Feiten telden niet, wensdenken maakte de dienst uit.
Het stabiliteitspact zou de boel bij elkaar houden, Griekenland trok wel bij, de Italianen lieten schitterende grafieken zien waarin de eurolanden vanzelf naar elkaar toegroeiden.
Het omgekeerde gebeurde. Szász voorspelde eind jaren negentig al een politieke crisis die zou beginnen in Griekenland en eindigen in Duitsland.
Economen zijn het eens: een monetaire unie die geen transferunie is, bestaat niet. Na bijna zeven jaar bijspringen, bezuinigen en tevergeefs hervormen moet de slotsom zijn dat voortmodderen niet werkt.
Het zuiden wordt er niet beter van, het noorden niet gelukkiger. Italianen worden geen Duitsers, Grieken geen Nederlanders. Wie verder wil met de euro, moet eerlijk zijn: we krijgen het zuiden er als kostganger bij. Wie wil stoppen, moet rekening houden met financiële chaos. Daarover zou het bij de verkiezingen moeten gaan: het eerlijke verhaal over de euro. Meer…
Ik ben geen econoom, geen boekhouder of bankbediende. Dat dit avontuur slecht zou aflopen heb ik al bij de start van de Euro gezegd. Mijn familie en vrienden vonden mij een zwartkijker. Ook als ik 30 jaar geleden op het Vlaams Blok begon te stemmen. In beide gevallen is 1 zaak mij duidelijk, wij zullen opdraaien voor de stommiteiten van de regerende politici.