“Het is maar voor een paar weken” zeiden de overheid en de media… Maar die weken werden maanden. En die maanden worden jaren.

“Je doet het voor de ander” zeiden ze. Maar zeg eens, voor wie doet u het? Voor de ondernemer die failliet gaat? Voor de oude man die in het verpleeghuis wordt opgesloten? Voor het kind dat niet naar school mag gaan? Voor de oude vrouw met oorlogstrauma, die opnieuw wordt geconfronteerd met een avondklok? Voor de jongen die zoveel stress kreeg van de maatregelen, dat hij aan de drugs ging, en overleed aan een overdosis? Voor de mensen die geen biertje kunnen gaan drinken in de kroeg? Voor alleenstaanden die bijna niemand mogen ontvangen? Voor de amateursporter die geen teamsport kan uitoefenen en niet kan fitnessen? Voor de jongeren die hun toekomstplannen in rook zien opgaan? Voor de jonge vrouw die zojuist ontslag heeft gekregen? Voor het meisje dat zelfmoord pleegde? Voor de dame met COPD, die erge benauwdheidsklachten krijgt van het mondkapje, maar hem toch maar draagt uit angst voor onbegrip? Voor de jongeren die niet mogen exploreren, geen grenzen mogen ontdekken en eigenlijk gewoon niet jong mogen zijn? Voor de dove puber die met al die mondkapjes niet meer volwaardig kan communiceren?

Nee, ik begrijp het wel. U doet het voor de kwetsbare ouderen. Zodat zij niet ziek worden. Zodat zij niet doodgaan. Zodat zij die laatste jaren nog mogen genieten van alles wat het leven te bieden heeft: b.v. de gesloten winkels. de knutselclub die niet doorgaat, de kleinkinderen die niet meer langskomen, de eenzaamheid, de depressie, de quarantaine, de isolatie. Om uiteindelijk eenzaam te mogen sterven, maar in ieder geval niet aan corona.

Maar ach, wat is nou eigenlijk die moeite? Het zijn maar wat regels. Het is maar anderhalve meter. Het zijn maar mondkapjes. Het is maar een dagje uit. Het is maar quarantaine. Het is maar een wattenstaafje. Het is maar isolatie. Het is maar een lockdown. Het zijn maar winkels. Het is maar affectie. Het is maar een restaurant. Het zijn maar vrienden. Het is maar vakantie. Het is maar de kapper. Het is maar sociaal contact. Het zijn maar de feestdagen. Het is maar een knuffel. Het zijn maar bedrijven. Het is de economie maar. Het is maar een vaccinatiepaspoort. Het is maar de kinderopvang. Het is maar een school. Het is maar een avondklok. Het is maar… Het is ‘maar’ onze vrijheid…© Welkom in 2021.

Onze redactie kreeg dit toegestuurd, met afsluitend het verzoek de boodschap te verspreiden. Bij deze.

“Het is maar… een liedje…”