Euthanasie wordt in ons land wel vaker “verkocht” als een verworven recht, een humanitaire daad, de preventie van nodeloos lijden of de ultieme maatregel tegen therapeutische hardnekkigheid. Toch wordt de ware agenda achter de invoering van actieve levensbeëindiging in Westerse landen almaar duidelijker. Het gaat hierbij niet om het belang van de patiënt of zelfs zijn/haar recht op zelfbeschikking, maar om…besparing. Medische verzorging kost namelijk een hoop geld en de invloed van het marktdenken op de gezondheidszorg leidt almaar minder tot de juiste humanitaire reflexen.
Zoals het geval was bij Stephanie Packer. Toen de wet op de euthanasie goedgekeurd werd, zag haar verzekeringsmaatschappij het nut van haar kankerbehandeling niet meer in, maakte de rekening op, weigerde terugbetaling en stelde een betaalde zelfmoordassistentie voor.
Assisted-suicide law prompts insurance company to deny coverage to terminally ill California woman