Is politieke correctheid een nieuw fenomeen dat vooral op de voorgrond trad sinds rechtse, patriottische partijen op gang kwamen? Niet pas in de zestiger jaren, maar vanaf WO I begon de hersenspoeling van het westen met als doel de ineenstorting van de samenleving of beter: van de westerse beschaving.
Wat is politieke correctheid? Politieke correctheid is niets anders dan een marxistische ideologie. Toen de marxistische vlam der revolutie in 1917 niet oversloeg naar West-Europa, moesten marxistische ideologen iets nieuw verzinnen door de gezinssamenhang te ondermijnen en seksuele “opvoeding” aan te moedigen. De bolsjevieke Hongaarse regering van Bella Kuhn, met o.a. George Lukacs, nam het voortouw. Vooral kinderen werden het slachtoffer. De huidige Hongaarse wetgeving, die kinderen tot de leeftijd van 18 wil beschermen tegen de oprukkende geslachtenwildgroei, is perfect te begrijpen én – vooral – toe te juichen. Het vrije denken werd tot doodzonde verklaard.
Intussen liet Duitsland zich ook niet onbetuigd. Een zgn. politieke denktank werd opgericht op initiatief van miljonair Felix Weils zoon, die het marxistische ideologie in Duitsland moest doen intreden. De naam van het instituut had oorspronkelijk het “Instituut voor Marxisme” moeten luiden. Het werd echter “het instituut voor sociaal onderzoek” om naar buiten uit neutraal te kunnen overkomen en het sloot aan bij de universiteit van Frankfurt. Na enige tijd werd het de “Frankfurter Schule”. (FS)
Officiële opening der FS: 22 juni 1924. In de lente van het voorafgaande jaar, 1923, werden er de eerste “lessen” marxistische theorie gehouden met zo’n twee dozijn “geleerden”. Eén van hen was Richard Sorge, later berucht als Sovjet spion die geëxecuteerd werd. Een andere was George Lukacs, dezelfde die de Hongaarse kinderen wou hersenspoelen. Lukacs culturele ideologie werd later grotendeels overgenomen in het programma. Ongeveer de helft van de deelnemers van de zgn. “studieweek” werden later opgenomen in de FS. Onder Lukacs leiding transformeerde de FS van het economische niveau naar het culturele. En schonk ons dat wat we nu kennen als “politieke correctheid”.
De eerste directeur van de FS was de Oostenrijkse econoom Carl Grünberg, die het vaste voornemen had het marxisme vast te verankeren in de Frankfurter Schule. Citaat bij de opening: “Het was van bij het begin onze bedoeling hier de eendracht te bewaren op de wijze dat wij de problemen bekijken en willen oplossen. Ook ik ben een tegenstander van de economische, sociale en rechtelijke orde, die ons door het verleden overgeleverd werd. Ook ik ben een voorstander van het marxisme.”
Het marxisme had een thuis gevonden. Onder Grünberg hield men zich voornamelijk bezig met conventionele marxistische thema’s, zoals economische problemen en de arbeidersbeweging. Maar na diens aflossing nam in 1930 een jonge marxistische intellectueel, Max Horkheimer, het roer over. Die had heel andere intenties: de verspreiding van een nieuw marxisme, heel verschillend van dat de Sovjetunie.
Hij erkende het succes van het kapitalisme en erkende dat de revolutie waarschijnlijk niet van de arbeidersklasse zou uitgaan. Bijgevolg zocht hij naar een vervanging. Tot in de ’60er jaren vond de FS geen oplossing hiervoor. Intussen haalde Horkheimer Lukacs theorie vanonder het stof: de economische piste kreeg geen voorrang meer. De sleutel voor het succes lag in een kruising tussen Marx en Freud. De FS oreerde dat in de westerse cultuur iedereen in een permanente staat van onderdrukking zou leven. Hun oplossing: niet slechts een politieke revolutie als bevrijdend middel van het kapitalisme, maar ook een sociale en culturele ommezwaai. Nieuwe mensen werden aangetrokken, zoals de muziekcriticus Theodor Adorno en Erich Fromm, een praktiserende psycho-analist, met radicale marxistische sociaal-psychologische ideeën. Hij was de man die de seksuele bevrijding en geslachtengelijkheid propagandeerde. Zoals nu de regenboogaanbidders meende hij dat de verschillende geslachten gevormd werden door levensfuncties, al dan niet opgedrongen door de maatschappij. Waarmee een volgend stukje van de politieke correctheidspuzzel op zijn plaats gebracht werd.
In 1932 kwam Herbert Marcuse de FS vervoegen en zou de belangrijkste schakel op weg naar de politieke correctheid worden. In de ’50er en ’60er jaren zou hij het marxisme op het culturele niveau vertalen.
De FS wou een culturele revolutie tegen de westerse maatschappij creëren. Met de publicatie van “De kritische theorie” – een woordenspel. Op de vraag “wat is die theorie?” luidt het antwoord: “de theorie is kritiek uit te brengen”. Of: met een empathieloze destructieve kritiek op zowat alles wat de westerse maatschappij belichaamt hoopte men deze maatschappij de grond in te boren.
“De kritische theorie” is de basis van “homo onderzoek”, “zwart onderzoek”, “vrouwen studies”, die vandaag immens populair zijn en die geen tegenspraak dulden. Zij zijn de uitvalsbasis van politieke correctheid.
U kan de rest van het betoog nalezen in het Duits: https://at.wikimannia.org/Die_Geschichte_der_Politischen_Korrektheit
of u kan via de ondertiteling de vertaling via de icoontjes inschakelen.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kritische_theorie
Het cultuurmarxisme komt voort uit de kabbalistische denkwereld van het schaduwbewind achter de grootmachten in de wereld; de adepten van de Frankfurter Schule werden door dat bewind uitgestuurd als agenten van verwoesting. Volgens het kabbalisme is realiteit een product van het menselijk bewustzijn in plaats van een daarvan onafhankelijk staand feit; de kabbalist meent dat de houten stoel die hij ziet en kan voelen bestaat omdat de menselijke geest zich die inbeeldt. In die gedachtegang meent hij dus dat hij de realiteit kan herscheppen naar willekeur met zijn geest. Het economisch marxisme bracht deze manier van denken naar het sociaal economisch gebied met de bedoeling de natuur van de mens te herscheppen betreffend eigendom en maatschappelijke hiërarchische orde. Het cultuurmarxisme plaatste de marxistische praktijk van perpetuele strijd over naar, onder andere, het domein van het gezin; de cultuurmarxisten ontketenden de feministe als revolutionaire agente tegen het patriarchaal gezag van de huisvader, perverse degeneraten tegen morele, pro-natuurlijke en kuise mensen, transgenderisten tegen erkenners der biologische realiteit der twee geslachten, antiracisten tegen erkenners van de raciale realiteit. Bij al deze opgenoemde conflicten zien we hetzelfde, namelijk de revolutionaire agent die als verwoestende golem van de kabbalistische magiër ageert tegen de vaststaande realiteit met de bedoeling van de kabbalist om als architect de vaststaande realiteit omver te werpen en te herscheppen volgens zijn eigen wil.
De realiteitsfilosofie van Sint Thomas van Aquino is een belangrijk wapen tegen dit kabbalistisch subjectivisme, smerige bron van de moderne filosofie, en daarom hebben, niet toevallig, de maçonnieke infiltranten in de katholieke Kerk de thomistische filosofie verwijderd uit katholieke universiteiten.
Hongarije moet, om de band met de eigen christelijke geschiedenis en wortels te herstellen, en als expressie van de hernieuwing der band tussen het Hongaars volk en de ware Godheid, een Apostolische Koning laten kronen door het katholiek priesterschap, een opvolger van de Heilige Stefanus van Hongarije. Zo zou het geestelijk herstel geschieden van het Duizendjarig Hongaars Rijk en zou dat land kunnen staan als kruisridder tegen de tirannie van de kalergistische Europese Unie.
Nog vermeld ik even dit: Frankfurt heeft een centrale positie in de geschiedenis van de Judaïsche familie Rothschild, opperfamilie binnen de kabbalistische sekte van Jacob Frank die de internationale vrijmetselarij beheerst en zowel de Tel Aviv-staat als de staat België opgericht heeft. De adepten van Jacob Frank waren trouwens de stichters van de Beierse “Illuminati” van de Judeeër Adam Weishaupt.