Nieuwe grondrechten leiden naar censuur-fantasieën of hoe “nieuwe” grondrechten vooral moeten verbergen dat “oude” rechten worden ingeperkt.

Eergisteren werd een ontwerp van een “Charta van de digitale grondrechten der EU” gepubliceerd, een geesteskind van Martin Schulz en de Groene volksvertegenwoordiger Jan Philipp Albrecht, een stap op het pad naar een digitaal grondwetakkoord.

Hoge doelstellingen, maar vooral een uitgesproken Duitse actie (niet toevallig keert Schulz terug naar het Duitse politieke strijdtoneel), een gemeenschappelijk doel van de poco politici de neuzen in dezelfde richting te krijgen met als doel de enige “juiste’ koers voor Europa te varen.  Duitsland als kapitein op het EU-schip richting censuurhaven.

Trouwens,  waarom “digitale grondrechten” terwijl er toch al een “Handvest van de grondrechten van de Europese Unie” bestaat?

De initiatiefnemers vinden klaarblijkelijk dat dit in het digitale tijdperk niet meer volstaat en daarmee wordt duidelijk gemaakt welke richting men wil inslaan.  In het zgn. “digitale tijdperk” gaat het bij de initiatiefnemers niet om de maatschappelijke perspectieven die de elektronische communicatie geopend heeft.  Absoluut niet.  Eerder om het aan banden leggen, controleren, censureren.  Het internet is een hoge risicozone, waarin de “normale” grondrechten ter “bescherming” (sic.) van de burger niet meer voldoen.

Niet de vrijheid van meningsuiting dient met de digitale charta beschermd te worden, niet de wereldwijde communicatie of de organisatie van gelijkgezinden.  De vrijheid van ver- gaderingen komt in de “digitale charta” even weinig voor als de vrijheid van vereniging.  En wat betreft de vrijheid van meningsuiting wordt slechts in art.5 par. 1 een korte intentie geschreven die slechts herhaalt wat sowieso al in art. 11 van het “Handvest van de grond-rechten van de Europese Unie” verankerd is.  In de volgende hoofdstukken volgt dan een lange lijst van uitzonderingen en beperkingen die het ware doel van de initiatiefnemers duidelijk maakt.  Digitale lastercampagnes, mobbing en andere lasterpraktijken moeten verboden worden.  Wie bepaalt wat laster is?  Juist.

Kritiek bleef niet uit.  Groene Jan Philipp Albrecht veranderde snel zijn naam in “Haas”.  Van een “digitaal grondrechtencharta” heeft hij geen weet; het gaat maar om “Gedankenspielerei”, een discussieplatform.  Wie kan daar nu tegen zijn?

Zo kennen we de EU.  Ze gooien een lijntje uit, wachten of er op gereageerd wordt, ontkennen alles, gaan in een hogere versnelling en blijven ageren tot EU-Commissie alle lidstaten verplicht het in hun eigen wetgeving op te nemen.

Niet nieuw: Project ‘Clean IT’: EU plant totale controle over het internet

In het verlengde hiervan staat men op het Duitse thuisfront niet stil:

“In het internet bevinden zich vele mensen die willen destabiliseren, die foute meningen verspreiden, die willen manipuleren en de politiek moet daarmee omgaan (sic.), in het bijzonder voor de verkiezingen.  Want het mag duidelijk wezen, als men de informatie niet meer kan vertrouwen, die de basis vormt voor een kieskeuze, als die gemanipuleerd werd, dan is tenslotte ook de democratie in gevaar en dan moeten wij – als politici – tegenwind geven.  We moeten eerst sensibiliseren, nieuwe strategieën ontwikkelen – tezamen met anderen – om hen uit te schakelen.”

LTO