereen interpreteerde ze zo goed als hij kon (1)”.

• Irenaeus van Lyon (Frankrijk): “Mattheüs publiceerde onder de Hebreeën een geschreven Evangelie, ook in hun eigen taal, terwijl Petrus en Paulus in Rome predikten en de kerk stichtten”(2).

• Clemens van Alexandrië (Alexandrië): Van al degenen die bij de Heer waren geweest, hebben alleen Mattheüs en Johannes ons hun herinneringen nagelaten en de traditie zegt dat ze noodgedwongen begonnen te schrijven. Matteüs predikte aanvankelijk aan de Hebreeën en toen hij op het punt stond naar anderen te gaan, bracht hij schriftelijk in zijn moedertaal het Evangelie volgens zichzelf over. “Mattheus heeft de uitspraken (van Christus) in de hebreeuwse taal samengevoegd en eenieder vertaalde ze zo goed hij kon” (3).

Wie schreef dit Evangelie? De kerkvaders zijn het erover eens: Matteüs, een van Jezus’ apostelen die bij de Heer was geweest. Merk op dat er geen spoor is van het idee dat het Evangelie van Matteüs ooit anoniem was.

Wanneer werd het evangelie van Matteüs geschreven? De Vaders geven ons geen exacte data. zij beweren dat het Evangelie werd geschreven terwijl de apostel Matteüs nog leefde en “predikte”, dus ergens na de opstanding van Jezus en vóór de dood van de apostel Matteüs. Irenaeus geeft ons wat extra informatie en beweert dat het Evangelie van Matteüs werd geschreven “terwijl Petrus en Paulus in Rome predikten”(4). Sinds Petrus en Paulus halverwege de jaren zestig door Caesar Nero werden geëxecuteerd, geeft het vroegste externe bewijs dat we bezitten op zijn minst aan dat het Evangelie van Matteüs werd geschreven toen Petrus en Paulus nog leefden (dus vóór ca. 66 n.Chr.).

Hoe is het evangelie van Matteüs geschreven? De kerkvaders die iets zeggen over de manier waarop het evangelie is samengesteld, zijn het erover eens dat Matteüs oorspronkelijk in zijn “moedertaal” of het “Hebreeuwse dialect” schreef. Het boek werd vervolgens vermoedelijk in het Grieks vertaald (5). De heilige Hiëronymus schreef dat Matteüs “zijn Evangelie van Christus eerst in Hebreeuwse letters componeerde” en dat er in de tijd van Hiëronymus een kopie werd bewaard “in de bibliotheek van Caesarea”. Hiëronymus gaf ook toe dat “niet zeker is wie het later in het Grieks vertaalde”(6).

Dit is in een notendop het externe bewijs voor wie het evangelie van Matteüs heeft geschreven. Voor onze doeleinden hier is het belangrijkste punt dat er niet het geringste spoor is van een idee dat het Evangelie ooit anoniem was. Ook is er niet de geringste suggestie dat het Evangelie door iemand anders is geschreven dan Matteüs, de ooggetuige van het leven van Jezus en een van de twaalf apostelen. De populaire moderne bewering dat we geen idee hebben wie het Evangelie van Matteüs heeft geschreven, is niet iets dat ooit in de hoofden leek te zijn opgekomen van de oude christenen die het dichtst bij de apostelen stonden.

(1) Geciteerd in Eusebius, Kerkgeschiedenis; 3.39.16

(2) Ibidem; 5.8.2

(3) Ibidem; 3.24.5-6

(4) Irenaeus, Tegen ketterijen, 3.1

(5) Zie Eusebius, Kerkgeschiedenis; 3.39.16.

(6) Hieronimus, Levens van illustere mannen, 3

P. Jean

Varia