Samu social (Parijs): twee derde gehuisveste daklozen zijn illegalen
Samu social, een Franse organisatie die ngo’s groepeert die kwetsbare en dakloze mensen helpt (en niet te verwarren met ‘onze’ Franstalige organisatie in Brussel), bestond in november 30 jaar. Het Franse dagblad La Croix besteedde onlangs aandacht aan de 3 decennia werking van Samu social. De opvang van daklozen stond en staat centraal, in het ganse land schoten afdelingen als paddenstoelen uit de grond.
Het dagblad overschouwde de jarenlange werking. Een eerste vaststelling: het aantal mensen zonder een dak boven het hoofd neemt jaar na jaar toe in Frankrijk. Tweede vaststelling: In de regio ïle-de-France is de hotel-accomodatie die wordt ingezet als opvang voor daklozen goed voor de helft van de volledige opvang van daklozen (maar die accommodatie moet natuurlijk worden betaald). In de jaren ’90 van de vorige eeuw telde men in Parijs tussen 9.000 en 10.000 daklozen – het aantal is intussen fors toegenomen.
Sociale druk van migranten wordt steeds groter
Het profiel van de dakloze evolueerde even drastisch de voorbije 30 jaar, aldus de huidige voorzitter van Samu Social, Alain Christnacht, en is blijven veranderen. Na de bankencrisis zag men meer mensen die hun job waren verloren of die door scheiding of andere problemen zwaar in de financiële problemen waren gekomen. “Het ging niet meer om de klassieke clochard”: steeds meer jongeren, vrouwen, families waren er bij daklozen te vinden.
En nu dus een steeds groter wordende golf van migranten. Christnacht stelt dat “illegalen ongeveer 60 procent uitmaken van de personen die in gans Frankrijk worden gehuisvest door Samu social. Deze verhouding kan in de regio van Parijs gerust opklimmen tot twee derde”. Bij gebrek aan een regularisatie, aldus Christnacht, kunnen deze mensen – “waarvan er vele werken” – niet eens een deftige woning huren.
Ook bij daklozen merkt men dat het aandeel buitenlandse migranten boven proportie stijgt. Hoelang nog tot de sociale welvaartstaat dit niet verder dragen kan? En ziet dan werkelijk niemand, die daar in Parijs aan de knoppen zit, wat er gebeurt?
Peter Logghe