Kaaiman, Koen Meulenaere, aan het woord over de lontman Vrhfstdt in ‘Tropili‘:

Koen Meulenaere: “Net als de Syriërs en de Oekraïners zouden dus ook de Libiërs, en niet vergeten de Belgen, wat meer dankbaarheid mogen betonen aan hun grote redder die alles snel en efficiënt ten goede heeft gekeerd. Bijna zo snel en efficiënt als hij zijn eigen inkomsten naar stratosferische hoogten heeft gestuwd.”

Mocht u nog ergens in de wereld een broeihaard van geweld kennen, eventueel een dorpje waar ze niet in peis en vree leven, Meensel-Kiezegem of zoiets, bel dan Guy Verhofstadt. SOS Peace. Is blijkbaar ook in Libië de problemen gaan oplossen, dat was ons ontgaan. Dus niet alleen in Oekraïne en Syrië heeft hij vrede en welvaart gebracht, samen met de notionele intrestaftrek en de burgerreferenda, maar ook bij de erfgenamen van kolonel Kaddafi. Die hij als premier met de grootst mogelijke egards in Brussel heeft ontvangen, over de rode loper met een militaire erewacht. Daarna breed lachend op de canapé met die massamoordenaar, vrolijke vrolijke vrienden.

Koen Meulenaere: “Daarna breed lachend op de canapé met die massamoordenaar, vrolijke vrolijke vrienden.”

Daar bestaan zeer gênante foto’s van. Google gewoon even ‘Verhofstadt Kaddafi foto’s’ en ze staan voor uw neus. Dat is nog wel wat anders dan Jan Jambon en Theo Francken. En voor u denkt dat Karel De Gucht met afschuw de hand van die despoot drukt: Karel kijkt altijd zo. Denkelijk hoopte het Joenk eens aan de rol te mogen met de beruchte vrouwelijke lijfwachten van de woestijn-DSK, maar die had ze ook die avond allemaal zelf nodig. In de Winkler Prins staat ‘Libië’ niet toevallig net achter ‘libido’.

De kolonel had veel geluk dat Jade toen nog niet in de stiel zat, of hij was er zo gemakkelijk niet vanaf gekomen als nu.

Koen Meulenaere: “Denkelijk hoopte het Joenk eens aan de rol te mogen met de beruchte vrouwelijke lijfwachten van de woestijn-DSK, maar die had ze ook die avond allemaal zelf nodig.”

Toen Kaddafi op democratische wijze was vermoord, brak in het met onze, vooral morele, steun bevrijde land de totale chaos en anarchie uit. Zoals overal waar we ons met onze superieure westerse moraliteit gaan moeien. We helpen de dictator omvergooien, en daarna laten we de mensen aan hun lot over en zijn ze honderd keer slechter af dan voordien. Syrië, Oekraïne en Kortrijk zijn de jongste van tientallen voorbeelden uit dat genre.

Koen Meulenaere: “Niet alleen in Oekraïne en Syrië heeft hij vrede en welvaart gebracht, samen met de notionele intrestaftrek en de burgerreferenda, maar ook bij de erfgenamen van kolonel Kaddafi.”

Zodra de eerste kogel fluit, zijn lafhartige opruiers als Bart Somers of Guy Verhofstadt in geen wegen meer te bekennen. Wie zat vorige week in Oekraïne, aan het oostfront, een oude traditie van zijn partij getrouw? Mark Demesmaeker. Mocht op de VRT-radio een Robin Ramaekerske doen: ‘De raketten fluiten hier om onze oren’, riep de Mark, die in werkelijkheid een Duvel zat te drinken op een zonovergoten terras op het Leninplein in Kramatorsk. Moet binnenkort in het Witte Huis aan Joe Biden gaan uitleggen hoe ze in Halle het separatisme hebben onderdrukt: Werenfried Witse.

Veronderstel even dat u in Libië zou zijn geweest om er te proberen een stabiel regime op de rails te zetten, dan zwijgt u daar gezien de feiten toch in alle talen over? Niet eens met een geweer op de borst geeft u toe ooit in de buurt van Tripoli of Tropili te hebben verbleven. Verhofstadt wel. Net voor hij in Bastenaken in een oldtimer van start ging in de Race of the Bulge, publiceerde hij in De Morgen een opiniebijdrage om ons erop te wijzen dat hij al in mei 2013 naar Tripoli was gevlogen om de arme Libiërs de steun van e Europese Unie toe te zeggen. Mogelijk zou hij hen ook wapens leveren, hij wist er nog liggen in de kelder van het paleis van zijn goede vriend de kolonel. Daarna is hij er niet meer gesignaleerd.

Net als de Syriërs en de Oekraïners zouden dus ook de Libiërs, en niet vergeten de Belgen, wat meer dankbaarheid mogen betonen aan hun grote redder die alles snel en efficiënt ten goede heeft gekeerd. Bijna zo snel en efficiënt als hij zijn eigen inkomsten naar stratosferische hoogten heeft gestuwd.

Koen Meulenaere
bron: De Tijd, 25.02.2015. p. 14 – Geleend bij De Vierde Onmacht