Ja hoor, de EU en de VN willen en zullen de Syrische bevolking helpen. Zoveel moest blijken uit de sponsorsvergadering in Brussel (25.4.18). Niet heel de Syrische bevolking, ben je gek?. Wie in het door Assad bezet Syrië woont, mag ernaar fluiten. Hadden ze maar zo slim moeten zijn te ‘vluchten’ naar buitenlandse bestemmingen of oorden waar de “gematigde rebellen” hun democratische heerschappij botvieren.
Slippendrager EU. Marionet VN. Netjes aan de Amerikaanse leiband. Tillerson verwoordde het als volgt: “Geen internationale heropbouwhulp voor eender welk gebied onder controle van het Assad regime. Wij (plur.maj.) hebben allen die geïnteresseerd zijn in de toekomst van Syrië bevolen deze marsbevelen te volgen.”
“In de plaats daarvan zullen we internationale hulp aanmoedigen voor de gebieden die onder de controle van de globale coalitie en hun lokale partners van IS bevrijd werden. Als Assad niet meer aan de macht is, zullen de VSA graag de normalisering van de economische betrekkingen tussen Syrië en andere staten aanmoedigen. Tot dan doen wij een oproep aan alle staten de economische druk op Assad vol te houden en Syrië (pas) na een politieke omschakeling (regime change) weer op te bouwen. We gaan ervan uit dat de wens naar een normaal leven en de (economische, politieke, militaire) druk het Syrische volk en individuen uit het regime zal aanmoedigen om Assad tot een aftreden te dwingen.”
Tijdens een conferentie over de heropbouw van Irak in Koeweit op 8.2.18 preciseerde Tillerson de Amerikaanse plannen voor Syrië als volgt: “De VSA en coalitiestrijdkrachten controleren vandaag 30% van het Syrische grondgebied en bijgevolg een groot deel van de bevolking én de Syrische oliebronnen.”
Juist. Chantage onder de vorm van (gemiste) vrijgevigheid.
EU-commissaris Federica Mogherini had de boodschap begrepen. Ook zij verklaarde op 25.4.18 tijdens die bewuste fondsenwervingsontmoeting: “De EU en de internationale gemeenschap zullen zich dan pas engageren voor de heropbouw van Syrië als een politiek proces onder de paraplu van de VN gevormd wordt.” Rusland en Iran kregen een veeg uit de pan: zij moeten hun handen van Syrië houden en Assad de woestijn insturen.
Tot b.g. nobel doel verwezenlijkt wordt zal de EU slechts vluchtelingen in de buurlanden ondersteunen en heropbouwhulp – tot zoals nu gepraktiseerd – slechts aan de Syriërs laten geworden, die in de gebieden der “gematigde rebellen”, in Turkije, in de VSA (… euh?) en in de Koerdische regio, wonen.
Citaat van Mogherini, met een uitgestreken gezicht: “Syrië is geen schaakbord. Syrië is geen politiek spelletje. Syrië hoort aan het Syrische volk. En het Syrische volk moet zelf beslissen over de toekomst van hun land.” Maar… ondanks haar wens voor een ‘democratisch en verenigd Syrië’, is er voor de verkozen president Assad geen plaats in zijn vaderland.
Even uitgestreken: “De EU is geen militaire speler. De EU is een humanitaire speler.” Over de sancties die de EU slaafs volgens de richtlijnen van Washington aan Syrië oplegt heeft ze wijselijk gezwegen. De poco betekenis van ‘humanitair’ is heel iets anders dan in de Van Dale.…
De VSA maken van hun plan voor Syrië geen geheim. De invloed van Rusland en Iran in de regio moet teruggedrongen worden. De inzet van de westerse coalitie onder de leiding van de VSA moet in het Eufraatdal uitgebreid worden. Frankrijk heeft al speciale strijdkrachten naar Syrië gestuurd. Duitsland heeft onder impuls van hun nieuwe buitenminister Maas (dezelfde die in zijn land de openbare meningsuiting aan banden heeft gelegd) duidelijk kant gekozen en volgt de Amerikaanse orders. Sterker: Maas mag nu mee de toekomst van Syrië bepalen “en petit comité” samen met afgevaardigden van VSA, G.B., Jordanië en vanzelfsprekend het Prachtland der Saoedi’s. Volgens hun strategie moet Rusland overtuigd worden Assad te laten vallen opdat het Westen ook mee de lakens kan uitdelen in Syrië. Moest het niet zo triestig zijn, we zouden er mee kunnen lachen… Over het VN-charter, het volkerenrecht, dat verbiedt zich in de aangelegenheden van een soevereine staat te mengen, wordt in alle toonaarden gezwegen.
En zo werd jaren geleden de Amerikaanse “tussenkomst” in het M.O. aangekondigd. We kunnen het niet genoeg herhalen:
Oproep voor hulp in het noorden van Syrië, waar de Ottomanen met hulp van “gematigde rebellen” binnengetrokken zijn, de Koerden verdreven, en waarheen de lieverdjes uit de omgeving van Damascus mochten trekken in ruil voor het neerleggen van de wapens.
De uitspraken en gedachtengang van Tillerson sluiten naadloos aan het regime dat Vietnam indertijd gewassen heeft.
Vroeg of laat laat zo een regime zijn ware gelaat zien. En zeggen dat wij die vroegers als bevrijders ingehaald hebben. Wat zouden bv een Eisenhouwer en een Kennedy van zulk een politiek en militaire agressie gedacht hebben
Ik zou beschaamd zijn.