Die voorstelling doet me denken aan het “rad van fortuin” met Walter Krapiljauw. De jackpot en beurtverlies ontbreken nog !
Als die marokkaanse in die club toegelaten wordt dan zal er snel vuurwerk volgen, niet uit vreugde maar uit wzlging. Wij willen geen allochtonen in de publieke sector, punt. Bezitters van dubbele nationaliteit zijn en blijven allochtonen.
Zuhal Demir is een Koerdische. Voor het overige vind ik dat ze beter de rechten van de Koerden in Turkije kan gaan verdedigen ipv langzaam maar zeker hun belangen hier te promoten.
Ik had nochtans graag eens iemand als Meyrem Almaci op Justitie gehad. Veel kunnen we er niet aan verliezen, want een grotere puinhoop als wat wij Belgen ervan gemaakt hebben kan eenvoudig niet.
Hoe? Is zij dan geen belg?
“Belg” zal ze wel zijn, op een nationaliteitje meer of minder steekt het trouwens niet… maar of ze ook Vlaams-nationaliste is, is een ander paar mouwen.
We hadden het niet over dagdromen
Wij zijn de spruiten uit liefde gemaakt…
Wij zijn de spruiten uit liefde gemaakt, meestal in het donker of met het licht uit…
Geboren in de jaren 1940- 1960 , of sommigen (die nog taaier zijn) nog iets vroeger. Die nog meer onze kluit Aarde trouw zijn……
Wij waren de sterken uit de jaren ’40 , 50 en 60 Vooreerst hebben wij een normale geboorte overleefd, met moeders die rookten, en of dronken gedurende hun zwangerschap.
Zij namen aspirines, aten vinaigrettesaus, mayonaise en desserten en zij werden niet getest op suikerziekte of cholesterol. En na dat trauma werden wij op onze buik te slapen gelegd in kinderbedden geverfd met mooie blinkende loodverf.
Er waren geen kindersloten op de deuren en als wij met de fiets reden hadden wij basketbalpetten op en geen helmen.
Als baby of kind reden wij mee op de schoot van moeder in auto’s zonder gordels, noch kinderstoelen of opblaasbare kussens.
In de bak van een camionnette zitten, of op het paard van Boer Zutter, op een zonnige dag, was altijd een belevenis en iets héél speciaal.
Wij dronken putwater of water van de kraan en geen water uit een plastic fles.
Wij aten taartjes, wit brood, echte boter, spek met eieren en beukennootjes en walnoten die al op de grond lagen.
Wij dronken warme chocolademelk met echte suiker erin. We hadden geen last van obesitas. WAAROM ?
Omdat wij steeds buiten speelden. Daarom!! Wij verlieten de woning ’s morgens vroeg om naar school te FIETSEN (er waren toen geen moeders die ons met de auto even konden brengen), of om heel de dag te spelen in de frisse lucht en dit op voorwaarde dat we ‘s avonds bij donker thuis waren. (of als de straatverlichting begon te branden) Onze ouders wisten helemaal niet waar we uithingen. We hadden geen gsm maar we hadden ook Dutroux nog niet meegemaakt.
We hadden “vuile kleren om te spelen” en “schone kleren” om op bezoek te gaan.
Wij hadden uren nodig om ons speelgerief zelf te maken.
Wij hadden geen Playstations, Nintendos, X-box, iPod enz. Er waren geen videospelen, geen 150 tv kanalen, geen videofilms of Dvd’s geen stereoketens.
Voor 18 uur keek je alleen naar het ‘testbeeld’ Er waren geen computers of internet. WIJ HADDEN NOG VRIENDEN en wij gingen buiten om met hen te spelen.
Wij vielen uit bomen, sneden ons, braken af en toe een arm, been of een tand, We gingen appels en peren “plukken” en er waren daar geen gerechtelijke vervolgingen voor, om iemand daarvoor de schuld te geven. Als we dan toch gepakt werden, dan kregen we een pak slaag en thuis hielden wij wijselijk onze mond.
Wij kregen voor onze 12de verjaardag een grote fiets, speelden met stokken als degen, een deksel van de vuilbak als schild, katapulten, slingers, boog en rieten pijlen met vooraan een grote nagel… We maakten van oude messen, goede werpmessen en oefenden ons op een boomstam of een oude vogelpikdoel uit het café. Ondanks dat men ons vertelde dat wij ons ogen konden verliezen of ons gingen kwetsen met die dingen hebben wij dat allemaal overleefd.
Wij reden met de fiets of gingen te voet tot aan de woning van een vriend en gingen gewoon langs achter binnen.
Wij waren er van harte welkom en schoven soms mee aan tafel voor het middagmaal. Het idee dat onze ouders ons uit de gevangenis dienden te halen, was absurd, dat bestond gewoon niet. Zij waren Met en Voor de wet, en Met de leraars. Als we op school een straf kregen, kregen we thuis nog eens extra straf erbij!
Onze generaties hebben enkele van de beste ondernemers, denkers en uitvinders van alle tijden en van heel de wereld voortgebracht. Deze jaren brachten een explosie van nieuwigheden en nieuwe ideeën.
Wij hadden de vrijheid om te proberen, de schrik voor het falen, het succes en de verantwoordelijkheid die er mee gepaard ging. Wij hebben geleerd om dat te beheersen en om daar mee om te gaan.
Als U één van hen bent? PROFICIAT!
Misschien wilt U dit delen met anderen die het geluk hebben gehad groot te worden voor dat de advocaten en politici alles kwamen regelen en reglementeren? Wat was het leven mooi, simpel en helder. Soms wat ruw maar klaar en duidelijk maar mét regels en wat waren we gelukkig!
Die voorstelling doet me denken aan het “rad van fortuin” met Walter Krapiljauw. De jackpot en beurtverlies ontbreken nog !
Als die marokkaanse in die club toegelaten wordt dan zal er snel vuurwerk volgen, niet uit vreugde maar uit wzlging.
Wij willen geen allochtonen in de publieke sector, punt.
Bezitters van dubbele nationaliteit zijn en blijven allochtonen.
Zuhal Demir is een Koerdische. Voor het overige vind ik dat ze beter de rechten van de Koerden in Turkije kan gaan verdedigen ipv langzaam maar zeker hun belangen hier te promoten.
Ik had nochtans graag eens iemand als Meyrem Almaci op Justitie gehad. Veel kunnen we er niet aan verliezen, want een grotere puinhoop als wat wij Belgen ervan gemaakt hebben kan eenvoudig niet.
Hoe? Is zij dan geen belg?
“Belg” zal ze wel zijn, op een nationaliteitje meer of minder steekt het trouwens niet… maar of ze ook Vlaams-nationaliste is, is een ander paar mouwen.
We hadden het niet over dagdromen
Wij zijn de spruiten uit liefde gemaakt…
Wij zijn de spruiten uit liefde gemaakt, meestal in het donker of met het licht uit…
Geboren in de jaren 1940- 1960 , of sommigen (die nog taaier zijn) nog iets vroeger.
Die nog meer onze kluit Aarde trouw zijn……
Wij waren de sterken uit de jaren ’40 , 50 en 60
Vooreerst hebben wij een normale geboorte overleefd,
met moeders die rookten, en of dronken gedurende hun zwangerschap.
Zij namen aspirines, aten vinaigrettesaus,
mayonaise en desserten en zij werden
niet getest op suikerziekte of cholesterol.
En na dat trauma werden wij op onze buik
te slapen gelegd in kinderbedden
geverfd met mooie blinkende loodverf.
Er waren geen kindersloten op de deuren
en als wij met de fiets reden hadden wij
basketbalpetten op en geen helmen.
Als baby of kind reden wij mee
op de schoot van moeder
in auto’s zonder gordels,
noch kinderstoelen of opblaasbare kussens.
In de bak van een camionnette zitten,
of op het paard van Boer Zutter,
op een zonnige dag,
was altijd een belevenis
en iets héél speciaal.
Wij dronken putwater
of water van de kraan
en geen water
uit een plastic fles.
Wij aten taartjes, wit brood, echte boter,
spek met eieren
en beukennootjes
en walnoten die al op de grond lagen.
Wij dronken warme chocolademelk
met echte suiker erin.
We hadden geen last van obesitas.
WAAROM ?
Omdat wij steeds buiten speelden.
Daarom!!
Wij verlieten de woning ’s morgens vroeg
om naar school te FIETSEN
(er waren toen geen moeders die ons met de auto even konden brengen),
of om heel de dag te spelen in de frisse lucht
en dit op voorwaarde dat we
‘s avonds bij donker thuis waren.
(of als de straatverlichting begon te branden)
Onze ouders wisten helemaal niet waar we uithingen.
We hadden geen gsm maar we hadden ook Dutroux nog niet meegemaakt.
We hadden “vuile kleren om te spelen”
en “schone kleren” om op bezoek te gaan.
Wij hadden uren nodig
om ons speelgerief zelf te maken.
Wij hadden geen
Playstations, Nintendos, X-box, iPod enz.
Er waren geen videospelen,
geen 150 tv kanalen, geen videofilms of Dvd’s
geen stereoketens.
Voor 18 uur keek je alleen naar het ‘testbeeld’
Er waren geen computers of internet.
WIJ HADDEN NOG VRIENDEN
en wij gingen buiten om met hen te spelen.
Wij vielen uit bomen, sneden ons,
braken af en toe een arm, been of een tand,
We gingen appels en peren “plukken”
en er waren daar geen gerechtelijke vervolgingen voor,
om iemand daarvoor de schuld te geven.
Als we dan toch gepakt werden,
dan kregen we een pak slaag en
thuis hielden wij wijselijk onze mond.
Wij kregen voor onze 12de verjaardag een grote fiets,
speelden met stokken als degen, een deksel van de vuilbak als schild,
katapulten, slingers, boog en rieten pijlen met vooraan een grote nagel…
We maakten van oude messen, goede werpmessen
en oefenden ons op een boomstam
of een oude vogelpikdoel uit het café.
Ondanks dat men ons vertelde
dat wij ons ogen konden verliezen
of ons gingen kwetsen met die dingen
hebben wij dat allemaal overleefd.
Wij reden met de fiets of gingen te voet
tot aan de woning van een vriend en gingen gewoon
langs achter binnen.
Wij waren er van harte welkom
en schoven soms mee aan tafel voor het middagmaal.
Het idee dat onze ouders ons uit de gevangenis
dienden te halen, was absurd, dat bestond gewoon niet.
Zij waren Met en Voor de wet, en Met de leraars.
Als we op school een straf kregen,
kregen we thuis nog eens extra straf erbij!
Onze generaties hebben enkele van de beste ondernemers, denkers en uitvinders
van alle tijden en van heel de wereld voortgebracht.
Deze jaren brachten een explosie van nieuwigheden en nieuwe ideeën.
Wij hadden de vrijheid om te proberen,
de schrik voor het falen,
het succes en de verantwoordelijkheid
die er mee gepaard ging.
Wij hebben geleerd om dat te beheersen
en om daar mee om te gaan.
Als U één van hen bent?
PROFICIAT!
Misschien wilt U dit delen met anderen
die het geluk hebben gehad groot te worden
voor dat de advocaten en politici
alles kwamen regelen en reglementeren?
Wat was het leven mooi, simpel en helder.
Soms wat ruw maar klaar en duidelijk
maar mét regels
en wat waren we gelukkig!