De titel voor het wekelijks verslag van pater Daniël is vandaag enigszins misleidend, want de eerwaarde pater verblijft momenteel in de Norbertijnerabdij te Postel in de Kempen.  Enkele sfeerbeelden die u misschien inspiratie voor een uitstapje geven:

Goede Vrienden,

Wanneer ik aankondig geen uitgebreid bericht te sturen, weten sommigen al dat ik op stap ben. Ondertussen ben ik voor een week in de  abdij van Postel om afspraken te maken voor de uitgave van een boek waaraan ik vele jaren samen met enkele medici  gewerkt heb. Het boek zou in de lente  op de markt komen. Meer hierover later. Je krijgt dus, zoals aangekondigd, deze en volgende week geen uitgewerkt bericht over de Syrische oorlog.

Zondag 15 januari zal ik in de eucharistie aanwezig zijn in de abdijkerk te Postel om 10.00 u. Daarna is er voor ieder die wil gelegenheid om een tas koffie te drinken en kunnen we  familie, vrienden en kennissen ontmoeten. Woensdag 18 januari is er een ontmoeting met enkele Nederlandse kamerleden van de commissie van buitenlandse zaken o.l.v. de heer Pieter Omtzigt, samen met geïnteresseerde pers (ik moet nog een chauffeur vinden).  Donderdag 19 januari ben ik ’s avonds (19.30  u -21.30 u) te gast in de Augustijnerkerk, Tramstraat 37 te  Nl 5611 CR EINDHOVEN, waar ik o.m.onze Syrische Nederlander Guryas Zaghtiti, voorzitter van Hand in Hand voor Syrië hoop te ontmoeten. Deze  vereniging levert schitterend werk voor de hulpverlening aan de bevolking van Syrië. De meeste containers die bij ons nu toekomen, komen van hen.  En zo loopt mijn kort verblijf ten einde. In de zomer hoop ik voor wat langere tijd te kunnen terugkeren.

P. Daniel

Vrijdag 13 januari 2017

Even thuis

Dinsdagmiddag celebreerden we de eucharistie, aten samen en ik  vertrok uit het klooster Mar Yakub naar Damascus waar ik bij de familie  Sroer ontvangen werd. Ze zorgden voor de nodige  versnaperingen. “Of er nog problemen met het water waren?”  Een klein beetje” was het antwoord. Wat dat betekende, weet ik niet want er kwam gewoon water uit  het kraantje. Ondertussen weten we dat “de humanitaire (?) NGO” van de  “Witte [S]Helmen” een van die misdadige organisaties is die  voor de verschrikkelijke ramp van de  waterbezoedeling voor 5,5 miljoen mensen in Damascus gezorgd heeft. En Frankrijk heeft krampachtig gepoogd om hen als kandidaat aan te wijzen voor de Nobelprijs voor de vrede! We hebben vroeger al aangetoond hoe zij in feite handlangers zijn van de  terroristen en nu hebben we weer een bewijs. Het westen zou hen graag voorstellen als de helden die de slachtoffers van “het regime” ter hulp snellen. Wat een leugen.

Na een tijd daagde een chauffeur op om me naar Beiroet te brengen. Ondertussen was het 2°, dus niet eens  vriesweer.  De Syrische grens en dan de Libanese grens oversteken vraagt altijd veel tijd en geduld. Aan de Libanese grens deed het deugd na jaren weer een foto te zien van een president. Libanon heeft eindelijk een goede christen (maroniet) president: Michel Aoun.

We rijden Libanon in en er werd halt gehouden op een plein waar een grote drukte heerste. Vele chauffeurs lieten kettingen aan hun banden aanbrengen en onze chauffeur wilde het zelfde. Ik begreep het niet goed want ondertussen was het ruim 5°. Nadat we echter enkele kilometers geklommen waren lag er een pak sneeuw langs de weg, hoewel de weg zelf open was. Op de bergen rondom ons lag er een massa sneeuw. Zodra we weer daalden was de sneeuw verdwenen. In Damascus was de kerstversiering bijna helemaal verdwenen  maar in Libanon waren er op verschillende plaatsen nog volop kerstlichtjes. En zo kwamen we in de  luchthaven van Beiroet. We hadden er voor gekozen om rechtstreeks naar de luchthaven te rijden en daar de nacht in de cafetaria te internetten, te lezen en te slapen (waardoor ik dan wel voor twee dagen als geradbraakt was). Dat leek me in deze onvoorspelbare wintertijd  het veiligste. Ik wilde mijn vliegtuig van woensdagmorgen niet missen. Veilig en op tijd kwamen we in Zaventem toe, al hebben we deze keer uren moeten wachten vooraleer we ons koffer gevonden hadden.

Rusland herdenkt 1917

De orthodoxe patriarch Kyrill van Moskou wil lessen trekken uit de Russische revolutie van 1917. Het is geen viering van een honderdjarige tragedie maar een bewust herdenken, er over nadenken en bidden opdat dezelfde vergissingen niet opnieuw begaan zouden worden.

Rusland leert rouwen om zijn verleden en neemt verantwoordelijkheid voor zijn toekomst. Europa moet er nog aan beginnen!

Daniël

Nvdr: De bruggetjes en de videobeelden werden door onze redactie bijgevoegd.