4 gedachten over “Te voet door Vlaanderen: Donk 1966”
39000 duitse soldaten begraven in Lommel? Zo, dat weet ik ook weer.
39.000 gesneuvelde bandieten is nog véél te weinig (zelfs ook nog deze van in Langemark erbij). Het was niet voor niks dat de Walen, met de doodsschrik nog in ‘t hart toén zegden: “Quel affaire à Liedge*… toutes les femmes sont grosses” *) Liège (Luik) werd indertijd in plat-wallon uitgesproken, Het toenmalige “Herrenvolk” is plunderend, brandstichtend, verkrachtend en moordend door de Waalse bewoonden gebieden getrokken. (vandààr dat àlle nog-vruchtbare vrouwen met een “duits tonnetje” liepen) —> geen ènkele soldaat is ervoor “nog maar” berispt geweest, integendeel: Hoé méér schrik de vijanden voor de “feldgrauen” hadden, des te vlugger die bandieten vorderden op hun weg “nach Paris”. “Zjuust is zjuust”, doch hun zonen in 1940 waren bij hun overrompeling toch “aan de vriendelijke kant” tegenover de burgerij
Fikken, er liggen op het soldatenkerkhof in Lommel, om precies te zijn 39.102 militairen begraven. Of alle 39.102 gesneuvelden “bandieten” waren, laat ik aan uw oordeel over. Er liggen ‘slechts’ 542 militairen begraven die sneuvelden in WO I, de overgrote meerderheid zijn gesneuvelden uit WO II.
Een uitgegeven brochure van de’ Militaire commissie tot onderzoek van overtredingen van het oorlogsrecht’, uitgegeven te Berlijn op 10 april 1915 en ondertekend door de raadsheer van het hooggerechtshof Dr. Wagner, zal u vermoedelijk veel genoegen bezorgen daarin vindt u de door de Walen gepleegde feiten op Duitse ulanen. De ergste kwamen voor in Monceau sur Sambre, Bazancourt, Malmaison, Hervé en Verviers. Daar werden bij de ulanen de ogen uitgestoken, werden ze aan handen en voeten gebonden en half verbrand onder stro gevonden, aan bomen vastgebonden en met lange spijkers door beide ogen daaraan vastgenageld, andere ulanen werden dan weer de keel overgesneden. In Luik, Dinant en andere plaatsen kregen ze alleen maar een kogel door de kop, de borst of het onderlijf. Een heel vermakelijke brochure voor wie van dergelijke zaken houdt. Wat wel iets te overdreven was, vind ik, dat paarden hun tongen werden afgesneden of nog aan een klein restje vlees in hun mond hingen. Op die manier werd verhinderd dat ze meegenomen werden door de ulanen.
39000 duitse soldaten begraven in Lommel? Zo, dat weet ik ook weer.
39.000 gesneuvelde bandieten is nog véél te weinig (zelfs ook nog deze van in Langemark erbij).
Het was niet voor niks dat de Walen, met de doodsschrik nog in ‘t hart toén zegden: “Quel affaire à Liedge*… toutes les femmes sont grosses”
*) Liège (Luik) werd indertijd in plat-wallon uitgesproken,
Het toenmalige “Herrenvolk” is plunderend, brandstichtend, verkrachtend en moordend door de Waalse bewoonden gebieden getrokken. (vandààr dat àlle nog-vruchtbare vrouwen met een “duits tonnetje” liepen) —> geen ènkele soldaat is ervoor “nog maar” berispt geweest, integendeel: Hoé méér schrik de vijanden voor de “feldgrauen” hadden, des te vlugger die bandieten vorderden op hun weg “nach Paris”.
“Zjuust is zjuust”, doch hun zonen in 1940 waren bij hun overrompeling toch “aan de vriendelijke kant” tegenover de burgerij
Fikken, er liggen op het soldatenkerkhof in Lommel, om precies te zijn 39.102 militairen begraven.
Of alle 39.102 gesneuvelden “bandieten” waren, laat ik aan uw oordeel over.
Er liggen ‘slechts’ 542 militairen begraven die sneuvelden in WO I, de overgrote meerderheid zijn gesneuvelden uit WO II.
Een uitgegeven brochure van de’ Militaire commissie tot onderzoek van overtredingen van het oorlogsrecht’, uitgegeven te Berlijn op 10 april 1915 en ondertekend door de raadsheer van het hooggerechtshof Dr. Wagner, zal u vermoedelijk veel genoegen bezorgen daarin vindt u de door de Walen gepleegde feiten op Duitse ulanen.
De ergste kwamen voor in Monceau sur Sambre, Bazancourt, Malmaison, Hervé en Verviers. Daar werden bij de ulanen de ogen uitgestoken, werden ze aan handen en voeten gebonden en half verbrand onder stro gevonden, aan bomen vastgebonden en met lange spijkers door beide ogen daaraan vastgenageld, andere ulanen werden dan weer de keel overgesneden. In Luik, Dinant en andere plaatsen kregen ze alleen maar een kogel door de kop, de borst of het onderlijf.
Een heel vermakelijke brochure voor wie van dergelijke zaken houdt.
Wat wel iets te overdreven was, vind ik, dat paarden hun tongen werden afgesneden of nog aan een klein restje vlees in hun mond hingen. Op die manier werd verhinderd dat ze meegenomen werden door de ulanen.