Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

We hebben u onze oprechte Kerst- en Nieuwjaarswensen al gegeven, afscheid genomen van het oude jaar en we zijn vol goede moed de zorgen van het nieuwe jaar tegemoet getreden. Het is echter niet onze bedoeling om als een kromgebogen Atlas heel de wereld op onze schouders te torsen. God heeft ons geschapen naar zijn Beeld om gelukkig te zijn, om bemind te worden en te beminnen. Iedere dag heeft genoeg aan zijn eigen zorgen. Wel merken we aan de telkens nieuwe ontwikkelingen waarin we terecht komen, dat ze dikwijls leiden naar het oude model: een wereld van ellende, lijden, geweld en oorlog. En telkens ontdekken we dat er in iedere aardse hel ook een stukje hemel schuilt. Daar willen we ons op richten. Dit vraagt van onze kant een voortdurende waakzaamheid en geestelijke vernieuwing, een opbouw van een innerlijke weerstand tegen de wereldse afbraak van de menselijke waardigheid en een openheid voor een echte vrede, die we alleen maar vinden in God, door Jezus Christus en zijn Moeder Maria. Hem zij alle eer en glorie.

P. Daniel

Vrijdag 5 januari 2018

Van Oud naar Nieuw

Zoals Kerstmis konden we ook Nieuwjaar in een grotere vrede dan vorige jaren vieren. Zondag kwam abouna Georges voor de byzantijnse mis van “de zondag voor de Openbaring”. In de late namiddag kwamen we allen samen voor een indringende en lange bezinning over “de geestelijke strijd” volgens de inzichten van Sint Jan van het Kruis (+ 1591), die samen met de heilige Theresa van Avila de hervormer van de Carmel werd.

Er zijn drie gevaren voor onze geestelijke groei, nl. vanuit de duivel, vanuit de wereld maar de voornaamste komen vanuit onszelf, nl. vanuit onze gedachten. Jezus waarschuwt ons dat  niet hetgeen van buiten af in ons komt, ons bezoedelt, maar wat van binnen komt, onze gedachten, die allerlei gevoelens wekken die tot jaloersheid, hebzucht, geweld, onrecht, oordeel en veroordeling  leiden. Hier is waakzaamheid vereist. Het verdrijven van deze gedachten leidt tot vrijheid en tot een leven vanuit Gods Geest. Het is een strijd die heel ons leven zal duren. Moeder Agnes-Mariam heeft zich hierin erg verdiept en gaf hierover praktische richtlijnen. Sint Jan van het Kruis is hierbij zeker een van de grootste gidsen uit de kerkgeschiedenis. Dit onderricht was tevens een boeiende gedachten-wisseling. Hierna zongen we allen samen de vespers. Daarna hielden we een tijd aanbidding bij het uitgestelde Allerheiligste Sacrament. Tenslotte vierden we de Latijnse ritus van het feest van de Moeder Gods, waarin we bijzondere aandacht besteedden aan gebed voor intenties van Kerk en wereld en al onze weldoeners. Het was werkelijk een middernachtmis zodat het half een werd vooraleer we de kerk verlieten. In de refter waren voor de gelegenheid tafels en stoelen opzij geschoven. In het midden lagen kussens rond een ijzeren plaat die door een gasfles verwarmd werd. Daarop werden de broden klaar gemaakt, gevuld met kaas, zataar… Eenvoudig en lekker. Al vlug klonken de ritmische kerstliederen. Alle kinderen waren wakker, dansten alsof hun leven er van af hing en trokken de anderen mee in steeds nieuwe dansen. Ook ditmaal eindigden we met het kiezen van een Bijbeltekst voor iedereen. Een van die teksten was Jesaja 24 met de apocalyptische beelden over “de verwoesting van de wereld” en de uiteindelijke redding van Gods wege! In de vroege uurtjes begon de nachtrust.

Met nieuwjaarsdag hielden we het uiteraard heel rustig en celebreerden ’s avonds de Latijnse ritus van het feest van de heilige Familie (omdat we vorige nacht Nieuwjaar wilden vieren). Als afsluiter van de dag wilden we samen naar een mooie film kijken maar de elektriciteit viel uit en het duurde te lang voor er weer licht was. Dat was niet erg want op tweede nieuwjaarsdag gaan de kinderen weer naar school en moeten dus op tijd naar bed. En aan ons laatst bijgekomen “ventje” moet nog gewerkt worden. Door zijn leven op de straat heeft hij al twee jaar verloren. We kunnen het ons (en hem) niet permitteren dat hij dit jaar niet zou slagen en dat hij als grootste en sterkste van de klas nog een jaar moet blijven zitten. Zorgen voor vandaag en morgen. Inmiddels hebben we de eindejaarsfeesten op aangename wijze kunnen vieren met dank aan God en onze medemensen.

Van Syrië naar Libanon en Iran

Wereldheersers zijn slechte verliezers, of liever, zij willen door nieuwe agressie toch nog overwinnaars worden. Hun militaire overmacht en terroristisch potentieel zijn zo groot dat ze die niet onbenut kunnen laten. Het gaat nog steeds over de Angelsaksische wereldoverheersing: VS-Israël-UK met hun “bondgenoten” (EU-NAVO-golfstaten, die in feite slechts vazallen zijn). Ze streven allemaal hun eigen belangen na maar in moord, geweld en vernietiging zijn ze allen gelijk. Hun doel was de ontwrichting van het soevereine Syrië door “creatieve chaos” om met de zelfstandigheid en onafhankelijkheid komaf te maken, eindelijk de Amerikaanse pijplijn te kunnen aanleggen voor Saoedi-Arabië en Qatar, hiermee Rusland en Iran (het enige Arabische land dat nog stand houdt tegen Israël!) flink te verzwakken en de Hezbollah als weerstandsorganisatie tegen het onrecht van Israël, te breken. Sinds het einde van de Sovjet Unie voelde deze westerse coalitie  zich sterk genoeg en noemde zichzelf zonder meer “de internationale gemeenschap”.

America .. The Head of The TerrorismOmdat een rechtstreekse militaire invasie (zoals in Irak, Libië) niet mogelijk bleek, werd de ontwrichting van Syrië in feite aan verschillende groepen opgedragen. De oorlog zal wellicht nog een hele tijd verder gaan in Syrië maar de kaarten zijn geschud: overwinnaars en verliezers zijn inmiddels duidelijk.  We moeten hier wel meteen zeggen dat Syrië tegelijk slachtoffer en overwinnaar is.

Terroristen en hun westerse broodheren bijten in het zand

Er zijn verschillende verliezende groepen. Vooreerst de Jabhat al-Nosra, vorig jaar herdoopt in Jabhat al-Cham, om de band met Al-Qaida te verdoezelen, gesteund door de Saoedi’s. Zij zouden in Syrië de macht moeten grijpen om er een islamitisch kalifaat te vestigen. Vervolgens zijn er de Ahrar al-Cham, moslimbroeders, gesteund door Turkije en Qatar. Zij moesten het land onder de islamitische wet, de sharia brengen. In 2013 verscheen dan in Oost-Syrië de IS (ISIS of Daech) met de bedoeling zich uit te breiden zodat deze te paard zou zitten op Syrië en Irak, onder leiding van Abou Bakr-al-Baghdadi. Verder was er het Vrije Syrische Leger, sterk door het westen gesteund. Het rekende op vele gedeserteerde Syrische soldaten. We moeten toegeven dat de soldaten van het Syrische leger aan-vankelijk enigszins aan hun lot werden overgelaten in vergelijking met al die andere goed bewapende, dik betaalde en prima verzorgde strijders. (Onder invloed van de Hezbollah en de Russen is hierin voor de Syrische soldaten zeker verbetering gekomen). Door de steun en de lofprijzingen van het westen kon het vrije Syrische leger nog een tijdje blijven “schitteren als een dode ster”. Tenslotte zijn er nog de verschillende fracties van de Koerden. Belangrijk is dat zij geen afzonderlijk Koerdistan kunnen vormen vermits de betrokken landen er tegen zijn (Turkije, Irak, Iran en Syrië) en de Syrische Koerden dit ook niet wensen. Kortom, er zijn honderdduizenden tot de tanden gewapende en zwart bebaarde vechtjassen in Syrië geweest, deels omwille van het geld dat ze kregen, deels om de illusie van het paradijs en de maagden (bij voldoende voorraad), die ze hoopten te krijgen. Dat ze Syrië flink hebben uitgemoord en verwoest is inmiddels wel duidelijk.

Een van de redenen waarom ze het land echter niet op de knieën gekregen hebben is zeker het gebrek aan eenheid in visie en strategie, zowel onder de verschillende terroristengroepen als onder de westerse landen. Hiertegenover stond de onveranderlijke sterke visie en eenheid van Syrië met zijn bondgenoten: de terroristen opruimen, de soevereiniteit en territoriale integriteit vrijwaren. De Angelsaksische wereldoverheersing heeft een flinke opdoffer gekregen, de golfstaten hebben miljarden betaald voor niets, Rusland, Hezbollah, Iran zijn in deze oorlog op velerlei gebied veel sterker geworden. Voor Israël is dit een nachtmerrie. In 2006 heeft het zionistisch Israël Hezbollah al willen uitroeien met een verpletterende militaire overmacht. Het verwoeste Beiroet en bracht massaslachtingen aan onder de burgerbevolking maar de kleine politieke partij van Hezbollah bleef overeind, dank zij zijn morele kracht, eenheid en verbondenheid met het Libanese volk. Sindsdien zinnen de zionisten op wraak.

Het kleine en broze Libanon

In dit licht plaatsen we even de recente rare gebeurtenissen in Libanon en geven enige commentaar die we hier uit goed ingelichte Libanese bronnen vernamen. Saoedi-Arabië vindt dat het te veel geld geeft aan zijn marionet, de soennitische eerste minister Saad Hariri die te weinig doet om Hezbollah (en Iran) uit te schakelen. Integendeel.  En plots is de eerste minister verdwenen. Vanuit Riyad (Saoedi-Arabië) kondigt hij op 4 november 2017 zijn ontslag aan. Zogenaamd omdat Hezbollah en Iran te veel macht hebben in Libanon. Hezbollah zou moeten ontwapenen (een droom van Israël)! De Libanese president Michel Aoun, een authentieke maronitische christen is niet akkoord. Hezbollah verdedigt de soevereiniteit van het land. Hij verwijt Saoedi-Arabië dat ze zijn eerste minister gekidnapt hebben en hij aanvaardt het ontslag niet. Ondertussen was Saoedi-Arabië Saad Hariri aan het bewerken opdat hij al zijn geld zou afstaan en tegelijk het eerste ministerschap zou geven aan zijn broer of een andere die erg vijandig staat tegenover Hezbollah. Als staatshoofd reageert Michel Aoun bliksemsnel. Hij stuurt zijn minister van buitenlandse zaken de wereld (vooral EU) in. Deze bezoekt drie landen per dag! Hij maakt duidelijk dat Libanon vele IS strijders, die uit Syrië en Irak gevlucht zijn, kon oppakken en dat er nog vele anderen in het land zijn. Zijn boodschap is: als jullie meehelpen aan de ontwrichting van Libanon door Saoedi-Arabië en Israël, zullen wij alle controle verliezen over deze terroristen, die graag hun droom bij jullie komen verwezenlijken. En dit had succes.

Frankrijk en Duitsland tikken Saoedi-Arabië op de vingers en maken duidelijk dat het geen enkel recht heeft een eerste minister te kidnappen. Saad Hariri keert terug en wordt door Michel Aoun als zijn zoon ontvangen, hij blijft in functie en heeft niet getekend om afstand te doen noch van zijn functie, noch van zijn bezittingen. En als toppunt, Hariri zegt: wij zullen voortaan doen wat president Aoun zegt! Op woensdag 22 november neemt Hariri in Beiroet deel aan het feest van de 74e verjaardag van de Libanese onafhankelijkheid. Dank zij het moedige optreden van het Libanese staatshoofd wordt de onafhankelijkheid van Libanon versterkt, de waardering voor Hezbollah groeit en het gemene spel van Saoedi-Arabië en Israël wordt op minachting onthaald. (We hebben in 2011 ‘generaal’ Michel Aoun bezocht, zoals je kan lezen in ons Syrisch oorlogsdagboek, deel I, blz. 142-143. Een van onze Libanese vrienden zei dat hij eens erg getroffen was  toen hij zag dat Michel Aoun in de straat  wandelde en zijn paternoster bad! Onbelangrijk detail?)

Het grote en sterke Iran

Van een mislukte aanval op Hezbollah gaan we hogerop, naar Iran, die de Hezbollah  voluit steunt. “Toevallig” wordt nu op donderdag 28 december 2017 in Mashhad, de tweede grootste stad van Iran, gewelddadig geprotesteerd tegen de economische moeilijkheden, de corruptie en de hoge voedselprijzen. De volgende dag breiden de protesten zich uit naar het noorden en het westen van het land. Openbare gebouwen worden vernield en in brand gestoken en er vallen doden.

Onze “politiek correcte” media melden vlot dat het een “spontane” opstand is, “hoe diep het ongenoegen zit” en dat het de ordediensten zijn die mensen doodden. Dit blijkt niet waar te zijn. Er werden gewapende manifestanten opgepakt.

Opvallend is dat meteen D. Trump en Netanyahu zich aan de kant van de vandalen stellen. En wat de VS ambassadrice Nikki Haley  als hemelse lofprijzing aan de manifestanten toeschrijft, is de moeite van een onderzoek waard om te weten hoe een gedrogeerde geest functioneert op het hoogste politieke vlak. Het Russisch ministerie van buitenlandse zaken daarentegen laat weten dat buitenlandse inmenging in Iran onaanvaardbaar is.

Wat in onze media niet vermeld wordt is dat de VS en hun bondgenoten al decennia lang het economisch leven in Iran boycotten en met sancties verstikken en dat de VS en Israël nu samenspannen om Iran te destabiliseren van binnen uit, vermits het van buiten af niet lukt.

Dat Stewart Baker, een voormalig top raadgever van de Amerikaanse nationale veiligheid (NSA) openlijk oproept om de manifestanten van wapens en explosieven te voorzien om Iran te  straffen voor de dood van de Amerikaanse soldaten in Irak (sic!) dringt evenmin bij ons door.(Best Served Cold: Responding to the Iranian Protests)

Dat miljoenen Iraniërs inmiddels al voor de tweede keer  in een tiental steden manifesteren om hun steun te betuigen aan hun land, de Islamitische Republiek van Iran en zijn leiders en daarbij hun misprijzen uiten voor de VS, Israël en Saoedi-Arabië, lijkt evenmin de moeite van het vermelden waard.

Hoe gekleurd onze berichtgeving is, blijkt ook  uit de stilte rond de aanhoudende protesten in Israël tegen Netanyau, die beschuldigt wordt van corruptie. Op een van die protest-betogingen in Jeruzalem (Sions Plein, 24 december 2017) zei  Moshe Ya’alon, voormalig minister van landsverdediging (2013-2016), dat corruptie affaires een gevoel geven van onveiligheid en verlies van vertrouwen in de leiders en de instellingen. “Dit is een veel groter gevaar dan Iran, Hezbollah, Hamas of IS”.

Wij hebben slechts een erg beperkt zicht op wat er in Iran gebeurt, steunend op enkele getuigenissen van daar. President Rohani zelf zei maandag dat de ongeregeldheden tegelijk uit economische bekommernis voortkomen én aangestookt worden door het buitenland. Manifestaties voor economische, politieke en culturele hervormingen zijn wettig en aanvaardbaar. Onaanvaardbaar zijn moorden en verwoestingen, aangemoedigd door buitenlandse machten om hun politieke belangen op te leggen. Iran met zijn bevolking van 80 miljoen heeft een overwegend jonge bevolking (de helft is onder de 30 j), die goed opgeleid is, maar moeilijk werk vindt. De werkeloosheid onder deze jongeren is 30 % (officieel), 40 % (niet officieel). Als we nu van een “religieuze dictatuur” spreken mogen we niet denken dat de dictatuur minder was onder de Sjah, de marionet van het westen, die zichzelf op 16 oktober 1967 tot keizer kroonde en in 1979 ten val kwam. Hij dacht de zogenaamde “westerse waarden” even te kunnen opdringen met het tempo van een sneltrein, maar hij vergat dat de Iraanse bevolking erg gehecht is aan zijn duizendjarige Perzische cultuur.

Nvdr: Voormalige kroonprins Reza Pahlavi roept op tot verzet:

Wij denken dat Iran hervormingen nodig heeft onder leiding van een goede middenklasse die de jongeren de nodige vrijheid en toekomst kan geven. Anderzijds zien wij duidelijke tekenen van een onaanvaardbare buitenlandse” inmenging. ’n Typische complottheorie, zal je zeggen. Jazeker. En weet je ook waar het misprijzen voor de complottheorieën vandaan komt? De jongste president van de VS, John  F. Kennedy wilde de macht van de banken, van het militair industrieel complex inperken en hij was tegen het nucleair programma van Israël. Hij werd vermoord in 1963. Het officiële Warren rapport besloot dat Lee Harvey Oswald de enige moordenaar was en dat hij alleen had gehandeld.

Velen hadden al lang begrepen dat de CIA hier voor iets tussen zat, ze geloofden dit officiële rapport niet en stelde bijzonder gênante vragen. Daarop lanceerde de CIA in de publieke opinie het misprijzen voor iedere complottheorie. Vandaar dat onze journalisten en politici nog steeds alles afwijzen wat in de richting gaat van een complot. Wij hebben tijdens de onlusten in 2011 (en later) in Syrië  te veel gezien en meegemaakt om ons daar naïef bij neer te leggen. Iran is Syrië niet, maar wat er nu in Iran gaande is, gelijkt verdacht veel op wat wij hier konden waarnemen en wat ongeveer het tegendeel was van wat de hele Atlantische pers vertelde (of nog vertelt!).

Nvdr: 2012: Patrick Clawson, bestuurslid van het Institute for Near East Policy (WINEP), over het nut van “false flags” als een broodnodige manier om een oorlog met Iran uit te lokken.  Hij duidt aan dat de toenmalige president Obama het nogal moeilijk had “de VSA in oorlog tegen Iran te krijgen” en dus ‘gebruikelijke manieren’ aanraadde… (d.w.z.  het gebruik van “false flags” om een militaire aantal uit te lokken…  Verneem meer bij Business Insider (Engels).

Hij verwees naar de Vietnamoorlog en het inmiddels vergeten “Gulf of Tonkin Incident”.

Wij hopen en bidden dat Iran met zijn eeuwenoude Perzische wijsheid de nodige hervormingen kan doorvoeren. De Iraniërs verlangen terecht naar meer vrijheid, waardig-heid, een minder duur leven en welvaart. Moge Iran tegelijk stand houden tegen de buitenlandse agressie, zodat ook hier het gemene spel van de VS-Israël-Saoedi-Arabië (de machtige vrienden van het wereldterrorisme) ontmaskerd wordt. Het ziet er in ieder geval naar uit dat de wereldheersers in Iran de ellende niet kunnen brengen die ze in Syrië hebben gerealiseerd. En ziehier nog een lichtpunt uit goed ingelichte bron. Inmiddels vinden (vermoedelijk) miljoenen hun vrijheid in het geheim, ondanks de vervolging, in de persoon van Jezus Christus, het Nieuwe Testament en het christelijk geloof. We bidden dat deze stille stroom van bekeringen een nieuwe impuls mag geven aan het Iraanse volk.

En dit nog:

P. Daniel