3 gedachten over “Onze (Anne)man(s) in de EU-praatbarak”
Niet in de EU-praatbarak maar in De Afspraak op 15.01. Aanwezig waren De Croo, Carl Devos en Annemie Struyf. Hen werden de beelden getoond van de bus met vluchtelingen uit Landshut die moesten afgeleverd worden aan Merkel. De Croo en Devos waren verontwaardigd in hun correct politiek denken. Annemie was wat frisser in haar commentaar dat erop neer kwam dat ze in die bus alleen maar jonge, sterke mannen zag. Geen vrouwen. Ze was met die beelden van jonge mannen vertrouwd, zei ze, ondanks het feit dat de media alles op alles zetten om toch maar een kind of een vrouw bij die vluchtelingen te vinden. Ze bleef er dus bij dat die jonge, sterke mannen hier niets te zoeken hadden en dat haar ondervinding was -omdat ze de landen van herkomst al bezocht had- dat hun vrouwen niets maar dan ook niets te zeggen hebben en voor hun mannen minder dan een vod zijn.
Om even verder te bomen over de onbekwame Merkel en haar desastreus regeren: Sie schafft es nicht, ze kon met de 31 asielbedriegers uit Landshut die door haar Landrat Pieter Dreier voor haar deur geleverd werden niets aanvangen. Merkel heeft ze in het land gelokt maar nu ze daar zijn is dat het probleem van anderen. Ze was zelfs zo onbeleefd om geen gesprekspartner naar Dreier te sturen. Intussen is een nieuw getal bekend: in januari kwamen 51.000 indringers de BRD binnen. 51.000 in een halve maand dat maakt op jaarbasis: 1.250.000.
Europa is in de ogen van bepaalde politici die toevallig in een of andere meerderheid participeren, de heilige Graal die ten allen prijze moet gerealiseerd worden. In de vorm die Zij wensen. Het Europa als fundamentalistisch dogma dat zij aldus trachten aan de burger op te leggen is echter niet door alle de burgers van Europa aanvaard, slechts in enkele sporadische gevallen werd die burger daaromtrent bevraagd. De verkozenen die zich aldus als gezant van de burgers voordoen, hebben voor heel veel aspecten van de samenleving hun mandaat als gezant misbruikt om persoonlijke en corporatistische en partijpolitieke doeleinden binnen te halen. De asielcrisis is een feit, een reuzegroot probleem, en een bedreiging voor alle waarden en normen, en voor de veiligheid, en de stabiliteit van staatkundige en sociale verworvenheden steen voor steen opgebouwd in de laatste vijftig jaren. Wanneer de grote meneren en madammen die zogezegd “in onze naam spreken” daaromtrent in de media hun zegje kunnen doen, dan valt er steevast op dat er over die zaken niet mag gediscussieerd worden. “Men” heeft aldus het Evangelie geschreven, dus het moet opgevolgd worden. Doch, jawel, de toon en de boodschap die de rabiate Europeanisten hanteren, zit de bevolking meer en meer dwars in de keel. De onderstroom van groeiend protest zal weldra uit haar oevers treden en de arrogante zakken die de burger verraden aan de kant spoelen. Men moet zich zelfs niet meer afvragen of zulks zal gebeuren, maar wanneer.
Enkel het resultaat van een brede bevraging -als referendum of in een andere vorm- zal duidelijk maken welk Europa door de Burger gewenst wordt.
Nicht die Eurotechneuten, aber die Bürger sollen das schaffen.
Niet in de EU-praatbarak maar in De Afspraak op 15.01.
Aanwezig waren De Croo, Carl Devos en Annemie Struyf. Hen werden de beelden getoond van de bus met vluchtelingen uit Landshut die moesten afgeleverd worden aan Merkel.
De Croo en Devos waren verontwaardigd in hun correct politiek denken. Annemie was wat frisser in haar commentaar dat erop neer kwam dat ze in die bus alleen maar jonge, sterke mannen zag. Geen vrouwen. Ze was met die beelden van jonge mannen vertrouwd, zei ze, ondanks het feit dat de media alles op alles zetten om toch maar een kind of een vrouw bij die vluchtelingen te vinden. Ze bleef er dus bij dat die jonge, sterke mannen hier niets te zoeken hadden en dat haar ondervinding was -omdat ze de landen van herkomst al bezocht had- dat hun vrouwen niets maar dan ook niets te zeggen hebben en voor hun mannen minder dan een vod zijn.
Om even verder te bomen over de onbekwame Merkel en haar desastreus regeren: Sie schafft es nicht, ze kon met de 31 asielbedriegers uit Landshut die door haar Landrat Pieter Dreier voor haar deur geleverd werden niets aanvangen. Merkel heeft ze in het land gelokt maar nu ze daar zijn is dat het probleem van anderen. Ze was zelfs zo onbeleefd om geen gesprekspartner naar Dreier te sturen.
Intussen is een nieuw getal bekend: in januari kwamen 51.000 indringers de BRD binnen. 51.000 in een halve maand dat maakt op jaarbasis: 1.250.000.
Europa is in de ogen van bepaalde politici die toevallig in een of andere meerderheid participeren, de heilige Graal die ten allen prijze moet gerealiseerd worden. In de vorm die Zij wensen.
Het Europa als fundamentalistisch dogma dat zij aldus trachten aan de burger op te leggen is echter niet door alle de burgers van Europa aanvaard, slechts in enkele sporadische gevallen werd die burger daaromtrent bevraagd.
De verkozenen die zich aldus als gezant van de burgers voordoen, hebben voor heel veel aspecten van de samenleving hun mandaat als gezant misbruikt om persoonlijke en corporatistische en partijpolitieke doeleinden binnen te halen.
De asielcrisis is een feit, een reuzegroot probleem, en een bedreiging voor alle waarden en normen, en voor de veiligheid, en de stabiliteit van staatkundige en sociale verworvenheden steen voor steen opgebouwd in de laatste vijftig jaren.
Wanneer de grote meneren en madammen die zogezegd “in onze naam spreken” daaromtrent in de media hun zegje kunnen doen, dan valt er steevast op dat er over die zaken niet mag gediscussieerd worden. “Men” heeft aldus het Evangelie geschreven, dus het moet opgevolgd worden.
Doch, jawel, de toon en de boodschap die de rabiate Europeanisten hanteren, zit de bevolking meer en meer dwars in de keel.
De onderstroom van groeiend protest zal weldra uit haar oevers treden en de arrogante zakken die de burger verraden aan de kant spoelen. Men moet zich zelfs niet meer afvragen of zulks zal gebeuren, maar wanneer.
Enkel het resultaat van een brede bevraging -als referendum of in een andere vorm- zal duidelijk maken welk Europa door de Burger gewenst wordt.
Nicht die Eurotechneuten, aber die Bürger sollen das schaffen.