Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Het internationaal recht en het Charter van de VN willen de vrede en de veiligheid in de wereld garanderen door o.m. eerbied te eisen voor de soevereiniteit en de territoriale integriteit van de afzonderlijke landen. Hiervoor moet de wereldorganisatie van de Verenigde Naties garant staan. Dit betekent dat een volk met zijn wettelijke regering het recht heeft zijn eigen land te besturen, zonder dat machtige staten daarin tussenbeide komen om hun eigenbelang op te eisen.

Verder heeft een vreemd land niet het recht om een stuk grond van een land met rijke bodemschatten in te palmen. Het zijn mooie principes die in onze wereld niet meer gelden. Het internationaal recht en de territoriale integriteit zijn dood en begraven en dit veroorzaakt o.m. de zware lijdensweg van het Syrische volk.

De VS bezetten het Z. van Syrië met de streek van Al-Tanf en een militaire basis, van waaruit zij terroristen opleiden en steunen tegen het Syrische volk. Bovendien stelen de VS nu de rijkste oliebronnen.

Naar verluidt wordt de helft van de opbrengst gebruikt door de CIA om allerlei criminele activiteiten te financieren zonder geld aan het congres te moeten vragen. Turkije bezet een ander deel van N. Syrië, organiseert volksverhuizingen, legt zijn taal en wetten op aan het volk en werft terroristen aan. De VS en Turkije hebben tijdens de voorbij oogst duizenden hectaren graanvelden afgestookt. Van deze ellende maken de zionisten (die de rijke Golan al bezetten en uitbuiten) misbruik om over heel het land ondertussen bombardementen uit te voeren, onder de meest huichelachtige voorwendsels. Tenslotte zijn er nog de massa’s terroristen, door hen en door de internationale gemeenschap gesteund. Bovenop komen dan nog de onmenselijke, illegale sancties van de EU en de VS.

Syrië kon voorheen ruimschoots voor eigen volk zorgen en heeft nu nood aan nagenoeg alles. Er is nood aan medicamenten, medisch materiaal, chirurgische instrumenten… Zelfs lege zakjes bloedplasma mogen nu niet aan Syrië geleverd worden! En nog is dit ten hemel schreiend onrecht niet genoeg. De Heer Lowcock , secretaris-generaal van het bureau van de coördinatie van humanitaire hulp van de UNO (OCHA) doet er alles aan om de echte humanitaire hulp aan de bevolking te boycotten. Er is mogelijkheid om aan de lijdende bevolking in het noorden humanitaire hulp te bieden langs de luchthaven van Erbil (Irak), van Damascus naar Qamishli of langs de overgangen aan de Iraakse en Jordaanse grens en de luchthaven van Aleppo. Daar is geen vergadering van de VN Veiligheidsraad voor nodig.

Op al deze voorstellen van Syrië antwoordt de heer Lowcock niet eens zodat eventuele hulpgoederen gewoon niet geleverd kunnen worden. En in deze situatie kwam onlangs België op het wereldtoneel met het geweldige voorstel humanitaire hulp te verlenen aan de lijdende bevolking van het noorden langs overgangen aan de Turkse grens, buiten iedere controle van Syrië. Over de echte oorzaken van de ellende wordt geen woord gerept. Het voorstel dient enkel om de soevereiniteit van Syrië nog meer te breken en onder de mom van “humanitaire hulp” de terroristen nog meer te helpen. Is er in België dan geen enkele politicus die nog een geweten en een hart heeft?

Sinds 2011 heeft Rusland Syrië in de VN Veiligheidsraad al met 16 veto’s beschermd (en China met 10 veto’s). Zondag heeft het Syrische leger een van de grootste wapen-opslagplaatsen van de terroristen in Idlib gebombardeerd,  ontdekte maandag in Deir Ezzor weer een massa wapens en communicatiemateriaal en woensdag een ongelooflijke hoeveelheid wapens, waaronder VS raketten en Israëlische mijnen ten Z. van Damascus. De bevolking en de stammen van Hassake en Deir Ezzor blijven protesteren tegen de illegale bezetting door VS en Turkije.

Het Syrische volk, leger en regering blijven zich heldhaftig inzetten om uiteindelijk heel het land van bezetters en terroristen te bevrijden. Dat zijn het lijden én de kracht van Syrië.

         * * * * * *

We tonen aan hoe de eerste christenen het heidense Romeinse Rijk grondig hebben veranderd en hoe we als christenen dit met onze wereld nu ook  kunnen doen: Terug naar de oorsprong (II)!

P. Daniel

Flitsen

Deze week overleed geheel onverwacht de vader van onze Chileense medezuster, weliswaar in de gezegende leeftijd van 86 jaar. Dank zij een smartphone en een internet met niet al te veel onderbrekingen, konden we voortdurend contact houden met de familie. Toen zij de bijzonder onaangename verrassing meldden dat er omwille van de corona geen priester ter beschikking was, hebben wij voorgesteld van op afstand alle diensten te doen. De priester kreeg geen toestemming van de Chileense  regering om naar het huis te komen. Zo verzorgden wij met de gemeenschap langs de smartphone alle gebeden, gezangen en zegeningen tot en met de begrafenis en dank zij een Spaans missaal zelfs gedeeltelijk nog in hun taal. De volgende dag celebreerden we de Heilige Eucharistie van de begrafenis. Het “Mystieke Lichaam van Christus” en de “Gemeenschap van de Heiligen” overstijgen tijd en ruimte.

Dinsdagavond vernemen we vanuit Libanon bijzonder tragisch nieuws: in de haven van Beiroet hebben enorme ontploffingen plaats gevonden met nu ‘n 150-tal doden  en meer dan 5.000 gewonden. Het leek een aardbeving (met een kracht van 3,5 of meer op de schaal van Richter) of zelfs een nucleaire ontploffing. Jaren geleden werd zeer ontvlambaar materiaal in beslag genomen maar er waren in de buurt geen explosieven die de ontploffing konden veroorzaken. De ravage is geweldig. De schok werd 200 km in het rond gevoeld en beschadigde de helft van Beiroet.  Een mysterieus incident, of een bijzondere aanslag met een nieuw soort wapen? (https://www.voltairenet.org/article210662.html). Er duiken steeds meer rapporten en beelden op die wijzen op een aanslag,  waarbij de aanvankelijke brand slechts een afleidingsmaneuver is. Het zal erg moeilijk worden voor het buurland dat al decennia lang massavernietigingswapens (chemische, biologische en atoomwapens)  opstapelt buiten ieder internationaal toezicht, al veertig jaar Libanons luchtruim schendt, (zie video hieronder over enkele dagen in juli) wekelijks en soms dagelijks bombardeert, met drones aanslagen pleegt, chaos zaait… om te ontkennen dat het met deze verwoesting van de haven en van Oost Beiroet iets te maken heeft: https://www.voltairenet.org/article210672.html! (zie tweede video over de “Schadenfreude”)

We besluiten onmiddellijk naar de kerk te gaan en een nachtaanbidding te houden zoals we steeds doen van donderdag op vrijdag. Moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel vertrekken meteen naar Beiroet om hulpverlening te organiseren. Ondertussen vernemen we dat nagenoeg alle religieuzen in Libanon hun klooster verlaten en de straat op gaan om overal hulp te bieden.

Terug naar de oorsprong (II)

Evangelii Nuntiandi: On Evangelization in the Modern World: Amazon ...

Een van de  sterkste kerkelijke oproepen tot een alomvattende evangelisatie vinden we in de apostolische aansporing “Evangeliii nuntiandi” (1975) van Paus Paulus VI als vrucht van de bisschoppensynode over “de evangelisatie  in de moderne wereld”. Het einddocument, opgesteld door kard. K. Wojtyla en Domenico Grasso s. J.  werd door de synodevaders met een overweldigende meerderheid weggestemd omdat het onvoldoende weergaf wat de synodevaders op collegiale wijze hadden aangedragen. Al het materiaal (52 rapporten, 326 mondelinge en 79 schriftelijke tussenkomsten) werden aan de paus gegeven, die er voor zorgde dat er een jaar later deze apostolische aansporing uit voortkwam. Wat een mislukking leek te zijn werd een doorbraak. Welnu deze apostolische aansporing wijst er op dat evangelisatie niets minder is dan een grondige omvorming van de maatschappij, die “… zich inspant om het geweten van alle mensen zonder uitzondering te bekeren, vervolgens ook de werken die zij verrichten om te vormen en tenslotte hun leven en heel de samenleving waarin zij verkeren” (1). Alle terreinen van de samenleving wereldwijd doordringen met het Evangelie van Jezus Christus, dat is evangeliseren. Dat is tevens de reden van het bestaan van de Kerk en de christenen. De eerste christenen hebben ons hiervan een praktisch voorbeeld gegeven.

De revolutie van de waardigheid van de menselijke persoon

Het leven van een mens moet vooral nuttig zijn, zo oordeelden de Romeinen in de eerste eeuwen van onze tijdrekening. Nuttig, voor de 1% rijken en machtigen, die voor de rest konden doen wat ze wilden. Daarnaast was er een kleine bevoorrechte minderheid van “Romeinse  burgers” waaronder de heilige Paulus, die er ook op het gepaste moment beroep op deed om aan een geseling te ontsnappen (Hand. 22, 23-29). De gewone vrije mensen hadden geen rechten en de miljoenen slaven,  2/3e van de samenleving, helemaal niet. Slaven waren het bezit van hun meester. Verder had de vader, “pater familias” nagenoeg onbeperkt gezag over leven of dood van zijn kinderen. Bij de geboorte besliste hij of hij het kind zou oprapen of niet. Wees hij het kind af, omdat het een meisje was of omdat het enig gebrek vertoonde of gewoon omdat hij het niet wilde, dan moest het kind verdronken worden of op de vuilnisbelt gegooid. Abortus en kindermoord waren algemeen aanvaard, behalve in de joodse cultuur. Ook Plato, Aristoteles, Seneca en Socrates aanvaardden abortus en kindermoord als normaal want de maatschappij moet opgebouwd worden met nuttige, waardevolle burgers. Werd hieraan op een of andere wijze niet voldaan dan moest het kind opgeruimd worden. Dat hoorde bij de burgerplicht. (…)

De rijken en machtigen probeerden hun leven te vullen met lege verspilling en oorlog voeren maar waren helemaal niet gelukkig. Ze leefden zonder liefde en hoop, met hun hoog geprezen vrijheid. Echtscheiding was gemakkelijk, homoseksualiteit gemeengoed, prostitutie alom verspreid en zelfs bestialiteit. Geen wonder dat er een demografische neergang heerste.

Niet alleen “gij zult niet doden” uit de tien geboden was revolutionair maar ook “eer uw vader en uw moeder” omdat het man en vrouw dezelfde waardigheid gaf. Christenen trachtten zo veel mogelijk de weggeworpen kinderen te redden en gaven geen enkele aandacht aan het openbare oordeel van “nuttig” of “nutteloos”. Integendeel, zij toonden dat het meest kwetsbare de meeste aandacht verdiende. In de zwaksten zagen ze het duidelijks het gelaat van Christus. Kinderen door christenen gered, kregen dan namen die verwezen naar hun oorsprong: Projectus (neer/weggeworpen), Stercorius (Lat. sterus: mest), Coprion (Gr. mest).  De Kerk verdedigde consequent de waardigheid van de menselijk persoon, altijd en overal, met het Evangelie van Jezus Christus, met  het  eerste post Bijbelse geschrift, de Didachè of “Leer van de  Twaalf apostelen” (einde 1e eeuw) en het unaniem getuigenis van de kerkvaders.

Heiliger Cyprianus.jpg

Bisschop Cyprianus, de “paus van Afrika” genoemd, die in Carthago voor zijn eigen volk werd onthoofd op 14 september 258 schreef: “De wereld druipt van het bloed van de strijdende partijen. Moord die in het geval van het individu toch een misdaad genoemd wordt, wordt als deugd beschouwd als die grootschalig gebeurt” (2). Zoals ook nu had het leven van soldaten weinig waarde. De groten der aarde amuseerden zich met oorlog voeren om hun macht en rijkdom uit te breiden. Christenen boden verzet tegen de minachting van het leven.

Revolutie van huwelijk en gezin

Voor de Romeinen bestond het gezin uit de man en zijn eigendom. Vrouw en kinderen waren eigendom van de vader. Een meisje was eigendom van de vader totdat ze trouwde en werd dan eigendom van haar echtgenoot. Werd ze weduwen dan was haar zoon haar meerdere. Zo had een vrouw, los van de man, geen juridisch statuut. Overigens was de vader vooral bekommerd om het geld dat hij moest geven bij het huwelijk van zijn dochter en de  bruidegom had dikwijls meer aandacht voor het geld dat hij kreeg dan voor de bruid zelf. Ze hielden wel van huisdieren maar minder van kinderen. In de Romeinse cultuur ging het vooral om brood en spelen en daarbij was seks overvloedig aanwezig, zoals in de amoureuze  avonturen van hun goden, die uiteindelijk niets anders waren dan een verhaal van lust, jaloezie, haat en moord. De Romeinse cultuur was er een van de dood, niet van de liefde. Sommige heidense sekten hielden wilde orgieën. De afbeeldingen die in Pompeï overgebleven zijn tonen hoe de gewone huizen met obscene afbeeldingen versierd waren. Daar groeiden de kinderen mee op.

Er was weinig aansporing om te trouwen en kinderen voort te brengen. Keizer Augustus zag het gevaar hiervan wel in en probeerde er iets aan te doen door de wetgeving. Overspel, ontucht en homoseksualiteit werden verboden en hij voorzag strafbepalingen voor mannen en vrouwen die alleen bleven. Toch nam het aantal kinderen niet toe. Augustus was overigens zelf driemaal getrouwd voor hij keizer werd en had maar één kind. En de wetten die het huwelijk moesten aanmoedigen werden uitgevaardigd onder het consulaat van twee vrijgezellen, Papias en Poppaeus.

Christenen beleefden huwelijk en gezin op een totaal andere wijze. Voor hen was God zelf een liefdevol gezin, een stroom van wederzijdse liefdevolle gave van zichzelf, die vruchtbaar is. Paulus opent een totaal nieuw perspectief: “Weest elkander onderdanig uit ontzag voor Christus. Vrouwen, weest onderdanig aan uw man… Mannen, hebt uw vrouw lief, zoals  Christus de Kerk heeft liefgehad…” (Efeziërs 5, 21-33). De eerste christenen hadden geen last van de  anti-racistische obsessie of verwrongen feministische visie van onze tijd. Zij begrepen dat de “wederzijdse onderdanigheid” het herstel was van de vloek na de erfzonde: “Naar uw man zal uw begeerte uitgaan, hoewel hij over u heerst” (Genesis 3, 16). Het leven in Christus bracht de bevrijding. En de kern van het huwelijk bestond in de totale wederzijdse gave van zichzelf. Neem daarbij nog de grote waardering voor de vrij gekozen maagdelijkheid en we begrijpen hoezeer de heidenen dit zowel zeer vreemd als fascinerend vonden, omwille van de edelmoedigheid die hieruit sprak. De brief aan Diognetus (rond 150) geeft een prachtige beschrijving van de christenen: “… elk vreemd land is hun een vaderland en elk vaderland een vreemd land. Zij huwen als allen en brengen kinderen voort, maar zij verwerpen hun kroost niet. Zij spreiden hun tafel gemeenschappelijk maar niet hun huwelijksbed. Zij bevinden zich in het vlees maar leven niet naar het vlees. Zij verwijlen op aarde maar hebben burgerrecht in de hemel. Zij gehoorzamen aan de vastgestelde wetten, maar door hun eigen levenswijze overtreffen ze die wetten. Zij beminnen allen en worden door allen vervolgd… Door de Joden worden ze bestreden als niet-stamgenoten en door de Grieken worden ze vervolgd en die hen haten kunnen geen reden voor hun vijandschap opgeven” (3).

Tertullianus - Wikipedia

En Tertullianus ( + na 240) geeft deze heerlijke beschrijving van het huwelijk: “Hoe kan ik woorden vinden om te spreken over het geluk van het huwelijk dat door de Kerk tot een hechte eenheid wordt gemaakt, door het offer bevestigd en door de zegen getekend en verzegeld; en waarvan de engelen het nieuws brengen en dat de Vader bekrachtigt?… Wat een verbintenis! Twee gelovigen, die één hoop delen, één verlangen, één wijze van leven, één en dezelfde dienst! Beiden zijn broeder en zuster, beiden mede-dienaren, geen verschil van geest of vlees; zij zijn werkelijk twee in één vlees. Waar het vlees één is, is ook de geest één. Zij bidden samen, zij werpen zich samen ter aanbidding neer, tezamen vasten zij; zij onderrichten elkaar, vermanen elkaar, steunen elkaar. Beiden gelijk in de Kerk van God; gelijk bij de maaltijd van God; gelijk in moeilijkheden, in vervolgingen en bij verkwikkingen. Niemand houdt iets voor de ander verborgen; niemand ontwijkt de ander…” (4)

De christenen zullen door hun leer en leven uiteindelijk de heidense gebruiken verdrijven en vervangen door de christelijke waarden die daarna vanzelfsprekend  werden en nu weer verworpen worden. Voor christenen is ieder menselijk leven heilig vanaf de ontvangenis tot aan de natuurlijke dood, omdat het geschapen is naar Gods beeld. Alle mensen zijn gelijk en hebben dezelfde waardigheid. Deze houding was fundamenteel en samenhangend. En de wederzijdse overgave van man en vrouw aan elkaar in het huwelijk  trachtten zij te beleven als een deelname aan het leven van de Drie-ene God. Het was een model van een revolutie voor alle nakomende tijden.  De heilige Johannes openbaart hiervan het eigenlijke geheim: “Het wapen waarmee wij de wereld overwinnen is geen ander dan ons geloof” (1 Johannes 5, 4).

(wordt vervolgd).

En dit nog