We hebben het vertrouwen in Justitie verloren

Afbeeldingsresultaat voor failed justiceWe hebben het vertrouwen in justitie verloren. Dat komt vooral omdat de burger “de indruk heeft” dat het gerecht niet iedereen op dezelfde manier behandelt. Het is de uitkomst van een enquête van de Leuvense universiteit bij 2000 Belgen, waaronder ook advocaten en magistraten.

Wij “hebben niet alleen de indruk”, om de haverklap horen en lezen wij over blunders bij de rechtbanken, bij onderzoeksrechters, bij magistraten, bij te laat indienen of gevolg geven, hoge werklast, positieve discriminatie, voortijdige invrijheidsstelling, procedurefouten, ontoelaatbare bewijslast, uitvervolgingsstelling, voorwaardelijke straffen, enkelbanden, moordenaars die na 1/3 van hun straf vrijkomen, ene Farid Le Fou op vrije voeten wegens ‘ondraaglijke psychisch lijden’, illegale criminelen die niet uit het land gezet worden, ene De Guchts financiële nummertjes, fraude die kan afgekocht worden… enz.    En dan zouden wij nog vertrouwen moeten hebben in het rechtssysteem van het land b?

7 gedachten over “We hebben het vertrouwen in Justitie verloren

  1. Laten we niet uit het oog verliezen waar de echte blunders gemaakt worden en dat is bij de parketten, elke dag staat er een andere griet op TV het uit te leggen? Blijkbaar hebben ze bij die parketten 365 woordvoersters???
    Ik heb zo een vermoeden dat “werken” een vreemd woord is bij de parketten.
    Persoonlijk zie ik parket graag op de vloer…
    De politie doet zijn werk prima, zet soms zijn leven in gevaar en wat doen de parketten of de zogenaamde onderzoeksrechters ? Noppes, ze hebben geen tijd of laten het tuig maar dadelijk vrij rondlopen, dat wij stijf van angst onze woningen niet meer buiten durven komen is bij die club blijkbaar geen enkel probleem.
    Wat is het werk-uur-rooster bij de parketten? Van 09:00u tot 12:00u?

    • Jean,
      de vinger op de wonde!
      Ik beperk mij tot de Strafwet:
      Een bepaalde groep binnen Justitie is de pedalen kwijt:
      deze twee spelers (Parketmagistraat en onderzoeksrechter) zijn lone wolves, zij hebben maar één regel: hùn regel. Zij claimen absolute onafhankelijkheid, en dus heb je zoveel benaderingen van een misdrijf als er magistraten zijn.
      Het zal u ook niet verwonderen dat het er wemelt van de linkse en ultralinkse rakkers, die meer aandacht en sympathie hebben voor de criminelen dan voor de slachtoffers.
      Hun werk krijgt voor 90% een surrealistische bijklank: wie klacht neerlegt voorziet best een volle dag paperasserie en stress, alwaar degene die het misdrijf pleegde na twee uur weer op straat rondloopt vooral als het slachtoffer een bleekgezicht is en de dader een getaande.

      Ook de media spelen dat leuke spelletje mee van omgekeerd racisme, bij elke aanslag wordt er in de eerste berichtgeving verklaard ” er zijn X doden en X gewonden” maar het is naar alle waarschijnlijkheid geen terrorisme…”, OH Bravo! wat zijn we blij dat er levens vernietigd worden maar dat de reden niet terreur is…
      Wat nadien blijkt wordt dan ook met een heel brede mantel bedekt, omdat een verrijkende deelgroep van onze maatschappij toch zeker niet getraumatiseerd mag worden dat een broeder de crapuleuze daad stelde.
      De brainwash-dosissen Pasdamalgame worden massaal uitgedeeld en de slachtoffers kunnen verder stikken.

      Dat alles zou kunnen (zou…) opgelost worden, mocht Justitie niet zo vrolijk meer afwijken van wat in de wetten staat.
      Maar ja, de wetten zelf zitten vol gaten, dank zij wie denkt u?
      Dankzij degenen die in naam van de burger wetgeven.

      Een enorme uit de hand gelopen à la tête du client-Justitie dus…

  2. Na een akkefietje dat ik ooit had met een aannemer naast mijn deur zag ik als enige oplossing nog het vredegerecht. Ik ga heel het zaakje niet uit de doeken doen, maar sinds die dag ben ik mijn vertrouwen in het gerecht kwijt. Ook vrienden kennissen en wie het wou horen deed ik mijn verhaal. Niemand verstond waarom de vrederechter die uitspraak gedaan had.

    • je wordt geacht de mensen hun, zonden, fouten, gebreken en misdaden niet voor te houden en hen met schuld te belasten, als de maatschappij zo gemeen gestructureerd werd dat de mens zonder misdaad niet in zijn levensonderhoud kan voorzien, erger dat hij door diezelfde maatschappij tot misdaad gedreven wordt. Het is onzinnig en wreed om als maatschappij van de verdrukten der aarde te verlangen dat ze op het rechte pad blijven.

  3. De grote schuldige is Goedertier… hij heeft “de rechtvaardige rechters” geroofd.

  4. RECHTVAARDIGHEID JUSTITIE ?

    Geachte,
    Levenslang zeer zwaar gestraft en tot de bedelstaf veroordeeld worden zonder iets misdaan te hebben, het kan in België !

    Sta me toe eerst een voorbeeld uit het dagelijks leven te schetsen.
    Twee broers kopen samen een auto op krediet.
    Ze sluiten hiervoor ook onderling een overeenkomst.
    Alles verloopt naar wens tot één van de broers niet meer met de auto wil rijden, zijn aandeel in de afbetaling stopzet, eist dat de andere zijn intussen nieuwe auto mee moet financieren en tot slot nog gelijk krijgt van de vrederechter.
    Wat is de waarde nog van een overeenkomst tussen twee partijen ?

    Te zot voor woorden dacht u ?

    Het gebeurde met een woning!

    Ik kocht in 1994 samen met mijn broer een woning en dit in tontine.

    Wij renoveerden deze woning tot het in werkelijkheid een tweewoonst werd met gemeenschappelijke delen. Ieder had zijn living, keuken en badkamer. De keuze voor de aankoop in tontine, ondanks het leeftijdsverschil van 13 jaar, om elkaar te beschermen en de nodige zekerheid te bieden.

    In 2005 besluit mijn broer uit onverdeeldheid te treden en daagt mij voor de rechtbank van eerste aanleg in Antwerpen. Het vonnis werd geveld in mijn voordeel. Mijn jongste broer verlaat hierop zijn woongedeelte en staakt alle afbetalingen van de hypotheek en ander lasten eigen aan de woning.

    Een vrederechter stelt later vast (ter plaatse met veel machtsvertoon) dat wij niet samenwoonden maar, net zoals in een appartementsgebouw met elk ons eigen woongedeelte hebben.
    Toch voerde hij een arrest uit zoals een ééngezinswoning!

    Ik werd verplicht door de vrederechter maandelijks een vergoeding van € 625 aan mijn broer en andere lasten eigen aan de woning alleen te betalen die met de noorderzon verdwenen is.

    Ik ga in beroep tegen deze onrechtvaardige uitspraak (eerste aanleg Antwerpen) en hoor daar mijn straf bevestigen.

    Ook Cassatie brengt geen soelaas.

    In Straatsburg heeft men helemaal geen oren naar mensenrechten.
    Onontvankelijk was hun antwoord.

    Ik start een nieuwe procedure voor de rechtbank van eerste aanleg in Brussel. Daar was wel gehoor en verwezen ze mij naar het Grondwettelijk Hof. Het Grondwettelijk Hof meenden geen schending te zien en spraken ze van “exclusief gebruik van de woonst” terwijl het deel van de jongste broer leeg staat.

    De misère is begonnen in 2005, we zijn nu 2016 en ten einde raad!

    Gelieve te noteren dat er geen enkele rechter geweest is die ook maar één vraag stelde, dat wat het recht op verhoor betreft …
    Misdadigers krijgen alle kansen zich te verantwoorden, zij worden wel gehoord.

    Ondertussen ben ik al meer dan € 100.000 kwijt aan erelonen van advocaten en vooral de vergoedingen richting jongste broer die slapend rijk wordt.
    Fiscaal zijn deze inkomsten voor hem onbelast en ik kan ze niet in mindering brengen. Als ik één maal niet betaal staat de deurwaarder aan de woning.

    Ik moet het nu al die jaren stellen met minder dan een levensminimum dankzij de uitspraak van de vrederechter.
    Mijn jongste broer heeft dus de investering van zijn leven gedaan.

    Daar waar ik recht zocht kreeg ik een levenslange geldstraf te betalen aan mijn broer die bij mijn overlijden de tweewoonst ook volledig in handen zal krijgen.

    Kan men in deze omstandigheden nog spreken van een rechtvaardig justitiebeleid ?

    Wie helpt mij uit deze nachtmerrie ?

    Aan allen die mijn brief gelezen hebben vriendelijke groeten.

    Herman Scherpereel
    Berkenstraat 9
    2850 Boom

Reacties zijn gesloten.