N.a.v. de ontmoeting Poetin – Merkel in Berlijn vroeg een journalist tijdens de aansluitende persconferentie zich af hoe de zgn. “nieuwe gespreksvorm over het Syrië-conflict” er zou uitzien: datum, thema’s, agenda… en of Duitsland bereid is op het verzoek van Poetin in te gaan, nl. aan de wederopbouw van Syrië deel te nemen.
Merkels regeringswoordvoerder maakte duidelijk dat de wederopbouw voor Duitsland geen prioriteit heeft. En verwees naar de VN, naar de Mistura, die “de verantwoordelijkheid heeft het politieke proces om het conflict te beëindigen en de transformatie naar “regime change” (niet met deze woorden gezegd, maar wel bedoeld) te begeleiden.”
Er zijn twee groepen protagonisten die naar verluidt de vrede in Syrië willen doen neerdalen. Enerzijds, de Astanagroep met als hoofdspeler Rusland waaraan ook de Syrische regering màg deelnemen, anderzijds “het kleine groepje”, met de mede-verantwoordelijken van de Syrische oorlog, Frankrijk, G.B. VSA, Jordanië, Saoedi-Arabië én nieuwkomer Bundesrepublik Deutschland, die mee in het bad getrokken werd. Beide groepen zouden “zeer eng” met de Mistura samenwerken en proberen het door hem geleide proces vooruit te helpen. Slik. Met Saoedi-Arabië, de tirannieke VSA, meeloper Jordanië en de voormalige mandaatlanden aan tafel valt er niet veel goeds te verwachten. Desalniettemin heeft kanselier Merkel, voorafgaand aan de Poetinontmoeting, al te kennen gegeven dat eventueel “zinvol zou zijn – los van bovenstaande groepen – dat Duitsland, Rusland, Frankrijk en Turkije eens aan tafel gaan zitten”. Zij heeft met Poetin afgesproken een dergelijke ontmoeting te organiseren. Een datum is nog niet bekend. Op de vraag wie aan deze mini-conferentie zou deelnemen, de regeringsleiders of de buitenministers, ontweek de woordvoerder de vraag en antwoordde dat dit niet de volgende stap is, maar wel de daarop volgende, die voorbereid wordt door “raadgevers en experten”.
Wat betreft de wederopbouw van Syrië heeft Duitsland nog geen nieuwe houding aangenomen. Hoewel in bepaalde regio’s het rustiger geworden is, komt de volgende brandhaard, Idlib, eraan. Een “politieke vrede” (lees: “regime change”) moet het uiteindelijke doel zijn en zolang die vrome wens niet vervuld is, kan er van Duitse hulp bij de heropbouw geen sprake zijn. En… voor wie het nog niet begrepen had… dit geldt ook voor de mening en houding van de EU, van alle lidstaten!
Juist. En dan maar klagen over de financiële last der lidstaten voor de opvang van “vluchtelingen”. Zolang het belerende Westen niet inziet dat deze houding Syrië nog meer in de armen van Rusland en Iran drijft, kan men “vredesgesprekken voeren” tot aan Sint Juttemis.
Bende komedianten!