De gekweekte perceptie

Ondanks de raddraaierij van de media, heeft Wilders wel degelijk gewonnen.

Onze noorderburen hebben gestemd en ze hebben de poco regering (… mogen we het Oekraïne referendum en Rutte’s lafhartige houding in herinnering brengen) een geweldige muilpeer uitgereikt.  Rutte’s regering met de partijen VVD en de PVDA gingen in werkelijkheid compleet de mist in.  Ze hadden bij de vorige ver- kiezingen in 2012 79 verkozenen (41 VVD, 38 PvdA) en eindigen nu waarschijnlijk op 42 (VVD 33, PvdA 9).  Samen verliezen ze 37 mandaten.

Bij de poco media klonk het enigszins anders.  Rutte lijkt wel een nationale held, die het populisme in Nederland  tot aan de wortels uitgetrokken heeft.  Bovendien werd de bevolking behoorlijk in Rutte’s richting gedreven door zijn ‘heldhaftige’ houding t.o.v. de komst der Turkse politici.  Alsof hij eigenhandig de Ottomanen uit de Nederlandse bloembollenvelden verjaagd heeft.  Een ingestudeerd nummertje volksverlakkerij.

Ook voor Erdogan bood de situatie perspectieven.  Ook hij kan als nationale held en verdediger der Turken waar ook ter wereld zijn geplande alleenheerschappij doordrukken.  De uitslag van zijn referendum is nu quasi een uitgemaakte zaak.  TV-fragmenten van een christelijk-Nederlandse herdershond (… voor een moslim de bijna ultieme vernedering, na een klets rond zijn oren door een vrouw, of een rakelings scherende pantoffel) die een brave Nederturk in zijn benen bijt omdat hij van zijn democratisch betogingsrecht gebruik maakt zijn onbetaalbare campagnebeelden.

Niemand die er graten in ziet dat Rutte, aan het handje van Merkel, zijn zegen gegeven heeft – een gentlemen’s agreement tussen Merkel Rutte en Davutoglu – om jaarlijks een vast aantal ‘vluchtelingen’ vanuit Turkije naar onze sociale kassen te leiden.  150.000 tot 250.000 per jaar.  Het juiste aantal is niet bekend.  Ook niet bij de andere regeringsleiders der EU.

Wat betreft de berichtgeving van de poco media… ach, we zijn niets anders gewend.  Telkens een patriottische, EU-kritische partij een succes behaalt wordt het ‘vertaald’ als een verlies omdat tevoren de wildste verwachtingen opgeklopt worden zodat elke lagere uitslag wel als een verlies kan uitgelegd worden.  Ook als de betrokken partij wel degelijk een schitterend verkiezingsresultaat neergezet heeft met een behoorlijke winst aan mandaten.

Objectiviteit staat nu eenmaal niet langer in het woordenboek van een doorsnee journalist.

FVE

 

3 gedachten over “De gekweekte perceptie

  1. Sedert mijn officiële volwassenheid heb ik als burger-kiezer al heel wat verkiezingen meegemaakt. Mijn perceptie is dat de enige verliezer steeds de kiezer was. Steeds waren de partijen best tevreden na de keuze van de burger. Zij die gewonnen hadden uiteraard. Zij die mathematisch verloren hadden voelden en gedroegen zich ook steeds als een beetje winnaar: want zij konden wellicht nog meer verloren hebben, anderen hadden ook verloren, anderen hadden minder gewonnen dan verwacht ….Altijd een reden om tevreden te zijn. En de poco’s doen gretig mee aan deze vorm van schriftvervalsing en normvervaging: Wilders (+5) wordt de verliezer en Rutte (-8) wordt de winnaar. Ik heb altijd gedacht dat rekenkunde vrij simpel was. Maar in de 21ste eeuw is dit niet langer het geval. Rutte behoudt wel de meeste zetels, maar moet wel een groot verlies (beperkt met de hulp van de clowneske Erdogan) incasseren.

  2. Ja, de winnaar van de verkiezing is, in aantal zetels, een verliezer en de zogenaamde “verliezer” is een winnaar.
    De redactie heeft het in hoofdzaak over Wilders en Rutte maar wat mij veel meer verontrust zijn de resultaten van GroenLinks en DENK.
    DENK, deze Turken van de harde lijn en om die reden bij de PvdA buiten gezwierd, halen er nog een zetel bij.
    GroenLinks, de hardste en gevaarlijkste ideologische tegenstanders van de PVV van Wilders, winnen er zo maar eventjes 10 (tien !) zetels bij.
    Jammer genoeg worden de groenen in onze kringen fameus onderschat en/of belachelijk gemaakt. Echt verstandig is dat niet, gezien de ‘groene’ invloed in de media en in de academische wereld…

  3. Enkele weken geleden zei Gerolf Annemans in een interview (naar aanleiding van de verkeerde contacten van FDW) dat onze voorbeelden Wilders en Le Pen zijn. Wel dat zijn ze voor mij helemaal niet. Ik zou op geen van beiden stemmen.
    In Nederland had ik op Thierry Baudet gestemd. Zijn partij ‘Forum voor Democratie’ haalde 2 zetels. Hij wordt natuurlijk al rechts-populistisch genoemd, maar het kind een naam geven is nu eenmaal een gebruik.
    Hij huldigt niet het principe van: als de moslims integreren, onze waarden en normen aanvaarden en de taal leren, zijn het Vlamingen onder de Vlamingen of Nederlanders onder de Nederlanders, zoals de versie van PVV en VB luidt.
    Hij zegt klaar en duidelijk dat men bezig is ‘ons homeopatisch te vermengen met alle andere volken opdat er nooit meer een Nederlander zal zijn’. Dus geen gelul van als ze dit en als ze dat..
    En wat de politici betreft: ‘het zijn inwisselbare types binnen het politieke kartel’ waar hij ook gelijk in heeft.

    Ik heb hem al een paar maal aan het woord gehoord en lijkt me stukken verstandiger en kijkt veel verder dan Wilders zijn islam programma.

Reacties zijn gesloten.