“Refugee” zal niet meer door god-en-klein-pierke mogen gebruikt misbruikt worden.  “Refugee” wordt immers een merknaam van een kledinglijn.  Kwestie van zelfs in het witste dorp ergens in de Vlaamse en andere velden herinnerd te worden aan de  onderhoudsplicht.  En neen, ditmaal is Fair Trade niet op de boot gesprongen.  Die woordspeling ligt trouwens nogal moeilijk.  Boot… drenkelingen.  Het gaat ten slotte niet om een badpakkenassortiment.  Al zou de opdruk op zwembandjes niet misstaan.

De mogelijkheden zijn oneindig.  Refugee-stapschoenen.  Refugee-parka’s.  Refugee-zonnehoedjes en -paraplu’s.  Refugee-communicatiemiddelen: gsm, iphone, selfiestick… Refugee-software voor de aanmaak van paspoorten en diploma’s. Kleine hebbedingetjes voor de supporters zoals Refugee-zelfklevers, -sleutelhangers, -zaklampen.  Het Refugee-logo op bierviltjes, op broodzakken, op het kasticket van de supermarkt.  Refugee-waardebonnen.  Hiermee valt geld te verdienen.

Komen we terug naar de eerste stapjes van de Refugee-kledinglijn.  Uiteraard zal het katoen puur-natuur zijn, onbespoten.  Of wol van halal schapen. Geschoren door een imam en begeleid van Allahs beste wensen.  Bewerkt en geproduceerd door bange blanke mannen.  Gekleurd door politieke-correctheid.

De Amsterdamse Joy Maat beklemtoont “Ik moest iets doen!”.  Een ideaal Kerstkadootje, meent ze.  Kerst?  Zoals in christelijk feest, religie, westerse gewoontes…? Perfect mogelijk, stelt ze, want ten slotte is het niet de bedoeling dat de vluchtelingen met zo’n “Refugee”-trui rondlopen.  We krijgen rillingen bij de gedachte.  Stigma.  Davidster.

Dat was uiteraard niet de bedoeling van Joy want zij wil er geen cent aan verdienen.  20% van de winst gaat naar het goede doel.  22% wordt geïnvesteerd in uitbreiding.  De rest zijn kosten en belastingen. Juist.

Méér weten?  Surf naar RTL en Kickstarter.

Trouwens, de vluchtelingen zelf hebben geen nood aan kleding.  Kijk even mee.

Al hebben ze nog meer klachten over de opvangplaatsen, over het trage internet, over gebrek aan tv’s, over het eten, over het land… Ze willen geld en luxe in Duitsland.

FT