… over de mogelijke concurrentie van het Kremlin in de filmindustrie
Stelling: de Russen willen een film draaien waarin een aanval op Russen gesuggereerd wordt zodat het Russische leger een uitvlucht heeft om Oekraïne binnen te vallen ter verdediging van de bio-Russen in de Donbass. Op de herhaalde vraag welke bewijs hiervan bestaat, krijgt u het vertrouwde riedeltje: “trust us… ”
Journalist legt hem het vuur aan de schenen: hij vraagt “what action?” (welke daden) … verwijzing naar voorgaande uitleg… “you’ve made an allogation...” (u heeft een vermoeden geuit) …. “they might do that…” (zouden kunnen doen)… “have they actually done it?” (hebben zij het daadwerkelijk gedaan?)… “we know what I’ve just said…” (wij wéten dat wat ik zonet verklaard heb)… It’s action you said that they have taken…” “het is iets waarvan u beweert dat zij gedaan hebben maar u geeft geen bewijzen…” ... “what evidence do you have to support the idea that there is some propaganda film in the making… “ (welk bewijs heeft u dat de productie van een propaganda film staaft…)…
“Informatie bekend bij de VSA regering, van de veiligheidsdiensten, die we bekend maken”…
Halsstarrige journalist: herhaalt zijn vraag enkele keren “where is it, where is the information?”…
Niet uit zijn lood te slaan antwoordt de regeringspop : “ik heb u de informatie net gegeven…“
Nieuwe poging van journalist: “waar vind ik die informatie?”
… “Ik heb u die net gegeven; zal ik ze voor u laten uitprinten?”
“Dat is geen bewijs. Dat is wat u beweert. Dat is geen bewijs.”
En dan volgt er een geharrewar waarbij de regeringspop hetzelfde blijft herhalen en de koppige journalist blijft vragen naar het bewijs. Uiteindelijk besluit de regeringspop dat de journalist “blijkbaar het opzet van afschrikking niet lijkt te begrijpen… En… als mocht blijken dat de Russen dit plannetje niet uitvoeren, dan wil dat niet zeggen dat ze het niet van plan waren…” … Daar bovenop krijgt de journalist nog een sneer, waarbij hij quasi als landverrader getypeerd wordt… omdat hij “de VSA, de Britse en andere regeringen niet gelooft” bij verklaringen die slechts op “een goed geloof en een kurken ziel” gebouwd werden.
Blijkbaar is humor nog niet dood in Washington.
Matt Lee is verslaggever van AP – hij herinnerde zich de “informatie over massa vernietigingswapens in Irak”…
Matt Lee werd in het verleden quasi beschuldigd een Russisch trol te zijn.