Quo vadis, Syria?

Idlib blijft de achilleshiel voor quasi alle protagonisten met belangen in Syrië. Turkije wil enerzijds de Koerden weg van hun grens of – als het even kan – de grensstreek op Syrisch grondgebied annexeren; de VSA & bondgenoten willen dat hun beschermelingen, het verzameld amalgaam terroristen met al-Qaeda-kwaliteit daar aan de macht blijven, Israël heeft dezelfde betrachtingen om de Syrische regering te verzwakken en het Syrische leger ver van hun grens te houden, Rusland wil eindelijk van hét probleem vanaf en de Syrische regering heeft de betrachting àlle terroristen van het grondgebied te verdrijven en terug één vreedzaam land te vormen. En dan hebben we het nog niet over Oost-Syrië, over de Eufraat, gehad, waar de Koerden een zelfverklaard autonoom gebied én de oliebronnen beheren onder het goedkeurend oog van de VSA.

Na Trumps aankondiging de VSA troepen te zullen terugtrekken – quod non – ging hij op zoek naar plaatsvervangers-cipiers. Duitsland heeft Tornado’s gestationeerd in Jordanië – hun anti-IS-missie loopt op 31 oktober van dit jaar af. Via verschillende bronnen vernemen we dat er al geruime tijd geheime besprekingen plaatsvinden om Duitsland ervan te overtuigen een vervolg te breien aan hun missie, nl. in Idlib. De Duitse ministeries van buitenlandse zaken en van defensie werden daarvoor benaderd – lees: onder druk gezet. Berlijn wil liefst geen ambras met de VSA… u weet wel… de economische sancties en heffingen, waarmee Trump iedereen op hun knieën wil krijgen. Naar verluidt zou Merkels partij, de CDU, er geen of weinig graten in zien, maar de socialisten zouden eerder afkerig zijn. Maar eigenlijk is iedereen in de Duitse regering het eens dat ze liefst geen ruzie krijgen met de VSA, en al zeker niet over Syrië. Bovendien heeft defensieministerin von der Leyen de smaak te pakken: de afspraak dat de Bundeswehr zich eind april uit Irak terugtrekt – tenzij er een uitdrukkelijke uitnodiging van de Iraakse regering voorligt – gaat voorlopig niet door want zij wil het idee “zich permanent in het M.O. strategisch te vestigen niet uitsluiten”.

Dat de Duitse Tornado’s wel eens “ruzie” kunnen krijgen met de Russische luchtmacht is dan weer iets dat de Duitse regering ook liever niet ziet gebeuren… en al zeker niet over Syrië. Daarom het “voorstel” dat de Tornado’s uitsluitend actief zouden zijn in een “beschermzone voor de Koerden” in het noorden, tegen de Turkse grens, waar ze dan wel eens “ruzie” zouden kunnen krijgen met de Turkse luchtmacht…

Zo werd Duitsland in een moeilijk parket geplaatst. Who cares? Pompeo trekt vandaag naar Berlijn om de Duitsers met doorslaggevende argumenten (…sancties?) te overtuigen. Eender hoe de beslissing valt, het zal in elk geval niet van harte zijn. Intussen trekt Pompeo alle registers open: hij zou graag zien dat Duitsland, in navolging van de VSA en het V.K. Hezbollah in de ban zet. Duitsland onderhoudt, zoals de buurlanden en de EU, contacten met de politieke vleugel van Hezbollah. Federica Mogherini liet na de Britse beslissing weten dat de EU niet van plan was een andere houding aan te nemen.

In Idlib gaat de strijd onverminderd voort. Turkije heeft bij Rusland aangedrongen op te houden met luchtaanvallen op al-Nusrastellingen en het Syrische leger gesommeerd zich terug te trekken uit de heroverde dorpen en steden. De onderhandelingen over een staakt-het-vuren mislukten na deze onrealistische eis; de Russische luchtmacht hervatte de doelgerichte aanvallen op de terroristen. Het Turkse leger zond een groot militair konvooi naar de Idlib-Hama grensstreek om daar hun observatiepost te versterken. Dit gebeurde nadat het Syrische en Russische leger de humanitaire Morek -grensovergang tussen de provincies Idlib en Hama heropend hadden. De Turkse “observatieposten” zijn een obstakel voor het Syrische leger bij de herovering van Idlib. Kafr Naboudeh werd door het Syrische leger heroverd; HTS probeert wel met speldenprikken te provoceren maar werd daarbij grotendeels uitgeschakeld.

Israëls leger gaf een acte de présence in de bezette Golanhoogte met een konvooi militaire voertuigen en met de vernietiging van een Syrisch luchtafweersysteem net over de grens:

Nabij Palmyra kon het Syrisch leger een ISIS-cel opruimen. Het werd tijd, vermits het Syrische leger al verschillende keren in een hinderlaag aangevallen werd en daarbij soldaten het leven lieten.

De vuile oorlog in Syrië wordt niet uitsluitend met militaire “overtuigingselementen” uitgevochten. Ook de media laten zich van hun “beste” poco kant zien. Zo aarzelen gerenommeerde kranten zoals The Guardian en The Financial Times niet om uit de duim gezogen beschuldigingen van de terroristen als waarheid te verkondigen. Volgens de poco media bombarderen de Russen opzettelijk ziekenhuizen, scholen en andere burgerdoelwitten in Idlib. Zomaar, uit pure slechtheid. De Russische diplomatieke diensten in Londen protesteerden bij de Britse regering over het opzettelijk verspreiden van “fake news”.

Nog een voorbeeld verspreid door Sky News; u herkent Bilal Abdoul Kareem ‘een activist’, een tot islam bekeerde voormalige Amerikaanse christen en acteur-komediant, die niet schuw is van het verspreiden van “fake news”, bijgenaamd de “al-Qaeda journalist”: De tweede video geeft meer info over dit lieverdje.

Maar over deze praktijken wordt gezwegen al bevond zich een reporter van Sky News zich daar ter plekke (onder de hoge bescherming van HTS). Een gevangen genomen Syrische soldaat krijgt zijn vonnis… de dood:

Bij “fake news” horen ook de beschuldigingen van gifgas- en witte solferaanvallen door de “moordzuchtige” Assad op onschuldige terroristische burgers in Idlib. Niemand herinnerde aan het gebruik van witte solfer door de VSA& co. in Deir Ezzour.

De Witte Helmen bereiden hun Oscarnominatie voor:

Het kan verkeren… De vijand van mijn vijand is… u kent het gezegde. Qatar, dat ooit de grootste financier van de terroristen was, is nu met een regeringsdelegatie, waaraan ook de minister voor economie en handel deel neemt, op bezoek in Syrië om daar de heropbouw te bespreken. Qatar heeft bovendien de Palestijnen noodhulp ten bedrage van meer dan 500 miljoen toebedeeld.

Afsluitend deze beelden uit Aleppo. De heropbouw gaat gestaag verder; de meeste jongeren in wit hemdje zijn vrijwilligers die de boodschap “Ik hou van Aleppo” metterdaad – zij helpen waar zij kunnen – uitdragen.

P.S. Mocht er een video niet verschijnen, dan ligt het niet aan ons maar wel aan de poco politiek van facebook die bepaalt wie wat mag weten, resp. bekijken. Ga dan naar het facebookprofiel van Latif Mohammed.