2 gedachten over “Onze (Anne)man(s) in de EU-praatbarak

  1. Goed, je wil je werk doen, je krijgt één minuut toegewezen waarin je zoveel mogelijk wil zeggen en wie er naar luistert is nog volop aan het uitdokteren waarover het nu eigenlijk gaat als de eindknop wordt ingedrukt. Wat heeft dit voor zin?
    Moet daarbij aan Bismarck denken die zich in het parlement dood heeft geërgerd. Soms uren moest wachten tot het zijn beurt was en als het dan zover was, kwam hij niet aan bod omdat de tijd om was. Uiteindelijk heeft hij de moed gehad om alleen te gaan staan en de geachte leden mochten nog wel eens op de koffie komen om een babbeltje te slaan, maar daar bleef het bij.
    Geen gezeik meer over hoe men het lot van de arbeiders zou kunnen verbeteren. Hij sloeg de handen aan de ploeg. Met resultaat.

    • Het heeft dan tenminste nog het nut dat wij erop attent gemaakt worden.

Reacties zijn gesloten.