Een lied, een graf van een onbekende soldaat

A WWI soldier's lost music is now being performed – and it's ...

Op 7 juni 1916 viel soldaat Ernst Brockmann in Verdun, slechts enkele weken nadat hij dit melancholiek lied, “Bald allzubalde”, geschreven had. Het is een berustende voorspelling van zijn eigen lot.

De video toont het verhaal van Patricia Hammond die in een oud liederenboek het lied ontdekte en op zoek ging naar de auteur. Hij werd gevonden, opgegraven en kreeg na zoveel jaren een graf met zijn naam. Niet langer een onbekende soldaat. (…)

Bald allzubalde
Einsam im Walde blüht wohl ein Blümlein rot,
Bald, allzubald bin ich tot,
Bald, allzubalde

Fleugt wo ein Stückchen Blei, nimmt mir mein Sorgen
Mir ist halt einerlei: heut’ oder morgen

Weit, wo das Tal hinab graben drei Spaten,
Graben ein Kühles Grab für ein Soldaten

Drüben im Dämmerschein, allwo im Städtchen
Weint wo im Kämmerlein irgendein Mädchen

Blüht wohl ein Blümlein rot einsam im Walde,
Balde, gar bald bin ich tot,
Bald, allzubalde

Vertaling: Binnenkort, heel binnenkort… Eenzaam in het bos bloeit een rood bloempje… Binnenkort, heel binnenkort ben ik dood. Binnenkort. Vliegt er een stukje lood, neemt me mijn zorgen. Het is mij eender: vandaag of morgen…. Verder, in het dal, graven drie spaden, graven een koel graf voor een soldaat… Daar, aan de andere kant, in de vallende duisternis, in een stadje, weent een meisje in haar kamertje… Bloeit er een rood bloempje eenzaam in het bos… Binnenkort, heel binnenkort ben ik dood. Binnenkort.