Toevallig trok dit artikel over de Hilversumse Witte Pater – Jan Heuft – onze aandacht. En moesten meteen aan onze Vlaamse pater Daniël in Syrië denken. Hoe het is om in een moslimland te leven, overleven, deel uitmakend van een kloostergemeenschap, als verkondiger én intens belever van het christelijk geloof. Zonder daarom op een straathoek met een bijbel te gaan zwaaien. Hoe ver ga je dan bij het wegcijferen van jezelf, je dienstbaarheid voorop te stellen… ongeacht het geloof van de omringende gemeenschap?
Jan Heuft lijkt ons iemand die door dezelfde microbe gebeten is als onze pater Daniël. We kunnen ons voorstellen dat hun inzet niet altijd en door iedereen – misschien wel vooral in eigen kringen – op applaus onthaald wordt. Hier zijn er immers ook problemen, moeten ook mensen geholpen worden. Inderdaad. Wat men daarbij dan schijnt te vergeten dat geestelijken ook individuen zijn, die daar waar hun diepste ik opgeroepen en gewaardeerd wordt, ook het beste zullen presteren. Het beste als christen, niet noodzakelijk het beste voor het uithangbord. We noem(d)en dat een “roeping“.
In 2007 zijn (waren?) er nog 20 Witte Paters en 25 Witte Zusters in Algerije, een land van 2.376.400 km² (80 maal België) Hier volgt het verhaal van missionaris Jan Heuft in Algerije.
Jan Heuft is al vijftig jaar katholiek missionaris in het islamitische land Algerije. Hij maakte een burgeroorlog mee en was ook zelf soms in gevaar. „Niet het geloof, maar de vriendschap met het Algerijnse volk hield mij overeind.”
‘Mensen proberen te bekeren is verspilde moeite”, zegt Jan Heuft, al vijftig jaar katholiek missionaris in het islamitische land Algerije. „In mijn visie kunnen ook moslims in de hemel komen. Ik doe hier vooral sociaal werk”, zegt hij thuis in de hoofdstad Algiers.
‘Of iemand moslim of christen is, maakt mij niet uit’
Broeder Jan, zoals hij hier genoemd wordt, werd in 1969 door de orde van de Witte Paters naar het Noord-Afrikaanse land gestuurd. Nooit is de bijna twee meter lange Heuft (80) er meer weggegaan. Hoewel hij de pensioengerechtigde leeftijd al lang heeft bereikt, is hij niet van plan om in Nederland van zijn oude dag te gaan genieten. „Er is hier volop werk.”
Jan Heuft verwijst in b.g. artikel naar de vier Witte Paters die op 27 december 1994 doodgeschoten werden. Postuum werden ze in ere hersteld, zalig verklaard, ook en vooral in Algerije: De 4 Witte Paters zalig verklaard in Algerije
Het optimisme van Jan Heuft komt de laatste tijd steeds meer onder druk te staan omdat… er een toename is van moslims die zich tot het christendom bekeren! En dan voelen de pure islamisten zich bedreigd. De Arabische Lente slaat toe!