29 december zal altijd de dag zijn waarop onze wereld even stil stond. Drie jaar geleden verliet Ray De Bouvre ons. Ik struinde gisteravond door oude mails en kon even glimlachen bij de herinneringen. Speelse ‘woordenspelerij’: daar was hij een expert in. Dag kameraad.
Golfbrekers
Vlaams-radicale blog: verbonden maar niet aan banden
Gouden momenten,zijn” kostbare” herinneringen !
de momenten van vandaag,zijn de herinneringen van morgen
Het is goed dat onze Ray heel die miserie van Gutmenschen en Fluchtelingen die volgens mij slecht een voorloper is , van wat nog moet komen , niet meer hoeft mee te maken . Dat bedoelt De Katholieke kerk vermoedelijk met de verlossing . Van niks meer weten , het zich niet meer aantrekken , laat den boel maar draaien
Die enkele momenten dat we maar samen geweest zijn waren mooie herinneringen die nooit zullen weggaan voor mij en mijn vrouw.
Gegroet aan Gerda en allen die Angeltjes lief hadden.
Geachte redactie,
Mijn echtgenote en ik zijn bij de gelukkigen die Ray meermaals mochten ontmoeten. Zijn en Gerda hun aanwezig op enkele braadfeesten van het Vlaams Belang Brasschaat zijn ons dierbaar. Ik zal nooit vergeten toen mijn echtgenote een nieuw T bloesje aanhad met meer inkijk dan dat haar lief is, Ray daar op zei (letterlijk) ” awel Nicole, ik vind dat gij een schoon bloeske aanhebt “. Zoals we hem kenden, subtiel en met humor. Een geweldige kerel, groet aan Gerda.
Is dat nu echt zes jaar geleden
Een blog waarnaar ik werd verwezen
Zeker een imker die niet kon schrijven
Ofwel een boer op zoek naar vele wijven.
Ach een jongeling, je weet met zo’ n pet
Dat kon ook niet want ‘senioren’net
Dan maar een gek met lol in prikken
Een fobie waar weinigen op kicken.
Minachting was mijn gevoel
Want tijdverlies voor die foute boel
Doch bij openen van dat blog
Volgden mijn emoties in mijn zog.
Verfrissend, jong van hart en wat een stijl
Die Uilenspiegel volgde wel het pad van Tijl
Zijn angel prikte er op los
Een verschrikking voor de vod en sos.
Vlaanderen zijn bekommernis
Walen mochten fluiten naar ’n compromis
Vlaanderen kan hun land niet zijn
Zijn angel spoot des te meer venijn
Naar emoties verhuld achter nicks
Deelde hij uit zijn stapels tiks
Ray floot wel de hoge tonen
Lolita, Savat, gebruikt om te minnekozen
Wat eens begon als een reflex
Stonden menige iedere dag perplex
En wat meer gebeurt met een rots
Liefde en haat was zijn lot
Gedrevenheid vanaf den beginne
Was voor velen hersenvitamine
Angeltjes, een steun en toeverlaat
Dank voor deze boeiende jaren, Kameraad
Is die tekst van jouw pen, Stradi? Ik wist niet dat jij zo bevlogen was…alweer een duister punt…
V.grtn,
Christina
Een briefje naar een vriend die ik mis.
Heer Ray, een lach of een traan zijn nooit ver weg uit uw teksten, ook een tik of sjot onder de sjokedeize van de rattenvangers van hamelen die ons naar de afgrond voeren, vermond als lyrische proza, is een lust voor mijn en naar ik meen menig ander hartje.
En ja, wat niet met een lach kan gezegd worden kan de waarheid niet zijn.
Daarom haken er zoveel af bij de propagandabladen van het regime. Humor is door de eeuwen heen de strohalm van de machteloze, de manier om het bewind een geweten te schoppen.
Als de regimepers eens een poging voor humor doet lijkt het een verzuurde grimas.,maar ja l’union fait la farce n’est pas
“De mensen” zoals wij zo teder genoemd worden, moeten hun brol niet, dank zij de steekpenningen kunnen beroepshoernalisten een wortel voor onze neus blijven houden, denkende dat we echte ezels zijn, hunne haring bakt niet meer. Telkenmale zo een vod in de papiermand droppen omdat je geen verklaring vindt voor wat er zichtbaar gebeurt in onze gemeenschap, blijkt voor velen irritant en verkwisting van geld en gezondheid.
Dan maar het internet op, en dat is nu eens wat het nomenclatuur irriteert, die verdomde mondige burger. Het liefst zouden ze het internet afschaffen.
De sharia invoeren verdomme en vlug wat, die bloggers zullen wel een toontje lager piepen zonder vingers, wat denken die wel. Alle middelen waren toch goed dacht ik, awel voila, opgelost.
Alle gekheid op een stokje heer Ray , je hebt een virtuele familie opgebouwd, mensen met gezond verstand die, het kon niet anders, mekaar gevonden hebben. De engeltjes van Angeltjes schrijfstijl is een genot en to the point. De miljoenen hits bewijzen dat. Voorlopig zal het regime moeten toekijken en nagels bijten, hopelijk tot hun knokkels.
En zoals al eerder gezegd, je zal flink mee aan de kar getrokken hebben als Vlaanderen onafhankelijk zal zijn.
Begin nu niet te dromen over standbeelden. hé gekkie
Proficiat en op naar nog meer miljoenen hits, die zullen er minder lang over doen, let maar op.
Dag vriend
Stradi
Een Knappe kop dat was Ray, Ik keek alvast naar hem op hoe hij met de pen overweg kon, voor mij begon het allemaal bij De Zielenknijper Jurgen Verstrepen eerst trokken we zo goed als samen aan dezelfde koord maar Ray had het snel begrepen de paria Jurgen Verstrepen had zijn ziel verkocht voor een paar zilverlingen (ik kom deze sukkel nog geregeld tegen en dan steekt de man beschaamd zijn hoofd in de grond), En toen volgde er Angeltjes meer en meer keerde ik per dag terug op de site van Ray jawel Angeltjes. Een woord Prachtig en een groot Mens.
Alles is reeds hier gezegd over het fenomeen “Heer Ray”, het enige dat Fikken nog kan toevoegen… Lacrimosa dies illa. 🙁 🙁 🙁
Wél “uit het zicht”, maar NIET uit het hart, goede Vriend.
Afscheid van Ray van Angeltjes.
Er is vandaag een mens gestorven.
Een vriend die ik in wezen niet kende
maar met wie ik toch verbonden was,
al was het virtueel.
Er is een mens gestorven. Ik voel de leemte
die hij in mijn hart heeft nagelaten
en ik kan en wil nog niet geloven
dat hij er niet meer is, nooit meer zal zijn
en het doet pijn, veel pijn.
Er is vandaag een mens gestorven,
een goeie vriend van velen,
eerlijk en bevlogen, die vriend en ook vijand
met zijn scherpe pen wist te boeien:
een Vlaamse Antwerpenaar in hart en ziel.
Ik leg mijn hoofd. Verslagen omdat hij,
die bewonderenswaardige Vlaming,
vandaag is moeten sterven.
Waarom God, neemt Gij enkel de goeien?
Kristin – 30 december 2012.
Bedankt voor jullie lieve woorden. De leegte zal altijd blijven maar ook het gevoel van trots, liefde en verdriet voor de man die ik zoveel jaren gekend heb en samen een leven heb mee opgebouwd. Ray die van Angeltjes zijn levenswerk gemaakt heeft.
Dag Gerda ,ik mis “de” Ray nog dagelijks.
veel groeten,joos .