Gas: komedie of drama? (4)

Hoe men kan zondigen en toch niet in de hel belanden, hebben we in vorige bijdragen beschreven. Of in de hedendaagse versie: hoe betalen in de verboden Russische munt, de roebel, en toch niet in de bodemloze EU-kerker der sancties belanden.

De sancties van de EU zijn doorspekt met zwarte humor. De Italiaanse energiereus Eni zal een roebel rekening openen bij de Gazprombank om de betaling van het ontvangen Russisch gas te verzekeren. Nochtans had Eni’s grote baas Claudio Descalzi eind maart nog moedig verklaard dat “Eni niet in roebels zal betalen, geen roebels heeft en dat de contracten stipuleren dat energiebetalingen in euro zouden moeten vereffend worden”.

Blijkbaar waren de EU-sancties niet voor iedereen even duidelijk. De EU-commissie verduidelijkte maandag met een gebruiksaanwijzing hoe de sancties te omzeilen volgens het motto “een goed gedacht en een kurken ziel doet je boven drijven”. De sancties verbieden niet expliciet het openen van een roebelrekening.

Let wel, Eni houdt een slag om de arm: Eni zal doen zoals gevraagd door Moskou, maar houdt voet bij stuk: de inhoud van het gascontract wordt in se niet gewijzigd, de euro-roebel-rekeningen bij Gazprombank zijn tijdelijk en bovendien is Eni niet van plan nog een lange termijncontract af te sluiten. Applaus op de banken voor de standvastigheid van Eni…

Nochtans had een woordvoerder van de EU-commissie dinsdag getoeterd dat dit wel degelijk een inbreuk is op de EU-sancties. De Italiaanse premier Draghi, op bezoek in de VSA, noemde de regeling aanvaardbaar zolang deze niet formeel in strijd met de EU-sancties verklaard wordt en noemde het een “grijze zone”. Of eerder: een “gasnevel”. Het begint verdacht veel op taqqiyya te lijken.

Gazprom is goed voor ca. 40% van het Italiaanse gasverbruik. Italië is intussen op zoek naar nieuwe leveranciers, eventueel uit Afrika of een ander gasexport-land. De vraag is hoe snel de ontdekte olie- en gasvoorraden voor de kust van Ivoorkust kunnen aangeboord worden: