Negen jaar geleden, op 18.3.2011, schreef Ray op Angeltjes onderstaande bedenking:

Verenigde Naties en Libië

De VN Veiligheidsraad heeft rond half twaalf ‘s avonds onze tijd een resolutie aangenomen die de weg vrij maakt voor militair ingrijpen in Libië. Er waren tien stemmen voor, nul tegen en vijf onthoudingen. Binnen het mandaat valt een no-fly zone en ‘alle noodzakelijke maatregelen’ om burgers te beschermen tegen aanvallen van Moammar Gaddafi, de man die zijn eigen burgers vermoordt.  De Verenigde Naties willen geen bezettingsmacht in Libië. Op het centrale plein in oppositiestad Benghazi steeg gejuich op.

Rusland, China, Brazilië, India en Duitsland onthielden zich van stemming. Frankrijk, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Bosnië en Herzegovina, Gabon, Libanon, Nigeria, Colombia, Portugal en Zuid-Afrika stemden voor.

Wat er ook van zij, de Libische toestand zal een stroom vluchtelingen op gang brengen die hun strijd veilig verder zullen zetten vanuit Europa, dat machteloos elke invasie ondergaat. 

Vervang Libië door Syrië, Gaddafi door Assad… de geschiedenis herhaalde zich met alle bekende catastrofale gevolgen. Wanneer gaat het westen nu eens leren met hun poten van andere landen te blijven?