We hebben jaren geleden de twee video’s “Antwerpen Teruggespoeld” gekocht, kunnen die al langere tijd niet bekijken wegens onvoldoende technische kennis (bij de huidige gebruiksaanwijzingen heeft men een technische gids en verklarend woordenboek nodig) om aan te sluiten via de moderne apparatuur en de videospeler, en zijn sindsdien op zoek naar YT-beelden. Toevallig vonden we die vandaag. We hebben de indruk dat er serieus in geknipt is, maar kunnen dit vermoeden niet staven vermits onze twee video’s hier gewoon liggen stof te vergaren.
Veel plezier … of innige deelneming … bij het bekijken. Sint Anneke, het Noordkasteel, de kaaien, het Statiekwartier, de dokwerkers, de natiepaarden, de petrol, de grote sluizen, de afbraakwoede der monumenten (… we kunnen ons nog steeds kwaad maken over het verdwijnen van het Jeugdtheater, het Tolhuis, de afbraak van de 1ste en 4de wijk… e.d. – in de plaats kwam het openluchtmuseum Middelheim, dat we uit protest nog nooit bezocht hebben ), de jarenlange stellingen rond onze Toren met zijn beiaard… waarmee we bij Jo Haazen beland zijn (1u13)
Jo Haazen. Eén van Vlaanderens Groten. Toen wij in september 2019 een oude droom gestalte gaven door deel te nemen aan een boottocht van Moskou naar Sint Petersburg, een zgn. Wolgacruise, kregen wij van onze gids in Sint Petersburg de vraag of heel het land b niet onnoemelijk trots is op die man… Hier in het land b? In het buitenland wordt de gemeenschapszin van dit land overschat; dat ligt in hoofdzaak aan de uitgestreken gezichten van de regeringsleiders die het land b nog altijd als één aaneengesloten blok verkopen.
In Antwerpen en Mechelen, ja, dààr kent men Jo Haazen. In april 2017 schreef Jan Smets op Mechelen blogt:
Jo Haazen gaf Sint-Petersburg haar beiaard terug. Zo kan de Sint-Petrus en Pauluskathedraal op het Hazeneiland in de Nevadelta weer zingen. En het lied klinkt mooi over de stad aan de Finse Golf. Peter de Grote – de stichter van deze verbazingwekkende metropool – zou tevreden zijn….
… Vladimir Poetin is geboren Petersburger en blij met de nieuwe beiaard schreef hij onze voormalige stadsbeiaardier Haazen: “Na lange afwezigheid in Sint-Petersburg weerklinkt weer een uniek muziekinstrument dat de inwoners bekoort. Ik bedank de initiatiefnemers voor het vrijgevige gebaar dat getuigt van hoogachting en liefde voor onze stad!”…
Lees vooral heel het beschouwend artikel (met prachtige foto’s) over het rijkgevulde leven van Jo Haazen, over zijn carrière: vanaf 1968 stadsbeiaardier in Antwerpen, vanaf 1980 in Mechelen waar hij tevens directeur van de beiaardschool werd. Hij kon niet bevroeden dat hij in Mechelen in ongenade zou vallen omwille van de beiaard in Sint Petersburg. We citeren:
“Toen ik in 2004 op pensioen ging, ben ik naar Sint-Petersburg verhuisd. De stad leerde ik in 1986 kennen – als toerist. Aan de voet van deze kathedraal waarvan we nu in de toren staan, zag ik klokken met Nederlandse opschriften. Deze toren moest wel een beiaard gehad hebben. Ik heb er opzoekwerk naar gedaan, en ik kreeg een idee. Ik wou Sint-Petersburg opnieuw een beiaard geven. En dat moest misschien wel kunnen tegen het 300-jarig bestaan van de stad. Het werd een groots internationaal project. 355 sponsors legden geld bij mekaar om dit te realiseren. Het werd het mooiste geschenk voor de jubilerende stad!”
En dan klonk voor het eerste de nieuwe beiaard, met Jo Haazen en zijn Russische studenten aan het klavier… 500 politieke landgenoten zakten af naar Sint Petersburg voor de inhuldiging…
En ze kwamen ook kennis maken in ons landje met… de Vredesbeiaard…
In het kader van de democratie, de vrijheid én vooral de politieke correctheid werd Jo Haazen geweerd bij de viering van 100 jaar beiaardschool in Mechelen.
“Op het moment dat de Mechelaars en wij als stad zo veel Oekraïense vluchtelingen opvangen, moeten we consequent zijn. We kiezen ervoor om de viering in alle sereniteit te laten verlopen. Er zijn ook Oekraïense beiaardiers aanwezig, en die zijn verbolgen en zelfs kwaad over de uitspraken van Jo Haazen op sociale media”, vertelt Björn Siffer (Vld-Groen-m+), schepen van Cultuur.
Jo Haazen: “Het onfatsoen regeert hier volkomen. Ik vind dat zeer jammer, ik noem dat een diplomatiek incident. Om duistere redenen mag ik in dit jubileumjaar ook geen concert verzorgen op de beiaard van de Sint-Romboutstoren”
Zoals waarschijnlijk alle Russische schrijvers en componisten naar poco kerkers verwezen zullen worden. Sportclubs en atleten worden geacht het fatsoen te hebben de Oekraïense tegenstander te laten winnen. Over het songfestival zullen we best zwijgen. Jo Haazen heeft zo zijn mening over heel de Oekraïnehysterie en dat is volgens alle heersende regels van de westerse democratie en gangbare vrije meningsuiting verboden. Zoals tijdens de repressie ontelbare mensen wegens hun Vlaams-zijn, het uitdragen van de Nederlandse taal, hun trots op Vlaanderen en de Nederlanden, door het land b uitgespuwd werden.
In Sint Petersburg wordt Jo Haazen wel gewaardeerd, wat zeg ik, aanbeden. We publiceren een facebookberichtje dat we via de automatische vertaling naar het Nederlands omgezet hebben. Taalkundig niet perfect maar begrijpbaar.
Wat kan iemand die als simpele toerist kwam en erachter kwam dat er geen enkel carillon in het land is? Dat iedereen vergeten is hoe het is om klokken op noten te spelen Bij het concert van Тимур Халиуллин ontmoetten we de muzikant en componist Jozef Haazen die in 1986 voor het eerst in St. Petersburg verscheen, geen Russisch spreekt. Jozef leidde de Koninklijke School van Carillon Art in Mechelen. De beroemde frambozenklok is daar geboren! (Mechelene, uitgesproken in het Frans als Malin). Haazen slaagde erin om een internationale inzamelingsactie te organiseren voor de herinrichting van het Sint-Petersburgcarillon - als resultaat van tien jaar kolossaal werk bekroond met een mooi resultaat. In september 2001 speelden 51 klokken in het vesting Petropavlovsky. Het visitekaartje van Sint-Petersburg werd gratis concerten van carillonmuziek op het Kasteelplein elke zondag om 17.00. Elke zondag eind juni - begin juli vindt het festival 'Music over the City' plaats. Dankzij Joseph Haazen aan de Staatsuniversiteit van St. Petersburg werd de eerste Russische school voor carillonkunst gecreëerd op de afdeling orgel, toetsenbord en carillon. Momenteel zijn er in Rusland drie carillons: twee in St. Petersburg en één in Belgorod. Jozef kon twee jaar niet van België naar Rusland komen vanwege de pandemie. Op het 20-jarig jubileumfestival werd er erg op hem gewacht. Op vertalers, via onze Tallin, is het gelukt om er te geraken! Na het concert ging de maestro af naar het plein naar de luisteraars. Velen van hen zeiden geen enkel festival te missen Hoe beschrijf je dit verhaal in één woord? Een wonder? Een roeping? Favoriete baan? Talent ? Ik weet het niet .. Maar ze is inspirerend! (14) Анна Фаттахова | Facebook
Het is niet alleen Antwerpen die naar de verdoemenis gaat. Ander steden zoals Gent, Luik, Hasselt, Leuven, Brussel en vele andere steden hebben een ander uitzicht(?) gekregen. Ik ben lid van een groep die oude beelden van Gent zendt naar zijn leden. Na meer dan vijftig jaar in Deze stad gewoond te hebben is het mij vreemd te moede als ik de geitesokken adepten met hun triporteur fiets zie voorbij tjokken, zonder de lege straten ‘s avonds en de lege kleine zelfstandige winkels te vergeten. Waar is der ouderen fierheid gebleven ? Ik ga trouwens nooit meer naar Gent zoals vele oude bewoners van die stad omdat parkeren, de Lez route mij stukken van mensen kost. Niet met mij en de vele Chinezen.
Hetzelfde verhaal in Antwerpen. Nadat de Scheldekaaien ook geen parkeerplaatsen meer bieden, moet je naar de ondergrondse – keidure – parkings, die bovendien onveilig zijn. En op de tram, daar krijg je een opstoot van maagzuur en hoge bloeddruk door de meerderheid der “reizigers” die zich erop bevindt – dikwijls onbeschoft en luid met elkaar pratend in een of ander koeterwaals. Overal moeten het zgz. wandelparadijzen worden, waar de buurtwinkels verdwenen zijn, waar de bruine café’s enkel nog bestaan in oude tv-reeksen. Alles hebben ze kapot gekregen: kapotgemoderniseerd, kapotgemondialiseerd, kapotgepolitiseerd. Weg met de kleinschaligheid, met de herkenbaarheid, met de geborgenheid, en binnenkort … weg met ons!